Εθνοσυστολή

Πάντα δέ σβηνουν οι φωτιές… μέ τού Θεού νεράκι.
Πρό πάντων όταν οι ψυχές ,έχουνε γίνει ράκη.
Γιατί άλλο φλόγα της ψυχής και βλέμμα φλογισμένο
Κι άλλο ένα Έθνος σύσσωμο ,νά είναι φοβισμένο .
Γιατί μπορεί καθένας μας νά λάμπει στά σκοτάδια…
Μά ναι η καρδιά του μισερή καί η ψυχή του άδεια.
Αυτή η ΕΘΝΟΣΥΣΤΟΛΗ εμένα μέ πληγώνει….
Σαν χάνεται η Πατρίδα μου , νά …κάνω τό παγώνι…
Νά γίνεται ….έλα νά δείς!!! στίς φοροκαταιγίδες…
Και νά διπλοαρμέγουνε παλιές φουριάρες …γίδες.
Τά στόματα νά μή μιλούν!! Τά μάθια νά μή κλαίνε.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΟΓΝΩΣΗ! Εις τό χωριό μου λένε.