Ες αύριον τα σπουδαία

Ανασχηματισμός χωρίς σκοπιμότητα δεν νοείται. Δεν γίνεται μόνο ο κ. Τσίπρας ισορροπιστής για ανακατατάξεις στον χώρο του. Λαμβάνει υπόψη του και την κατάσταση στα κόμματα των αντιπάλων του, να εισέλθει ως διεμβολιστής προσελκύοντας “ξέμπαρκους” για να διευρύνει τον κομματικό του περίγυρο.
Το ότι ο κ. Μητσοτάκης εστράφη όσο πιο δεξιά του επετρέπετο, τον διευκόλυνε να προσεγγίσει μετριοπαθή στελέχη και να εγκολπωθεί παραδοσιακούς πολιτικούς που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Το “Ποτάμι” δεν ακούστηκε με καμία ανακοίνωση για τον ανασχηματισμό. Ισως να ήλπιζε κάποιο από τα στελέχη του να έμπαινε στην κυβέρνηση κι ας διεκήρυττε πως δεν σκόπευε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ αποδυναμώνεται λίγο-λίγο. Οι Κεντρώοι τον χαβά τους να ζητούν εκλογές. Οσον αφορά το ΚΚΕ μένει αδιάφορο μια και δεν θέλει να πρωταγωνιστήσει αφού δείχνει ικανοποίηση που διατηρεί τις δυνάμεις του και κρίνει εκ του μακρόθεν και επί του ασφαλούς.
Ο ανασχηματισμός ήταν τα προκαταρκτικά του πολιτικού παιχνιδιού, που θ’ αρχίσει να δείχνει κατά πού γέρνει η ζυγαριά με την αναμέτρηση στους Δήμους και στις Ευρωεκλογές, οπότε το αποτέλεσμα θα κριθεί από τους ψηφοφόρους της δημοκρατικής δεξιάς και απ’ όσους βρίσκονται στις παρυφές της παραδοσιακής αριστεράς.
Η προεκλογική περίοδος λοιπόν μας επισκέφθηκε. Μας δείχνει καθαρά ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές και οι διεκδικητές της εξουσίας, που από τώρα δοκιμάζουν τη διχαστική ρητορική τους, την ώρα που χρειάζεται ομοψυχία, για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων με το δυσβάστακτο χρέος. Για το μέγεθος τούτου κανείς δεν τολμά να κάνει αναφορά από τους προκατόχους του κ. Τσίπρα αλλά και από τον ίδιο, πόσο ακόμα πρέπει να υποβληθεί ο λαός σε θυσίες για να φθάσουμε σε 40 χρόνια, όπως μας προγραμμάτισαν να έχουμε αποπληρώσει το 75% του σημερινού, που είναι 320 δισ. ευρώ ή το 179% του ΑΕΠ.
Δεν είναι μόνο η μείωση των συντάξεων από 1/1/19 που θα τη δούμε στο Π/Υ του 2019, αλλά τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2% έως το 2060 κάτω από αυστηρή επιτήρηση των Ευρωπαίων. Πρόκειται για επιτεύγματα(!) της κυβέρνησης Τσίπρα, ο οποίος μετά τον Βαρουφάκειο καταποντισμό της οικονομίας της χώρας εμπιστεύτηκε το νευραλγικό υπ. Οικονομικών σε ανίδεο από πολιτική πρόσωπο, που ενέδωσε και υπέγραψε το προσβλητικό για τη χώρα 3ο μνημόνιο. Οχι ότι δεν θα το υπέγραφαν και οι προγενέστεροι αν βρισκόντουσαν στην εξουσία. Ισως βρισκόμαστε σε χειρότερη μοίρα γιατί όλοι, μα όλοι τους είχαν την αυταπάτη και την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να τα βάλουν με τα αδίστακτα “θηρία” των Ευρωπαίων και του Δ.Ν.Τ.
Ας προετοιμάζονται λοιπόν, για τις εθνικές εκλογές δίχως τις αποκαρδιωτικές και διχαστικές αντιδικίες τους, που αποτελούν δείγματα πρακτικής λαϊκισμού, φορτίζοντας συναισθηματικά τον λαό που τον παρεκλίνουν από τη σωστή κριτική και τον εξ αντικειμένου έλεγχο των δημοσίων πραγμάτων.