Στην πολιτική σκηνή της χώρας µας προέκυψε απ’ το πουθενά ένας Ελληνοαµερικανός οµογενής και προσπάθησε να κατακτήσει ένα φτιαγµένο κόµµα µε προϋποθέσεις την εµφάνιση του, τη λαϊκίστικη ρητορική του, την απαξίωση και αγνόηση της συλλογικότητας και τα άλλα προσόντα του.
Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ σεβόµενοι την αρχή της πλειοψηφίας τον δέχθηκαν, δίνοντας του πίστωση χρόνου µέχρι να εκτιµήσουν τα προσόντα του, τον πλούτο του, την προσωπική του ζωή και το «επιχειρείν» του, χωρίς πολλά για το «πόθεν έσχες» του.
Όσοι κατάλαβαν το ‘‘ποιόν’’ του, έντεκα τον αριθµό, εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ίδρυσαν τη ‘‘Νέα Αριστερά’’ να τον πολεµήσουν απ’ έξω, ενώ θα έπρεπε να µείνουν, ν’ αγωνιστούν από µέσα, να τον ξεµπροστιάσουν για την αλαζονεία και τον εγωισµό του και για το ότι κάθε τι το διευθετούσε µόνος του, απαξιώνοντας να συµβουλευθεί κάποιον κοµµατικό.
Κατηγόρησε το κόµµα του στέλνοντας εξώδικο, αγνοώντας ότι η ∆ικαιοσύνη δεν έχει καµιά δουλειά µε τα κόµµατα και ότι µέσα σ’ αυτό διεκινείτο «µαύρο χρήµα». Απ’ τα πυρά του δεν γλύτωσε και ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν άφησε χρέος στο κόµµα, αλλά 37 δισ. € στα αποθεµατικά του κράτους για την εξόφληση του χρέους απ’ τα µνηµόνια στο ∆.Ν.Τ. ∆ιέλυσε τις Νοµαρχιακές Επιτροπές διορίζοντας το 30% των µελών της Κ. Επιτροπής, η οποία όµως µετά την καθαίρεσή του από αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και προκήρυξη εκλογών για νέο πρόεδρο απέκλεισε την υποψηφιότητα του.
Στην επιµονή του να µπει για τα καλά στο πολιτικό παιχνίδι ίδρυσε δικό του κίνηµα µε στελέχη της αριστεράς κουλτούρας, που τον ακολουθούσαν χωρίς να αποκλείει και τη συµβολή της δεξιάς. Απαιτεί σχολαστικές γενικές αρχές και παρεµβάσεις δικές του, συχνά ανεπιθύµητες, δίνει δικές του συντεταγµένες και τον ακολουθούν όσοι τον πιστεύουν, εφαρµόζοντας τακτική του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε υπήρχαν άλλες εποχές φορτισµένες µε πρωτογενή πολιτικά συναισθήµατα, ο δε Ανδρέας είχε πολιτική διαδροµή πριν τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέµβρη. Αν τούτο δεν είναι σύγχυση και έλλειψη διαύγειας του νου του, πώς λέγεται;
Ο νεόκοπος αµερικανοτραφής Κασσελάκης δεν πρόλαβε ν’ ασχοληθεί µε τους απόδηµους, τους οποίους εκπροσωπούσε τιµητικώς στην τελευταία θέση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν προέκυψε θέµα ηγεσίας, πήρε τον ανήφορο, να φθάσει στην κορυφή. Θέλησε να αποκτήσει ό,τι δεν µπορούσαν να πάρουν πολιτικοί καριέρας απ’ τους αµφιταλαντευόµενους ψηφοφόρους, τα στελέχη και τους βουλευτές, προσπαθώντας να χτίσει το δικό του πολιτικό σκηνικό και το «ελληνικό όνειρο», που έλεγε ότι εξ αρχής θα πραγµατοποιήσει, ήταν όντως απατηλό.
Παρά την ανάδειξη του Σωκράτη Φάµελλου ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει σχέδιο απαξίωσης του κόµµατος. Στελέχη της παράταξης λένε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε», το ενδεχόµενο δε µικρά κόµµατα της συντηρητικής αριστεράς ή δεξιάς µορφής, µέσα και έξω απ’ τη βουλή να ακολουθήσουν τους «Κασσελακίστας» θεωρείται απαράδεκτο.
