O Νίκος Χουντής, ευρωβουλευτής Λαϊκής Ενότητας, σε ερώτησή του στην Κομισιόν υπενθυμίζει ότι από το 2007 το κουφάρι του κρουαζιερόπλοιου, Sea Diamond, παραμένει στον βυθό της καλντέρας, ενός φυσικού και πολιτιστικού μνημείου παγκόσμιας αναγνώρισης, με κίνδυνο να διαρρεύσουν στο θαλάσσιο περιβάλλον, «όχι μόνο μαζούτ από τις δεξαμενές καυσίμων, αλλά και επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως ψυκτικά υγρά, υδραυλικά λάδια, βαρέα μέταλλα, και άλλες ρυπογόνες ουσίες».
Στη συνέχεια της ερώτησής του, αφού σημειώνει ότι ο τεράστιος κίνδυνος οικολογικής καταστροφής επαληθεύτηκε στις 10/06/2018 με την κατάρρευση του ειδικού φράγματος που είχε τοποθετηθεί πέριξ του ναυαγίου για να περιορίσει την ρύπανση, τονίζει ότι η Οδηγία 2004/35/ΕΚ για την περιβαλλοντική ευθύνη υπογραμμίζει την ευθύνη που έχει η ιδιοκτήτρια εταιρεία να αποκαταστήσει, όχι μόνο την όποια περιβαλλοντική ζημιά που έχει επιφέρει το ναυάγιο μέχρι σήμερα, αλλά και ενδεχόμενη «απειλή ζημιάς».
Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ ζητά από την Κομισιόν ενημέρωση για το γεγονός ότι εδώ και 12 χρόνια «δεν έχει υποχρεωθεί η ιδιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το κουφάρι του Sea Diamond», καθώς επίσης, «τι μέτρα έχει λάβει μέχρι σήμερα ώστε να εφαρμοστούν οι διατάξεις της Οδηγίας και ανελκυσθεί άμεσα το ναυάγιο του Sea Diamond».
Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση:
Το 2007, το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond βυθίστηκε στην καλντέρα της Σαντορίνης παρασύροντας στο θάνατο δύο επιβάτες. 12 χρόνια αργότερα, το κουφάρι του πλοίου παραμένει στο βυθό της καλντέρας – ενός φυσικού και πολιτιστικού μνημείο παγκόσμιας αναγνώρισης – λειτουργώντας ως μια «περιβαλλοντική βόμβα», έτοιμη να εκραγεί και να διαρρεύσουν, όχι μόνο μαζούτ από τις δεξαμενές καυσίμων, αλλά και επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως ψυκτικά υγρά, υδραυλικά λάδια, βαρέα μέταλλα, και άλλες ρυπογόνες ουσίες, όπως μας πληροφορεί και σχετική μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης ήδη από το 2010 (1).
Με δεδομένο τον τεράστιο κίνδυνο οικολογικής καταστροφής, που επαληθεύτηκε άλλωστε και στις 10/06/2018 με την κατάρρευση του ειδικού φράγματος που είχε τοποθετηθεί στο ναυάγιο για να περιορίσει την ρύπανση, καθώς επίσης, και την Οδηγία 2004/35/ΕΚ (2), που υπογραμμίζει την υποχρέωση του ρυπαίνοντος να αποκαταστήσει όχι μόνο την περιβαλλοντική ζημιά αλλά και απειλή ζημιάς, ερωτάται η Επιτροπή:
Για ποιους λόγους δεν έχει υποχρεωθεί η ιδιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το κουφάρι του Sea Diamond, 12 χρόνια μετά το ναυάγιο;
Τι μέτρα έχει λάβει μέχρι σήμερα ώστε να εφαρμοστούν οι διατάξεις της Οδηγίας και ανελκυσθεί άμεσα το ναυάγιο του Sea Diamond;»
