Κύριε διευθυντά,
βλέπεις πολλές φορές πράγματα σημαντικά στα σκουπίδια και διερωτάσαι γιατί τα πέταξαν.
Προ ημερών κοίταζα ένα ντουλάπι πίσω από την παραλιακή της Ν. Χώρας, σε πολύ καλή κατάσταση. Οι γωνίες άθικτες, τα ράφια εμφανίσιμα, τα πορτάκια εντάξει, τα χερούλια ομοίως, τα κρεμαστάκια στέρεα. Λες, τι έχουν και είναι άχρηστα; Πιθανότατα να βαρέθηκαν και γι’ αυτό τα άλλαξαν. Ναι, αλλά τα περισσότερα υλικά κατασκευής είναι εισαγόμενα.
Επομένως, φεύγει αρκετό συνάλλαγμα στο εξωτερικό για να φτιαχτούν. Εισάγουμε και όλα τα της τεχνολογίας, ρούχα, παπούτσια και πολεμικό υλικό, γεωργικά μηχανήματα κ.λπ.
Όταν πριν από χρόνια οι Ευρωπαίοι τουρίστες αγόραζαν δύο μήλα, δύο αχλάδια, ένα μαρούλι, εμείς αγοράζαμε δεκαπλάσια και τα πετούσαμε. Το ίδιο και στα σούπερ μάρκετ. Πολλά γάλατα, τυριά, βούτυρα παίρναμε και χαλούσαν.
Ένας μεγάλος Γερμανός κοινωνιολόγος, ψυχίατρος είχε πει: «Θέλεις να υποδουλώσεις έναν λαό, δώστου κατανάλωση». Εμείς από τη δεκαετία του ‘80 με τις μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς των μικρομεσαίων υπαλλήλων και τις επιδοτήσεις της τότε ΕΟΚ, μάθαμε στην κατανάλωση κι αφήσαμε την παραγωγή. Μπορούμε με τέτοια τακτική να βγούμε απ’ τα μνημόνια; Και πότε;
Γιάννης Καμηλάκης
συνταξιούχος διδάσκαλος
Η επιστολή σας απλή και ουσιώδης περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το οικονομικό μας πρόβλημα καθώς και την νέα χρεοκοπία που οδηγείται η χώρα μας!
Δυστυχώς τα “φτηνά δάνεια”που παίρνουμε τώρα λειτουργούν σαν υπνωτικό σε μιά κοινωνία που αρκείται στο σήμερα και αύριο …. έχει ο Θεός!