Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ του Πάπα Φραγκίσκου στη Λέσβο (16/4/16), προσκεκλημένου του ΠτΔ κ. Παυλόπουλου, με τη σύμπραξη και των δύο Προκαθημένων της Ορθοδοξίας, κ.κ. Βαρθολομαίου (Οικουμενικού Πατριάρχη) και Ιερωνύμου (Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος) ανήκει πια στην ιστορία.
ΠΟΛΥ θετική κρίνεται και η παρουσία του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στην υποδοχή του Πάπα Φραγκίσκου στη Λέσβο.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ μπορούμε να πούμε πως επρόκειτο για μια επίσκεψη γεμάτη συναισθήματα, συμβολισμούς και ανθρώπινες στιγμές. Μακριά από στείρες πολιτικές, άσκοπες κινήσεις προβολής και κενούς περιεχομένου λόγους, κυριάρχησε το ανθρώπινο στοιχείο και προβλήθηκε ο ανθρώπινος πόνος: όταν, ας πούμε, μια γυναίκα πρόσφυγας έσπασε τον αστυνομικό κλοιό για να πλησιάσει τον Ποντίφικα, αλλά και τη στιγμή που ένας άλλος πρόσφυγας ζήτησε γονατιστός και με λυγμούς την ευλογία του Πάπα, φάνηκε όλο το μεγαλείο των λέξεων συμπόνια – αγάπη – συνάνθρωπος.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ είχε αντίκρισμα και στην πραγματικότητα, αφού ο Πάπας επέστρεψε στο Βατικανό έχοντας μαζί του δώδεκα (όσοι και οι Απόστολοι) πρόσφυγες από το νησί, δίνοντας έτσι το παράδειγμα σε όλη την Ε.Ε. να κάνει το ίδιο.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, οι τρεις Προκαθήμενοι των Εκκλησιών, κυρίως όμως ο Πάπας που ακολουθεί ένα αυστηρότατο πρωτόκολλο στο Βατικανό, εμφανίστηκαν υπέρ το δέον ανθρώπινοι. Ειδικότερα ο Πάπας που, καταστρατηγώντας τελείως τα ειωθότα, συνέφαγε δημόσια με πρόσφυγες! Κάτι το τελείως καινοφανές για έναν Ποντίφικα.
ΜΙΑ είναι η ουσία: με την κίνησή τους αυτή οι τρεις Προκαθήμενοι των Εκκλησιών έστειλαν στα πέρατα της Οικουμένης το ηχηρό μήνυμα πως καμιά προσφυγική κρίση δεν είναι -και δεν πρέπει να είναι- θέμα ενός τόπου, ενός λαού, μιας μόνο κυβέρνησης. Είναι θέμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
