ΕΙΝΑΙ δυνατόν οι Eλληνες να αγνοούμε ολότελα την ιστορία μας; Κι ας είναι, η Ιστορία, ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα διαιώνισης ενός έθνους.
ΓΙΑ το ότι αυτή δεν διδάσκεται σωστά στην Εκπαίδευση, την πρώτη ευθύνη έχουν οι εκάστοτε κυβερνώντες που την θέλουν «ιδιοκτησία» τους. Είναι δυνατον, όμως, στα εθνικά θέματα να προηγούνται οι κομματικές ιδεοληψίες και όχι το εθνικό συμφέρον;
…ΣΕ κάποια επιφυλλίδα του («Το Βήμα», 2.6.1991), με τίτλο «Πατριδογνωσία», ο λαμπρός άνθρωπος και εξαίρετος επιστήμονας Μανόλης Ανδρόνικος (1919-1992) που πρόσφερε με τα ευρήματα των ανασκαφών του στη Βεργίνα τόσα πολλά στο έθνος αποδεικνύοντας την ελληνικότητα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας, αναρωτιέται μεταξύ άλλων:
«…Αν το Αϊβαλι (οι αρχαίες Κυδωνίες) δε σημαίνει πια τίποτε κι αν η Εθνική Άμυνα (εποχή Βενιζέλου) δεν υπάρχει ούτε καν ως όνομα στη μνήμη μας, γιατί καμαρώνουμε για τον Πλάτωνα και για τον Περικλή και γιατί έχουμε την απαίτηση να γνωρίζουν όλοι οι μη Eλληνες πως η Μακεδονία είναι ελληνική και όχι ιδιοκτησία των Σκοπιανών, και πως τα νησιά που βρίσκονται απέναντι από τον Τσεσμέ και το Κουσάντασι δε λέγονταν ποτέ και δε λέγονται βέβαια ούτε σήμερα Sakiz Adasi και Sisam Adasi, αλλά εδώ και χιλιάδες χρόνια λέγονται Χίος και Σάμος;»
ΑΥΤΑ γράφονται σε μια εποχή και τότε κρίσιμη για τον ελληνισμό, με την επιθετική Τουρκία που συνεχώς πρόβαλε -και προβάλλει- ζητήματα που έχουν λυθεί οριστικά με τις διεθνείς Συνθήκες (Λωζάννη). Σήμερα όμως, ποιος θυμάται την Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τη χούντα, ή και το χειρότερο τι άραγε να σημαίνει το Πολυτεχνείο (1973) για τη νεολαία μας; Ποιος γνωρίζει καλά το Μακεδονικό ζήτημα εκεί που χύθηκε άφθονο ελληνικό και κρητικό αίμα, για να ξαναγίνει ένα τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας ξανά ελληνικό;
ΕΤΣΙ, λοιπόν, συνεχίζει ο μεγάλος Ανδρόνικος: «Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και οι ρητορικοί κομπασμοί -των πολιτικών- δεν ωφελούν σε τίποτα, όταν δεν υπάρχει η «πατριδογνωσία», δηλαδή η γνώση της γεωγραφίας και της ιστορίας αυτού του τόπου όπου γεννηθήκαμε και από τον οποίο κληρονομήσαμε αυτό που σήμερα είμαστε. Είναι βέβαιο πως χωρίς τους Η/Υ (ηλεκτρονικούς υπολογιστές) δεν μπορούμε να ζήσουμε και να προκόψουμε, όμως είναι περισσότερο από βέβαιο πως η ζωή μας δε θα έχει κανένα νόημα, αν χάσει τις ιστορικές της ρίζες, που θα της επιτρέπουν να αντλεί χυμούς από τη γενέθλια γη, για να τους μεταμορφώνει σε χρήσιμους καρπούς. Αυτό σημαίνει πως το κρισιμότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο τόπος μας σήμερα (1991) δεν είναι το οικονομικό ούτε καν το πρόβλημα της εθνικής μας άμυνας Είναι το πρόβλημα της παιδείας, από το οποίο εξαρτώνται περισσότερο άμεσα από ό,τι ίσως φαντάζονται οι κάθε λογής τεχνοκράτες τόσο το οικονομικό, όσο και το θέμα της εθνικής άμυνας… Προπάντων δεν είναι θέμα που επιδέχεται ποσοστιαίες μετρήσεις ούτε και ξενόνοφερτες τεχνοκρατικες λυσεις. Η παδεία απαιτούσε παντα και απαιτεί σήμερα περισσότερο παρά ποτέ αντιμετώπιση από ανθρώπους που έχουν και στοχασμό και οράματα…».
ΠΟΙΟΣ να φέρει αντίρρηση στο μεγάλο δάσκαλο που ανάλωσε τη ζωή του, ώστε η σημερινή Ελλάδα να έχει ατράνταχτα επιχειρήματα για την ελληνικότητα -και μοναδικότητα- της Μακεδονίας; Αλλά και πότε οι πολιτικοί άκουσαν τους ειδήμονες ή υιοθέτησαν μια σωστή εθνική Παιδεία;
