Αισιόδοξο μήνυμα

Μέρες τώρα προσπαθώ να βρω ένα αισιόδοξο θέμα μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό των απαισιόδοξων ειδήσεων που μας βομβαρδίζουν.
Τι θα μπορούσε να είναι αισιόδοξο ως μήνυμα; Ποιος θα μπορούσε να μας το δώσει;
Εκατό στις εκατό ειδήσεις είναι από αρνητικές έως φοβικές. Δεν υπάρχει κανείς που να αισθάνεται διαφορετικά αυτήν την περίοδο; Είτε αφορούν το ελληνικό κράτος είτε αφορούν την γύρω περιοχή μας, η μία είδηση είναι σκληρότερη από την άλλη.
Κι όμως ψάχνοντας, τελικά τα κατάφερα. Συνάντησα δύο αισιόδοξους ανθρώπους.
Ο πρώτος αισιόδοξος σε όλες του τις κουβέντες με εντυπωσίασε με την σκέψη του όσων αφορά τις τράπεζες και τα κόκκινα δάνεια. Διαβάστε τι μου είπε: «Γιατί οι τράπεζες πουλάνε τα κόκκινα δάνεια σε εισπρακτικές εταιρίες στο 10% της αξίας τους και δεν κάνουν την ίδια προσφορά έστω και στο 20% της αξίας, στους κατόχους των δανείων;».
Το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι, το στριφογυρίζω στο νου μου και λέω, γιατί κανένας τραπεζίτης δεν το σκέφθηκε αυτό ή κανένας από τους κυβερνώντες δεν το έβαλε έστω σαν πρόταση; Γιατί δεν κάνουν το καλό στους δανειολήπτες που δεν μπορούν να πληρώσουν και ωφελούν εταιρίες εισπρακτικές; Γιατί δεν σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπο μας;
Δεν επιθυμώ να το σχολιάσω περισσότερο διότι θα ξεφύγω στην απαισιοδοξία και ίσως στην προκατάληψη. Θα μείνω μόνο στην πρόταση του αισιόδοξου φίλου, η οποία από μόνη της δείχνει έναν άνθρωπο που σκέφτεται τον διπλανό του, προβληματίζεται με τα προβλήματα του γείτονά του, πονά με τον πονεμένο και ψάχνει λύσεις. Και δεν είναι ότι ψάχνει έτσι αόριστα, βρίσκει λύσεις οι οποίες έχουν βάση, έχουν ουσία, προσφέρουν λύση και για τις τράπεζες που θα εισπράξουν τα διπλάσια με τον τρόπο αυτό, και ταυτόχρονα προσφέρει ανακούφιση και σε χιλιάδες συμπολίτες μας.
Τι πιο αισιόδοξο μήνυμα θα μπορούσα να βρω και μάλιστα τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές αγάπης και αδελφοσύνης.
Μια κίνηση που δίνει ανάσα και αισιοδοξία για το μέλλον σε όλη τη χώρα και ίσως και παραέξω. Αν ακούει κανείς από τους τραπεζίτες ή τους κυβερνώντες ας μας απαντήσει: γιατί δεν το προτείνει να εφαρμοστεί άμεσα;
Είναι μήνυμα αισιοδοξίας που μπορεί να γίνει πρόταση και μετά πράξη αισιοδοξίας. Αν δεν γίνει κάτι, σημαίνει ότι δεν επιθυμεί κανένας αισιοδοξία στον λαό αλλά τον θέλει απαισιόδοξο και υποταγμένο δούλο.
Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ. Ποιος μας στηρίζει εδώ, σ’ αυτό το πλάνο της Γης; Μας αποζημιώνει άραγε η ζωή για ό,τι κάνουμε;
Ας φανταστούμε την πνευματική μας διαδρομή σαν έναν επικίνδυνο δρόμο στον οποίον κάποιος οδηγεί πηγαίνοντας από μια πόλη σε μιαν άλλη. Αυτόν τον οδηγό τον περιμένει ένας δρόμος άγνωστος και μυστηριώδης, με γκρεμούς και εμπόδια, κουραστικές ανηφόρες όπου δεν πρέπει να σταματήσει ούτε για μια σύντομη ανάπαυση, φοβερές κατηφόρες όπου μια απροσεξία θα μπορούσε να του στοιχίσει την ζωή.
Μας προειδοποιούν, κάποια σημάδια, για τον τρόπο που πρέπει να περπατάμε ώστε να μην συγκρουστούμε με άλλους οδοιπόρους. Πώς να ακολουθούμε τον δρόμο μας αφυπνισμένοι. Πώς ν’ αφήνουμε χώρο σ’ αυτούς που είναι πιο κουρασμένοι από εμάς και να κρατάμε προσεκτικά απόσταση απ’ αυτούς που έρχονται από το αντίθετο μονοπάτι.
Εμείς τι κάνουμε;
Εδώ έρχεται ο δεύτερος αισιόδοξος φίλος να μας θυμίσει ότι αισιόδοξος είναι και αυτός που ασχολείται με το «γνώθι σαυτόν», με την γνώση του εαυτού του σε βάθος, με την αυτοπραγμάτωσή του. Με βεβαίωσε ότι ο ίδιος είναι αισιόδοξος μόνιμα και το οφείλει σ’ αυτή του την προσπάθεια.
Λέτε να πήραμε μερικές ανάσες αισιοδοξίας για να αντιμετωπίσουμε τις μέρες που έρχονται καλύτερα;
Μακάρι.