Η Ολυμπιακή Φλόγα που άναψε στις 5 Αυγούστου στο θρυλικό «Μαρακανά» του Ρίο ντε Τζανέιρο έσβησε στις 04:30 τα ξημερώματα της Δευτέρας (22/8), σηματοδοτώντας το τέλος των 31ων Ολυμπιακών Αγώνων και πρώτων στην ιστορία στη Νότια Αμερική. Οι περίπου 11.000 κορυφαίοι αθλητές και αθλήτριες από κάθε πλευρά του πλανήτη ξεπέρασαν τον εαυτό τους, πρόσφεραν μοναδικά συναισθήματα, αγωνιζόμενοι σύμφωνα με τις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού: την ισότητα, την ευγενή άμιλλα και το «ευ αγωνίζεσθαι». Έστειλαν μηνύματα για μια ειρηνική κοινωνία με λιγότερη βία και ανταγωνισμό, για μια κοινωνία με ανοχή στη διαφορετικότητα. Η κλεψύδρα όμως… άδειασε και στην τελευταία παράσταση των Αγώνων του Ρίο, την Τελετή Λήξης, το φίλαθλο κοινό έζησε -για τελευταία φορά πριν το 2020- στιγμές παγκόσμιας συγκίνησης. Οι Βραζιλιάνοι παρέδωσαν τη… σκυτάλη στους Ιάπωνες, για τη διοργάνωση των 32ων Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο, και η προσμονή των τεσσάρων ετών μόλις άρχισε…!
Για τους Έλληνες, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο θα θυμίζουν την 5η καλύτερη συγκομιδή μεταλλίων στην Ιστορία: έξι μετάλλια. Τρία χρυσά, ένα ασημένιο και δύο χάλκινα. Η τελευταία φορά που η Ελλάδα πανηγύρισε την κατάκτηση χρυσού μεταλλίου σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 2004, στην Αθήνα. Οι Έλληνες θα θυμούνται τα «χρυσά» παιδιά τους και τις συγκλονιστικές μάχες τους πριν ανέβουν στην κορυφή του κόσμου: το «χρυσό πιστόλι» Άννα Κορακάκη, τον “Gold Lord of the Rings” Λευτέρη Πετρούνια και την χρυσή «βασίλισσα των αιθέρων» Κατερίνα Στεφανίδη. Με την ίδια συγκίνηση, η Ελλάδα θα… φουσκώνει από υπερηφάνεια και για το πιο χρυσό… ασημένιο μετάλλιο, αυτό του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10 χιλιόμετρα κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης. Όπως φούσκωσαν και τα πανιά των Τάκη Μάντη και Παύλου Καγιαλή πριν χαρίσουν το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία 470 της ιστιοπλοΐας. Ο… χορός των μεταλλίων είχε αρχίσει με το χάλκινο μετάλλιο της Κορακάκη στα 10μ. αεροβόλο πιστόλι, ενώ το πλήρωμα του διπλού σκιφ γυναικών, Κατερίνα Νικολαΐδου και Σοφία Ασουμανάκη, χάρισε στην Ελλάδα τη μία και μοναδική 4η θέση, μένοντας 5΄΄ μακριά από την… αιωνιότητα.
Η αλήθεια είναι πως οι άδειες κερκίδες, η ανησυχία για την ασφάλεια, τα… πράσινα νερά της πισίνας των καταδύσεων, τα… μολυσμένα νερά και οι ισχυροί άνεμοι στη Lagoa Rodrigo de Freitas (σ.σ. εκεί διεξήχθη η κωπηλασία και το κάνοε καγιάκ ήρεμων νερών) προβλημάτισαν κατά τη διάρκεια των 31ων Ολυμπιακών Αγώνων. Υπό το βλέμμα του Ιησού του Λυτρωτή, όμως, και τις αμμώδεις παραλίες της Κοπακαμπάνα, όλα αυτά ξεπεράστηκαν και οι Βραζιλιάνοι έφεραν εις πέρας τη δύσκολη αποστολή της διοργάνωσης του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος. Τα δύο χρυσά μετάλλια που ήρθαν στο τέλος, στα πιο δημοφιλή αθλήματα των Βραζιλιάνων, το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ, καθώς και η 13η θέση κατάταξης στον πίνακα των μεταλλίων άφησαν ευχάριστη γεύση στη «χώρα της σάμπα».
Κι όπως πάντα… όλα τα ωραία τελειώνουν. Φυσούσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο τη βραδιά της Τελετής Λήξης και η διακοπή ρεύματος λίγο πριν την έναρξη σε τομέα του Μαρακανά και στα οικοδομικά τετράγωνα πέριξ του σταδίου ανησύχησαν τους διοργανωτές. Τελικά, η Τελετή Λήξης άρχισε στην ώρα της! Ορεκτικό… η προβολή βίντεο με εντυπωσιακά αθλητικά στιγμιότυπα από τους Ολυμπιονίκες όλων των αθλημάτων στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Με την… υπογραφή της πιο επιτυχημένης σχεδιάστριας καρναβαλιού του Ρίο ντε Τζανέιρο, της 69χρονης Ρόσα Μαγκαλιάες, τη μουσική επιμέλεια του Νορβηγού DJ Kygo και τη μαγευτική φωνή της Ρομπέρτα Σα ακολούθησε το καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης. Οι περίπου 42.000 τυχεροί που κατέβαλαν από 715 έως 3.200 δολάρια για να βρεθούν στις κερκίδες του «Μαρακανά» παρακολούθησαν εντυπωσιακές χορογραφίες που αναπαριστούσαν τροπικά πουλιά, εν γένει την πανίδα και τη χλωρίδα της Βραζιλίας, αλλά και σχηματισμούς των Ολυμπιακών Κύκλων. Τα έντονα πρασινοκίτρινα χρώματα, αυτά της σημαίας της Βραζιλίας, αλλά και των παπαγάλων Μακάο κυριαρχούσαν και, με τα μεγάφωνα να παίζουν ήχους σάμπα, η σημαιοφόρος της Ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής, η «χρυσή» επικοντίστρια, Κατερίνα Στεφανίδη, έκανε πρώτη την είσοδό της, με την έναρξη της παρέλασης των 207 αντιπροσωπειών των χωρών και των προσφύγων. Τα χρώματα από τις φόρμες των αθλητών και των αθλητριών μπερδεύτηκαν, καθώς εκείνοι έφευγαν άναρχα από τη σειρά για να συνομιλήσουν με αθλητές από άλλες χώρες, μετά την παρέλαση.
Η απονομή μεταλλίων του Μαραθωνίου ανδρών ήταν η επόμενη στο πρόγραμμα, ως είθισται, και είχε πρωταγωνιστή τον Κενυάτη Ελιούντ Κιπτσόγκ που ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, μέσα στο ιστορικότερο στάδιο της Βραζιλίας. Είχε έρθει η ώρα για την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας, της χώρας που «γέννησε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ αμέσως μετά οι μελωδικές παιδικές φωνές μιας χορωδίας τραγούδησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, σε σύνθεση του Σπύρου Σαμαρά και ποίηση του Κωστή Παλαμά, που συντέθηκε για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 1896.
Οι πρόσφατες αναμνήσεις από την κατάκτηση των πέντε χρυσών και ενός ασημένιου μεταλλίου στην επιστροφή του αθλητή με τα περισσότερα μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, του Μάικλ Φελπς, το «αντίο» του Τζαμαϊκανού σπρίντερ, Γιουσέιν Μπολτ, με τρία χρυσά για τρίτη διαδοχική φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, και από τα τέσσερα χρυσά μετάλλια και το ένα χάλκινο από το νέο «αστέρι» της ενόργανης γυμναστικής και σημαιοφόρο των ΗΠΑ στην Τελετή Λήξης, τη 19χρονη Σιμόν Μπάιλς, ήταν εικόνες που περνούσαν από το μυαλό πριν ακολουθήσει μία οκτάλεπτη παράσταση… πρόγευση για τον τρόπο, με τον οποίον η ιαπωνική κουλτούρα θα συνδυαστεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε τέσσερα χρόνια από σήμερα.
Aκολούθησε η παράδοση της Ολυμπιακής σημαίας στην επόμενη διοργανώτρια πόλη, το Τόκιο. Τη σημαία παρέλαβε η πρόσφατα εκλεγμένη κυβερνήτης της πόλης, Γιουρίκο Κοΐκε, παρουσία του πρωθυπουργού της Ιαπωνίας, Σίνζο Αμπε.
Εν τη απουσία του προσωρινού προέδρου της Βραζιλίας, Μισέλ Τεμέρ, καθώς αποφάσισε να μην παρευρεθεί μετά τις αποδοκιμασίες, των οποίων έτυχε κατά την Τελετή Έναρξης, ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Βραζιλίας, Κάρλος Αρτούρ Νούζμαν, πήρε πρώτος το λόγο: «Καλησπέρα Ρίο, καλησπέρα Βραζιλία! Είμαι ο πιο ευτυχής άνθρωπος στον κόσμο. Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα μείνουν για πάντα στην μνήμη και την καρδιά των ανθρώπων. Πίστευα ότι το Ρίο ήταν έτοιμο. Γράψαμε ιστορία διοργανώνοντας το πιο σημαντικό αθλητικό γεγονός του κόσμου. Το Ρίο ντε Τζανέιρο έχει ιστορία, είναι η καλύτερη πόλη και ένα μαγικό μέρος. Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν μεγάλη πρόκληση, αλλά ήταν πρόκληση που στέφθηκε από επιτυχία. Είμαι υπερήφανος για τη χώρα μου, για τους “ζωντανούς” ανθρώπους της και για την πόλη μου. Είμαστε διαφορετικοί από Βορρά σε Νότο και από Ανατολή σε Δύση. Κι αυτό μας κάνει μοναδικούς. Όλοι οι Βραζιλιάνοι είναι Ολυμπιακοί ήρωες. Ολοι μαζί! Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες απέδειξαν ότι τα παιδιά της Βραζιλίας δεν έφυγαν από τη “μάχη”. Βάψατε τη Βραζιλία σε πράσινο και κίτρινο και ανανεώσατε την υπερηφάνεια του να είσαι Βραζιλιάνος στην καρδιά. Ο αθλητισμός τίμησε το Ρίο με στιγμές που δεν θα ξεχαστούν ποτέ και οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι κέρδισαν χρυσό μετάλλιο. Μέσα από την καρδιά μου σας ευχαριστώ. Καλή τύχη στο Τόκιο το 2020».
Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ, κήρυξε εν συνεχεία τη λήξη των 31ων Ολυμπιακών Αγώνων, ευχαριστώντας πρώτα το Ρίο ντε Τζανέιρο: «Σας ευχαριστώ πολύ, Καριόκας (σ.σ. κάτοικοι του Ρίο). Αγαπητοί Βραζιλιάνοι, σας ευχαριστώ για τη θερμή φιλοξενία σας. Όλες αυτές τις τελευταίες 16 ημέρες, το Ρίο ντε Τζανέιρο φιλοξένησε τον αθλητικό κόσμο, σε δύσκολους καιρούς για όλους μας, σε μία ακαταμάχητη χαρά της ζωής. Έχετε πολλούς λόγους να είστε χαρούμενοι. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο εμπλούτισαν όλον τον κόσμο. Ήταν γιορτή της διαφορετικότητας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δημιούργησαν ενότητα, ενότητα πάνω σε αυτή τη διαφορετικότητα». Ο Τόμας Μπαχ ευχαρίστησε τους διοργανωτές, τους εθελοντές και κυρίως τους αθλητές: «Δείξατε τη δύναμη του αθλητισμού και πως τα σπορ μπορούν να ενώσουν τον κόσμο. Στείλατε ηχηρό μήνυμα ειρήνης σε όλο τον κόσμο. Μαζί μπορούμε να στοχεύσουμε υψηλότερα. Ενωμένοι στη διαφορετικότητά μας, είμαστε ακόμη πιο δυνατοί». Εν συνεχεία ευχαρίστησε τους πρόσφυγες αθλητες: «Μας εμπνεύσατε με το ταλέντο σας. Είστε σύμβολο για εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο. Θα προσπαθήσουμε να μείνουμε στο πλευρό σας και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Σήμερα αναχωρούμε ως φίλοι σας. Θα έχετε μια θέση στην καρδιά μας για πάντα». Ο πρόεδρος της ΔΟΕ συνέχισε: «Ήταν θαυμάσιοι Ολυμπιακοί Αγώνες σε μία θαυμάσια πόλη. Αυτοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αφήνουν κληρονομιά για τις γενιές που έρχονται. Όλοι μιλούν για ένα καλύτερο Ρίο ντε Τζανέιρο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Αφού τίμησε με το Ολυμπιακό Κύπελλο τους κατοίκους του Ρίο, ο Τόμας Μπαχ -ακολουθώντας την παράδοση- κήρυξε τη λήξη της γιορτής της ανθρωπότητας: «Καλώ τη νεολαία του κόσμου να ενωθεί και πάλι σε τέσσερα χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Αντίο Ρίο ντε Τζανέιρο».
Και η Ολυμπιακή Φλόγα έσβησε…
