Πως είναι να πυροβολείς ένα ζώο;
Πώς είναι να στοχεύεις στο µάτι, να πατάς τη σκανδάλη, να πανηγυρίζεις µετά για την επιτυχία σου;
Ποιος σου δίδαξε ότι επιτυχία είναι ο πόνος των άλλων;
Προσπαθούµε να καταλάβουµε την ενέργεια εκείνου που αγαλλιάζει µε τον πόνο που προκάλεσε, που χαµογελά στη θέα του ζώου που σπαράζει απ’ τον πόνο.
Αυτή η ενέργεια του µίσους που εµάς µας προκαλεί φόβο.
Ποιος να είναι ο επόµενος;
Ο συµµαθητής, ο αδερφός, ο συγχωριανός;
Η σύντροφος, η µάνα, µια γυναίκα που περνάει τυχαία απ’ το δρόµο;
Πώς είναι να βρίσκεσαι στη σκοτεινή πλευρά της στατιστικής;
Που λέει ότι δεν θα σταµατήσεις εκεί, θα συνεχίσεις να σκορπάς τον πόνο και τη δυστυχία σε όποιο ανυπεράσπιστο πλάσµα βρεθεί στον δρόµο σου;
Πώς είναι η ζωή σου να µην έχει καµια ηθική αξία;
Να ζεις και να αναπνέεις µόνο για να κάνεις το κακό;
Και ποια µήτρα γέννησε αυτό το τέρας και ποια κοινωνία το µεγάλωσε;
Η ίδια κοινωνία που συγκαλύπτει όλα τα εγκλήµατα, ώσπου να αποκαλυφθούν, και µετά ποτέ κανείς δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα.
Εκείνοι που µια µέρα τον χρόνο αγαπούν τα αδέσποτα ζώα και τις υπόλοιπες κλείνουν τα µάτια στα βασανιστήρια.
Πώς είναι να ζεις χωρίς ψυχή;
Ρητορικά ερωτήµατα γι’ αυτούς που πυροβολούν ζώα σε διάφορες περιοχές της πόλης. Και γι’ αυτούς που γνωρίζουν, αλλά δε µιλούν.
Η σιωπή είναι συνενοχή…
