Εθιμα και ιστορία

Μούρη με μούρη, τετ α τετ, έναντ’ ο γεις στον άλλο
έτσα χορεύουν το ταγκό, κι όχι όπως το μπάλο.
Που σέρνουνε σε μια σειρά, αγόρια και κορίτσια
σε πανηγύρια, σε γιορτές, με νάζια και καπρίτσια.
Λογάται Ευρωπαϊκός κι είναι σε στυλ μοντέρνο
μας ήρθε εισαγόμενος, από γνωστό γουβέρνο.
Με δίχως καθυστέρηση, εις τη ζωή μας μπήκε
φαίνεται ότι πρόσφορο, το έδαφος εβρήκε.
Η νεολαία περπατεί, τα ζάλα της Ευρώπης
και τα πατροπαράδοτα, εγκαταλείπει λόπις.
Τα ντόπια τα εθίματα, τ’ αφήνουμε στο ράφι
και σύντομα θα μοιάζουνε με χέρσας γης χωράφι.
Μα θα ‘ρθει κάποτ’ η στιγμή, που θα γυρίσουν πάλι
όταν εκτιμηθεί σωστά, το σημερνό μας χάλι.
Ευχή να φθάσει σύντομα, ετούτηνα η ώρα
κι από τα εισαγόμενα και μολυσμένα δώρα,
ν’ απαλλαγούμ’ οριστικά, να πάνε στα κομμάθια,
μπρος τα δικά μας λούλουδα, μοιάζουνε σκέτ’ αγκάθια.
Έτσι μονάχα τα παλιά, τα γνήσιά μας ήθη
θα παραμείνουν ζωντανά και δεν θα γίνουν μύθοι.
Όποιος λαός του τόπου του, ξεχνά την ιστορία
μονάχος καταστρέφεται στου χρόνου την πορεία.