ΕΥΝΟΗΤΟΝ ότι κάθε κόμμα που υφίσταται βαριά εκλογική -μάλιστα τριπλή- ήττα (2019) καταφεύγει στην εσωστρέφεια και στην αμηχανία. Ηδη τόσο ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Ν. Βούτσης, όσο κι ο πρώην υπουργος Οικονομικών, ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, με δηλώσεις τους προσπάθησαν να “εξωραΐσουν” την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνοντας την ευθύνη στο “απροετοίμαστό” τους.
ΕΙΠΕ ο κ. Βούτσης ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας: «Ενώ ήμασταν προετοιμασμένοι πάρα πολύ στα τρία χρόνια που ήμασταν αξιωματική αντιπολίτευση σε ψηφίδες προγραμματικές… Και με ένα δυναμικό με νέους συντρόφους που τότε έρχονταν με την εμπειρογνωμοσύνη τους, τα πτυχία τους να βοηθήσουν. Ενώ ήμασταν έτοιμοι για αυτά, ήμασταν πάρα πολύ μακριά από το να είμαστε έτοιμοι για διακυβέρνηση. Και ήμασταν επίσης μακριά από την οργάνωση της διακυβέρνησης. Είμαι ευθύς, λέω ότι δεν υπήρχε σε κανένα υπουργείο, καμία οργάνωση βάσης ή οργάνωση μελών, όπως τα λέμε τώρα. Πουθενά σε κανένα υπουργείο, σε κανένα μαζικό χώρο»
ΟΣΟ για τον κ. Τσακαλώτο, δηλωσε ευθέως: «Οταν αναλάβαμε την εξουσία, δεν είχαμε την απαραίτητη εμπειρία»! (…) Αλλά, το σπουδαιότερο δεν είναι τόσο η απειρία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (αυτά τα είχε και το ΠΑΣΟΚ), όσο ο επικίνδυνος αυτοσχεδιασμός κάθε στελέχους του. Επί 4,5 χρόνια ζούσαμε ένα πολιτικό πιραντελικό έργο του τύπου “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” και κάθε νύχτα κοιμόμασταν με το άγχος της επόμενης μέρας. Δεν υπήρχε συντονισμός, ούτε κοινή “φωνή”.
ΣΗΜΕΡΑ μία είναι η πραγματικότητα. Στον ΣΥΡΙΖΑ συμβιώνουν δύο παράλληλοι κόσμοι: ο της επανεκκίνησης του κόμματος με νέες εγγραφές μελών (σαν να μη συνέβη, δηλαδή, τίποτε!), κι ο άλλος της ανάγκης για μια σοβαρή κριτική των πεπραγμένων της κυβερνητικής θητείας… Οψόμεθα!
