Ετσι χωρίς πρόγραμμα…

«Κάντε υπομονή» μας λέει ο Αλέξης από τη Θεσσαλονίκη κι εμείς βρισκόμαστε σε δίλημμα!
Να τον πιστέψουμε και τούτη τη φορά ή να μην τον πιστέψουμε; Δηλαδή έχει κάτι στο μυαλό του
-λέμε τώρα- που τον κάνει να ξέρει τι λέει ή δεν έχει σχέδιο β και απλά ομιλεί τη γλώσσα τού “είναι” του, τουτέστιν “ό,τι θέλει λέει και δεν νοιάζεται αν αυτό είναι βάσιμο ή όχι”.
Πόση υπομονή κ. πρωθυπουργέ; Και υπομονή για τι πράγμα; Τι να περιμένουμε να δούμε; Πότε και κυρίως πώς θα μας πείσεις και τούτη τη φορά πως από τη Νύμφη του Θερμαϊκού γνωρίζεις τι λες.
Κυρίως σε ποιους το λες έτσι αβίαστα αυτό το “κάντε υπομονή”. Σε ποιον συνταξιούχο έχεις το θάρρος να λες “κάνε υπομονή;”. Σε ποιον νέο άνεργο της σημερινής Ελλάδας απευθύνεσαι χωρίς να σκέφτεσαι την κατάστασή του;
Αυτό είναι. “Δεν σκέφτεσαι”. Απλά μιλάς. Και λες ό,τι σου ’ρχεται στη γλώσσα σου!
Ετσι όπως σού ’ρχονται, τ’ αραδιάζεις.
Ετσι χωρίς “πρόγραμμα”! Κι εμένα μου ’ρχεται στο νου η υπέροχη φωνή της Μαρίας Ρεζάν που επιμελούνταν και παρουσίαζε από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας την εκπομπή με τίτλο ανάλογο “Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα”. Μόνο που εκείνη γνώριζε ακριβώς πού στεκόταν: πάνω στα δυο στέρεα πόδια της που βασίζονταν σε μια καριέρα πολλών χρόνων που εμπεριέχουν πολλές εργασιακές ώρες στον δημοσιογραφικό στίβο, σε εφημερίδες και περιοδικά εντός κι εκτός Ελλάδος.
Αντιθέτως εσύ “έτσι, χωρίς πρόγραμμα” προχωράς κι έχεις τις τύχες ενός ολόκληρου λαού στα χέρια σου. Αλήθεια πού πας… έτσι χωρίς πρόγραμμα; Κι αφού τίποτα από όλα όσα είχες αναγγείλει ως προγράμματα στις παρελθούσες επισκέψεις σου στη Σαλονίκη τελικά δεν γινήκαν, πώς μπορείς και λες να κάνουμε υπομονή;
“Ετσι χωρίς πρόγραμμα” σου μιλώ κι εγώ τώρα σε μια προσπάθεια να “προσεγγίσω” το… ύφος σου!
Τελικά μάλλον πως η Θεσσαλονίκη σου κάνει κακό, αφού ναι μεν σου εμπνέει μια επαναστατικότητα που την εμφυσά ο Βαρδάρης στα λογύδριά σου κάθε φορά που την επισκέπτεσαι τέτοια εποχή, αλλά στην ουσία σε άγει κα σε φέρει κάνοντάς σε όλο και πιο αναξιόπιστο απέναντί στους ανθρώπους που σε πίστεψαν και σε κείνους που δεν σε πίστεψαν ποτέ.