Η εθνική στρατηγική της Τουρκίας

Τόσο με την κίνηση του “Μπάρμπαρος” όσο και με την κίνηση της κορβέτας “Heybeliada” στο Αιγαίο οι Τούρκοι “νίκησαν” και πέτυχαν το μέγιστο που μπορούσαν. Ομως πώς ακριβώς μας νίκησαν και ΓΙΑΤΙ;
Ελπίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που υπηρέτησε έστω και τη θητεία του στο Π.Ν., ούτε ένας έστω ερασιτέχνης ψαράς, που να θεωρεί ότι το τουρκικό πλοίο στο Αιγαίο (μόνο του ή και με άλλα μαζί ή ακόμα και με κάλυψη προστασίας), είχε έστω και μια πιθανότητα να επιβιώσει, σε ένα ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο.
Οπως και στα Ιμια, οι Τούρκοι επεχείρησαν το… “επιχειρησιακά αδιανόητο” και ανέστρεψαν την επιχειρησιακή τους αδυναμία σε πολιτικο-διπλωματικό πλεονέκτημα και πολύπλευρή νίκη, γιατί εκμεταλλεύτηκαν τις γενετικές μας αδυναμίες: πολυφωνία, αδυναμία συνεννόησης, έλλειψη εθνικής στρατηγικής και στόχων και κυρίως μια αλλοπρόσαλλη κοινή γνώμη, που είναι έρμαιο των λαϊκιστών, των ακραίων, των ανώριμων και των… πεπερασμένων ανεγκέφαλων, που “κάνουν την τρίχα τριχιά” μόνο και μόνο για να νοιώθουν ότι υπάρχουν και φαίνονται!
Οι Τούρκοι, λοιπόν, για ακόμα μια φορά, κατάφεραν να αναστατώσουν τους Ελληνες από την εσωτερική παραπληροφόρηση που προκάλεσαν (πλήθος των εδώ εθελοντών), να δημιουργήσουν εντάσεις στο εσωτερικό μας, να αναδείξουν την πολιτική μας ανωριμότητα και την ετοιμότητά μας για “να μπλέξουμε τα μπούτια μας” και μετά να ζητάμε βοήθεια από τον θείο Σαμ να… μας τα ξεμπερδέψει!
Και αυτό ήταν το λάθος του πρώην Α/ΓΕΝ μιλώντας χθες στη ΝΕΡΙΤ!! Αφού είχε την ευκαιρία να μιλήσει στον ελληνικό λαό, έπρεπε να περάσει… καθαρά μηνύματα! Ότι δηλαδή, επιχειρησιακά δεν φοβόμαστε κανένα Τούρκο στο Αιγαίο, γιατί αυτό είναι κάστρο ελληνικό και απόρθητο! Το θέμα είναι μόνο διπλωματικό και ότι η “ναυμαχία” γίνεται μόνο… “επί τραπέζης”! Και ότι αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι οι Ελληνες είναι να εμπιστεύονται τις Ε.Δ. και να κλείνουν τα αφτιά τους στους θερμοκέφαλους με τα νεροπίστολα, που με κάθε ευκαιρία κραυγάζουν… “βυθίσατε το Χόρα”!
Η Τουρκία, για ακόμα μια φορά, διδάσκει εθνική στρατηγική (βάσει σχεδίου) και μεις… χαλαμπαλίκι!