Κάθε λαός έχει την ιστορία του, όπως και ο Ελληνικός λαός. Από την ιστορία του κρίνονται τα βιώματα, οι συμπεριφορές και οι πράξεις του. Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι να κατασκευάσει ένα άλλοθι για όλ’ αυτά τα οποία έχουν συμβεί μετά την μεταπολίτευση και την πλήρη ένταξη της χώρας μας στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αλλά να διερευνήσει και να εξηγήσει, γιατί συνέβησαν όλα αυτά, για τα οποία κατηγορείται και διασύρεται τώρα ολόκληρος ο Ελληνικός λαός. Να αποκαλύψει την αλήθεια, αλλά και τους πραγματικούς υπεύθυνους, οι οποίοι τολμούν να προσβάλλουν την τιμή και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Οι οποίοι έχουν το θράσος να απειλούν την έξοδο (Grexit) της πατρίδας μας από την Ευρώπη και ένα Αρμαγεδδώνα για τον Ελληνικό λαό.
Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη ούτε από εθνικές εξάρσεις, αλλά ούτε από πρόσκαιρους, υποβολιμαίους και κακόβουλους υποστηρικτές για να αποδείξει την ακεραιότητά του. Το πρόσφατο παρελθόν του, λίγο πριν από την ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, αποτελεί την αδιαμφισβήτητη απόδειξη αλλά και όπλο για τη δικαίωσή του.
Ως λαός, με δύναμη την ιστορία του, αντιμετωπίσαμε όλες τις εθνικές περιπέτειες και κακουχίες. Ομως πάντα με το κεφάλι υψηλά και με αρετές την τιμιότητα, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την ταπεινότητα, την πίστη απέναντι στις εθνικές μας καταβολές και αξίες. Αρετές και καταβολές που κρατούσαν τον λαό μας πάντα προσγειωμένο, αφοσιωμένο στην αυτάρκειά του και στην εθνική του συνείδηση και υπερηφάνεια. Η αυτάρκεια ήταν η ασπίδα μας, η οποία προστάτευε τις ηθικές μας αρχές και αξίες. Είχαμε ένα Δημόσιο τομέα, Δημόσιους Φορείς, δημόσιους υπαλλήλους, Οργανισμούς, Πολιτικούς, Κυβερνήσεις, Εθνική Παιδεία, υπεύθυνους, ειλικρινείς, τίμιους, ακέραιους να διαχειρίζονται τις δυνάμεις του Εθνους βάσει των δυνατοτήτων του λαού μας. Διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα, φοροδιαφυγή, εγκληματικότητα ήσαν άγνωστες έννοιες στον λαό μας.
Ομως η αυτάρκεια του λαού μας ερμηνευόταν από τους συντελεστές των Βρυξελλών και κυρίως από τη Γερμανία και τη Γαλλία ως φτώχεια, όταν αρχές της δεκαετίας του 1960 η τότε Ελληνική Κυβέρνηση υπέβαλλε την αίτηση ένταξης της χώρας μας στην τότε Ε.Ο.Κ. Ως γνωστόν, η αίτηση εκείνη έγινε όμως υπό τις προϋποθέσεις προσαρμογών και μεταβατικών περιόδων, αμφότερες οι οποίες κατεγράφησαν στις τότε Συμφωνίες, και οι οποίες έθεταν ήδη τότε ως προαπαιτούμενα για την πλήρη ένταξη στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Εννοιες βέβαια ύψιστης σημασίας από οικονομικής πλευράς, αλλά άγνωστες στις Ελληνικές Κυβερνήσεις και τον αυτάρκη λαό μας, ο οποίος είχε συνηθίσει να περιορίζεται στα ολίγα και να διαχειρίζεται με εγκράτεια όλα αυτά που προέρχονταν από τις δικές του δυνάμεις, μόχθο και την εργατικότητά του.
Ομως η όλως απρόσμενη πλήρης ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ. (νυν Ε.Ε.) το 1981, χωρίς την εκπλήρωση των προϋποθέσεων διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, σήμαινε ήδη τότε την έναρξη της κρίσης στην Ελλάδα, η οποία ως σπυρί άρχισε να διογκώνεται και ως αναμενόμενο έσκασε το 2008/09. Διότι η Ε.Ε., εν γνώσει των ολέθριων συνεπειών διοχέτευσης τεραστίων κεφαλαίων στη χώρα μας, γνώριζε ήδη τότε το αποτέλεσμα και την κατάληξη της Ελλάδος. Με όλα τα όργανα της, τα οποία επί δεκαετίες είναι εγκατεστημένα στην Αθήνα, αλλά και οι Πρεσβείες των Ευρωπαϊκών χωρών, κατέγραφαν καθημερινώς τις αιφνίδιες αλλαγές των συμπεριφορών των Ελληνικών Κυβερνήσεων, των Πολιτικών και Κομμάτων. Την τεράστια τώρα διόγκωση του στενού και ευρύτερου Δημοσίου Τομέα. Τις τεράστιες αυξήσεις σε μισθούς του Δημοσίου και σε αμοιβές του ιδιωτικού τομέα, όλως δυσανάλογες με την παραγωγικότητα, η οποία άρχισε να υποχωρεί στη χώρα μας, αλλά σε σύγκριση και δυσανάλογες και με εκείνες των παραγωγικών χωρών/ μελών της Ε.Ε. Η τεράστια αύξηση εισαγωγής καταναλωτικών αγαθών δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, με παράλληλη και επικίνδυνη για την χώρα μας υποχώρηση των εξαγωγών, η οποία αποτυπώνεται ακόμη και στην αιφνίδια εμφάνιση και πρωτόγνωρη δημιουργία χιλιάδων χωματερών, για τις οποίες εισέπραττε και εισπράττει η χώρα μας και τεράστια πρόστιμα από τις Βρυξέλλες. Η δημιουργία χιλιάδων κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα ως αποτέλεσμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, οι οποίες αποκαλούμενες ως “θαλασσοδάνεια” είτε έκλειναν λίγο μετά ή μεταφέρονταν στο εξωτερικό. Οι τεράστιες υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων και παραγγελιών στις οποίες ενέχονται όχι μόνον επιχειρήσεις της διαπλοκής, αλλά και μερικών χωρών της Ε.Ε. κυρίως της Γερμανίας. Οι οποίες χρησιμοποιούσαν μίζες για να διαφθείρουν το πολιτικό σύστημα με επίσης υπέρμετρες υπερκοστολογήσεις των έργων και προϊόντων και οι οποίες αναμφίβολα ενεργούσαν κατά παράβαση των Διεθνών Νόμων και Κανόνων και εν γνώσει των δικών των Κυβερνήσεων, οι οποίες όχι μόνον τις διευκόλυναν και προστάτευαν, αλλά παράλληλα τις κάλυπταν, αρνούμενες ακόμη την έκδοσή στη χώρα μας των υπαιτίων διαφθοράς, αλλά και εξαπάτησης του λαού μας. Γνωστά στους υπαιτίους της κατάρρευσης της χώρας μας είναι και ο δεκαπλασιασμός της εισαγωγής αυτοκινήτων, αλλά και της αξίας των ακινήτων, ευθύς αμέσως με την ένταξή μας στην Ευρωζώνη.
Όμως όλα αυτά τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής, φοροδιαφυγής έχουν άμεση σχέση με το χρήμα, το οποίο ως γνωστόν χρησιμοποιείται από τους κατέχοντες αυτό για να χρεοκοπήσουν μία χώρα και ως συνέχεια αυτού να γίνουν και απόλυτα και ες αεί κυρίαρχοι του εθνικού της πλούτου. Ο πολύ γνωστός σε όλους μας και περιέργως συμπαθής Jean-Claude Juncker, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραδέχθηκε δημοσίως προ 2 ετών τα κάτωθι: «Γνώριζε από πολλά χρόνια πριν τις συνέπειες αυτής της «χρηματοδότησης(!)» της Ελλάδος, και που κατέληγαν τα κεφάλαια αυτά και ό,τι δεν έκανε τίποτε, μέσω των Βρυξελλών, για να το σταματήσει, εξαιτίας των αντιδράσεων!»
Με την ένταξή της χώρας μας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη ο Ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε το οικονομικό του μέλλον στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Όμως με όλα αυτά τα οποία αποκαλύπτονται και βγαίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα, ο λαός μας αισθάνεται όχι μόνον προδομένος, αλλά και απέχθεια απέναντι σε όλους εκείνους οι οποίοι τον απειλούν. Διότι ο Αρμαγεδδών δεν φοβίζει εμάς τους Έλληνες, αλλά πρέπει να φοβίζει εκείνους οι οποίοι διά της εγκληματικής συμπεριφοράς τους θα φέρουν τον Αρμαγεδδώνα στους λαούς της Ευρώπης.
*σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια στην Ομοσπονδιακή Βουλή
της Γερμανίας
