Δεκαεπτά θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα έχουν σημειωθεί μέσα στο 2013 στην Κρήτη.
Ο αριθμός σοκάρει. Συγχρόνως, όμως, αποκαλύπτει και την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προληπτικά, όπως καταγγέλλουν σχετικά οι εκπρόσωποι των εργαζομένων.
Μάλιστα, επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι το κράτος δεν εξασφαλίζει ούτε τις μετακινήσεις που χρειάζονται οι ελεγκτές για να πραγματοποιήσουν επιθεωρήσεις! Την ίδια στιγμή, η αδήλωτη – ανασφάλιστη εργασία “καλπάζει” καταστρατηγώντας κάθε αυτονόητη αρχή ασφάλειας και υγιεινής που θα έπρεπε να διέπει έναν εργασιακό χώρο.
Αλλωστε και μόνο το μέγεθος της ανεργίας αρκεί για να συνθλίψει τα όποια εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει: «Σε όποιον δεν αρέσει, μπορεί να ακολουθήσει τις στρατιές των ανέργων», μαρτυρά ο κυνισμός της σύγχρονης, καταρρέουσας, πλήρως απορρυθμισμένης, αλλά ανταγωνιστικής -κατά τους κυβερνώντες- εργασιακής αγοράς.
Μιας ανταγωνιστικής αγοράς που ορθώνεται πάνω στα ερείπια κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Που επαναφέρει και επιβάλλει ως αυτονόητα -όχι από το παράθυρο, αλλά με τον πιο επίσημο τρόπο- την ασυδοσία και τον τρόμο σε χώρους δουλειάς.
Μιας δήθεν ανταγωνιστικής αγοράς που θυμίζει μεσαίωνα καθώς αφήνει πίσω της ανθρώπινα θύματα…