∆εκαετίες πέρασαν και θα περάσουν κι άλλες, µε τον ίδιο τρόπο που ασβεστώνουν γωνιές οι υπεύθυνοι αλλά και οι ιδιώτες, να µην αλλάζει.
Η µπαντανόβουρτσα δε θα φύγει ποτέ από τις ζωές µας και δε θα εκλείψει της οπτικής µας. Πάντα άνοιξη καιρό, όταν βλέπω τα συνεργεία των δήµων αλλά και τους πολίτες να διαλύουν τον ασβέστη, να βάζουν λουλάκι, να βουτούν και να τινάζουν στα βαρελάκια ή στους γαζοντενεκέδες την µπαντανόβουρτσα, αισθάνοµαι ότι ναι µεν τα χρόνια περνούν, αλλά ξεφτίδια των αναµνήσεων µας θα µας τσιγκλίζουν τους δακρυϊκούς αδένες.
Όπως και στη ζωή όλων µας… Πάνω κάτω, αριστερά δεξιά, µία βούρτσα προσπαθεί να σκεπάσει το γκρίζο, να αναδείξει το λευκό, να µας πείσει ότι κάθε αγώνας αξίζει αρκεί να συνεχίσουµε να περπατάµε στα πεζοδρόµια των κοινωνιών που µας αγκαλιάζουν.
Έτσι απλά για να µην ξεχνιόµαστε.
