Εθνική μοναξιά

Η κλιμακούμενη κρίση στον Εβρο και στα νησιά του Βορείου Αιγαίου με τους πρόσφυγες και μετανάστες ως “μοχλός πίεσης” της Τουρκίας, σηματοδοτεί μια νέα περαιτέρω όξυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών.
Είναι δεδομένο ότι ο Ερντογάν ο οποίος “μετράει φέρετρα” στη Συρία, προσπαθεί να αναζήσει νέους συμμάχους στην Ευρώπη με την κα Μέρκελ σε στάση “Πόντιου Πιλάτου” και τη Γαλλία του Μακρόν σε σταθερή φιλελληνική θέση.
Η Ευρώπη φημίζεται ότι αργεί να πάρει αποφάσεις.
Εύχομαι αυτή τη φορά τουλάχιστον να συμφέρουν αυτές οι αποφάσεις την Ελλάδα.
Είναι σίγουρο ότι όλοι οι Ελληνες τώρα μετά από τόσα που πέρασαν με τις θυσίες της κρίσης ρωτούν: “τι κάνει η Ευρώπη τώρα που κινδυνεύει η Ελλάδα;”.
Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος φαίνεται ότι βιώνουμε μια εθνική μοναξιά.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι μόνοι και απροστάτευτοι άνθρωποι, πιόνια στη σκακιέρα του Ερντογάν.
Η Ελλάδα, όμως, δέχεται μια απειλή και έχει κάθε Συνταγματικό δικαίωμα να πάρει μια εθνική απόφαση.
Και επειδή τα πράγματα είναι απλά: θα τους αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να περάσοουν ή θα τους αποτρέψει;
Ολοι αντιλαμβάνεσθε ότι η απάντηση προκύπτει αβίαστα.
Οταν μετακινούνται στρατιωτικές μονάδες στον Εβρο, δεν πρέπει να έχουμε και πολλές απορίες…
Η Ελλάδα δεν αντέχει μια νέα “Ειδομένη”, ούτε το “ανθρώπινο τοίχος” των κατοίκων των Νησιωτών που δεν αφήνει τους άνδρες του Λιμενικού να κάνουν διάσωση στις βάρκες των προσφύγων.
Τώρα πρέπει να λειτουργήσει το κράτος.
Το κράτος με τις υπηρεσίες του και τους άνδρες και τις γυναίκες του.