EΡT κι αποδέλοιποι

Σήμερο θα σασε πω καταντίς απού μ’ ανοχλιζει και δεν γ-κατέω ανε ανοχλίζει και σας. Ούλοι έχουμε στα σπίθια μας ένα μαραφέτι απού παλιότερα ήτανε μπελαλίδικο κουτί σαν ένα μιτσό μπαούλο. Εδά μπλιο ΄ναι σα μια μ-πλάκα απου τηνε κρεμνάς και στο ν-τοίχο άμα θέλεις του σπιτικού σου. Για την τελεόραση λέω και θέλω να πείτε αντρίστικα, ανέναι κιανείς απου λέει, εγώ ετούτονα τα πράμα δεν το ΄χω βάλει στο σπιτικό μου.

Eτούτονα λοιπός το πράμα άμα τόχεις παραιτημένο και σβηστό, ούλα καλά. Ανε σου απανοδιώξει όμως και το ανοίξεις θωρείς πολλά πράματα απού σε τροζαίνουνε και ποιο να πρωτολογιάσω. Το πρώτο απού μούρχεται στο νου είναι πως θωρείς κοπέλια και κοπελιές μισωξεβράκοτους και σκαρνέβουνται και χιλιμιντρίζουνε. Τοχουνε παρει στα σοβαρα και θυαρουνε πως κανουνε σαν τσ΄ αρχαιους αγωνες τση Ολυμπίας.

Ένας απού κατέει μούπε πως τάχουνε πάει στην άλλη άκρα του κόσμου και ούλη τούτηνα η ανεμοπαρέα έχει ένα εγγλέζικο όνομα απού δε μπορώ να το ξεπαραλίσω κι ας μου τόπανε παράνω από μια δεκαρά φορές. Τσι θωρείς και λέεις, πως ετσα που λαλούνε μισογδυτοι, το πλια ΄ναι πως θα ποθιάξουνε, αδέ ρίξουνε κιανένα γαμπά απάνω ν-τονε κι άμα δεν έχουνε δικό ν-τονε, να πάρουνε κιανένα αποφόρι αλλουνού. Αλλά όπως τσι θωρώ να λαλούνε μουδέ βάνουνε αμοναχοί ν-τονε μουδέ βρίστεται κιανείς γνωστικός να τονε δώσει πράμα ρούχο. Άθρωπος με ΄να κουκί νιονιό δε βρίστεται να τω ντο πεί, γή να το κάμει;

Ο απατός μου θα σασε πω την αμαρτία μου. Το λέω μόνο για να μην ποθιάξουνε, γιάντα εμένα δε με γνοιάζει, σα θέλει κιανείς να περιδιαβαίνει με ρούχα γή σα θέλει να βγει ολόγδυτος, κσια ν-του και κσιά μου. Ούτε βλεπές είμαι να το νε κάμω μήνυση ούτε αναγνώστης στο μοναστήρι του χωριού να λέω πως είναι αμαρτία. Θέλ΄ ας βάνουνε, θέλ΄ ας μη βάνουνε βάνουνε ρούχα απάνω ν-τονε και μαγάρι να μη πλευριτώσουνε.
Για να πούμε όμως ούλη την αλήθεια, θα σασε πω κατιντίς απού μ΄ ανοχλίζει λιγάκι. Μούχουνε πωμένο πως απού τσι εκατό νοματαίους απού στραφαίνουνε τελεόραση, μια σαρανταρέ γή και παράνω, εκείνους σας θωρούνε. Ετούτονα ακούω και λέω από μέσα μου γιάντα μωρέ, δεν έχουνε πράμ΄ αλλο να κάνουνε;

Απού την άλλη, λέω με το νου μου, άμα θέλουνε αμέτι μουχαμέτι να στραφαίνουνε τελεόραση, να περάσει η ώρα ν-τονε, ίντα να δούνε. Από την μιαν άκρα τση τελεόρασης ίσα με την άλλη, αλλά κι ούλοι απού κουμαντάρουνε ετούτανα τα μαγαζιά, έχουνε γεμώσει τσι τελεοράσεις με κάτι σουχλίστρες, απού καλιά ΄ναι να μη σε πιάσουνε στόμα ν-τονε. Κι όντες δε γ-κάνουνε σουχλιά, μασε λένε κι άλλα πολλά μαντάτα απου θα ν΄ είμαστονε στραβοί αδε ν-τα κατέχαμε. Πότε πήγε προς νερού ν-του ο σκύλος τση μιας γή τ΄ αλλουνού, ανήτονε δυσκοίλιος γή έκαμε τσιλατό (συμπαθεμό κιόλας αλλά να μην το πω αφού ετσάνε;) κι άλλα τόσονα σπουδαία, που αν δεν τα μάθεις, θέτεις και δε κοιμάσαι από την έγνοια.

Κι άμα πάψουνε οι σουχλίστρες κι οι διαφήμισες (άλλος καζάς, τοσονα πολλές απού ΄ναι) μοστράρουνε κι άλλους, όη μόνο κοπέλια αλλά μιτσομέγαλους, απού ούλοι θέλουνε να γενούνε τραγουδιστάδες γή θεατρίνοι. Τσι στραφαίνω και λέω με το νου μου, άμα γενούνε ούλοι ετούτηνα θεατρίνοι και τραγουδιστάδες πόσοι θα ν΄ απομείνομε να πά να τσι θωρούμε, γή να τσ΄ ακούμε, απού θα ΄νάναι πλια παρά μάς. Να μη μ-πάω παρακάτω απου δεν εει τελειωμό, γιατί ανε πιάσω τσι μαγέρους που ολημερνίς τσετσικαλίζουνε, ώρες ώρες φοβούμαι πως θα βγει τσουκνίλα από την τελεόραση.

Η γι αλήθειά ΄ναι πως η τελεόραση του γκουβέρνου δεν έει σουχλίστρες. EΡT τηνε λένε κι εγώ όντε επρωτάκουσα ετούτηνα τη γ-κουβέντα, για εγγλέζικη μου φάνηκε. Μου τόκαμε λιανά όμως ένας απού κάτεχε, μούπε πως κάθε γράμμα είναι μια ξεχωριστή κουβέντα, μου τα ξεπαράλισε ένα ένα τα γράμματα, τα ξεμάλινε κι ησύχασα. Μου ΄πε κι άλλα μερικά, κάμποσα όμως τα σκέφτηκα αμοναχός μου και κατάλαβα πως, εκείνοινα απού δουλεύουνε σε τούτονα το μαγαζί, από μας πλερώνουνται. Κι επειδής το κατάλαβα καλά, θα το μολοήσω και γροικάτε.

Όντε πλερώνουμε για το φως απού ανάφτομε στο σπίτι, γή για το νερό απού ζεσταίνομε να ξεμαγαρίσομε, πλερώνομε και τουτουσάς. Δηλαδής τσι βάνει εκειά το γκουβέρνο κι απόης μασε παίρνει με το ζόρε παράδες για να πλερώνουνται. Ένα μ-πράμα δηλαδής, σα να τσ-είχαμε διορίσει εμείς, γή σα να τσ-είχαμε στη δούλεψή μας και να πρέπει να τσι πλερώνομε.

Τη ξεπαραδιάστρα απού μας σε παίρνει τσι παράδες και τω τσι δούδει τη λενε ΔΕΗ. Τ΄ όνομά τζη μου φάνηκε απού κσαρχής πλιά στρωτό για Ελληνικό, την είχα πάθει με την EΡT, μου το ξεπαραλύσανε γλήγορα κι ησύχασα πάλι. Είναι και τούτονα ένα μαγαζάκι άλλος καζάς. Καλιά να μην το πιάσω όμως στο στόμα μου, γιατί θα κάμω πολλές αμαρτίες μαζωμένες και τούτονε το γ-καιρό δεν κατέω κιανένα καλό ξομολόγο, ερχεται κι η Λαμπρή. (Σένα ξομολόγο απού μούπανε και πήγα, απίς τούκαμα τσι πρώτες κουβέντες μούπε, παρέτα με, δε μπατσιάρομαι).

Κάθουμαι και συλλογούμαι, ίντα να κάμω για να μη τσι πλερώνω κι άκρη δε βρίστω. Να γαείρω στο λύχνο, θα μου μαυρίζει το σπίτι αλλά κι άμα δεν έει βεδέμα που να πρωταβάνω λάδι. Να βάνω του λύχνο να το καίει για να φέγγει, γή στο τσικάλι να μεγερέβω; Είναι και η λάμπα του πετρέλαιου, αλλά και το σπίτι θα βρωμεί πετρελαία και που να βρίστω λαμπόγυαλα μπλιό. Άσε που άμα πάω να το πλύνω, το πλιά σίγουρό ΄ναι πως θα το σπάσω.
Κι αφού δεν εχομε γλυτωμό, θέλω να ρωτήξω κιανένα από του κόφτει πλιά παρά μένα, ίντα θα νάναι πλιά καλό. Να θωρούμε μισοξεβράκωτους που άμα ανοίξουνε το στόμα ν-τονε μιλούνε χειρότερα παρά μένα, γή τσι άλλους τση ΕΡΤ, απού βαστούνε το λιβανιστήρι και λιβανίζουνε το γκουβέρνο πριχού βγει ο ήλιος και πλιά νωρίς, μέχρι να βγει ο αποσπερίτης την αργαδινή και πλιά πολύ ακόμης. Θα σασε ξομολοηθώ πως δεν έχω απόκριση και μέχρις να βγάλω άκρη, να ξεδιαλύν΄ ο νους, δε θωρώ μούδε τόνα μούδε τ΄ άλλο.

Και μη θαρρείτε πως ετούτονα το λιβανιστήρι απού βαστούνε στη τελεόραση του γκουβέρνου, είναι καινούργιο χούι. Από ντα νε σιάξανε το μαγαζί, του δώκανε το λιβανιστήρι να λιβανίζουναι κάθε γκουβέρνο και δεν τόχουνε παραιτήσει ίσαμε δα μουδε τόχουνε σκοπό. Όσην ώρα δεν το βαστούνε, το γυαλίζουνε. Άσε που των έει γενεί χούι κι όπως μούπε ένας μπάρμπας μου, το χούι είναι κάτω απού τη πσυχή.

Άμα δω τα πράματα από τη μπάντα ν-τονε, λέω γιάντα να το παραιτήσουνε. Μούδε δρώνουνε που το βαστούνε ίσα ίσα που τονε γεμίζει και το παραδοσάκουλο. Μούχουνε πωμένο πως όσα παίρνει ένας καλός χτίστης σε μια μέρα, τα παίρνουνε σε μιαν ώρα. Και δεν έχουνε κιαμιά ν-έγνοια πόσοι στραφαίνουνε εκείνανα απού θιάζουνε. Βρέξει χιονίσει και κιανείς να μη στραφαίνει τα θιαξίματά ν-τονε, έχουνε την ΔΕΗ (μουδέ πρωτοξαδέρφη να την είχανε) και τονε κουβαλεί με το τσουβάλι τσι παράδες. Δεν τσι γνοιάζει πως, ότι θιάζουνε τα θωρούνε μόνο οι γ-ίδιοι, δυο τρεις συγγενήδες, οι μεροτικοί συντέκνοι, άντε και κιανείς άλλος, άμα των έει υποχρέωση.

Εκείνοινα το λοιπός τση EΡT, το μπλιά καιρό ΄ναι μονιασμένοι στο μαγαζί ν-τονε, διαμοιράζουνται τα καπετανάτα και δε βγαίνει μούρμαξη. (Ίντα μαγαζί δηλαδή ούτε λαδομαγατζές νάτονε.) Κιαμιά βολά όμως δεν τα βρίστουνε, τσετσουκνίζει το καζάνι και βγαίνει βρώμα απού ακούγεται από σαρανταένα μίλι. Άλλες βολές τσακώνουνται για το πως ξεκοκαλίζουνται οι παράδες απού μασε παίρνουμε, άλλες βολές για τα καπετανάτα, όπως εγίνηκε προκαιρού στο μαγαζί εκείνονα. Ο απατός μου δε γ-κατέει πως βγαίνουνε τα μερτικά ούτε κιαμιά μοιρασιά δεν εγίνηκε ομπρός μου και για τούτονα δε θέλω να πάρω αθρώπους στο λαιμό μου. Μόνο που κιαμιά βολά διαβάζω στσ΄ αφημερίδες μια κουβέντα που τηνε λένε οι γραμματιζούμενοι και θα τη μολοήσω όπως τηνε διάβασα, αδιαφάνεια τηνε λέγανε. Δεν τηνε πολυκαταλαβαίνω αλλά όντε τηνε λένε έχουνε μια σοβαρότης και θα πρέπει νάναι κάτι ντις το σπουδαίο. Πλια πολλά δε γ-κατέω και σουχλιά δε γ-κάνω. Μαγάρι να κάτεχα ίντα συβαίνει να σας τάλεγα, εγώ μυστικά δε βαστώ.

Ούλα τούτανα σκέφτεται κιανείς και κουζουλαίνεται. Για τούτονα αναστορούμαι ένα, μακαρίτη μπλιο, απού πρέπει νάχε γενεί μπέρδεμα στη βάφτιση και είχε δυό ονόματα. Το ΄να όνομα ν-του ήτονε Χαράλαμπος Τραμπάκουλας και τ΄ άλλο ήτονε ξενικό, Χάρυ Κλιν το λέγανε. Δε γ-κατέω πιο από τα δυό ήτονε το βαφτιστικό, για δεν τον είχα ξάδερφο γή σύντεκνο μουδέ από τσι μπάντες μας ήτονε. Έλεγε όμως μια γ-κουβέντα απού μάρεσε.

Έλεγε, “μακάρι να είχαμε κανάλια πολλά”.
Από το ν-τρόπο που τόλεγε εφαίνουντονε καθαρά εκείνονα απού ΄θελε να πει, καλιά να μας έλειπε η τελεόραση.
Ίντα να πω, είχε μπίτι για μπίτι άδικο;
Ένας Τελεκρητικός