Σταθερός στη γραμμή της «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ» παραμένει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος μίλησε στα “Χανιώτικα νέα” με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου, στην εκδήλωση που συνδιοργανώνουν ο Δικηγορικός Σύλλογος , οι εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ και ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση στις 11:30 το πρωί του Σαββάτου στο ΕΒΕΧ.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων 2012 – 2014 σχολιάζει στα “Χ.ν.” την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, κάνει λόγο για «αξιακό και κοινωνικό κενό του ΣΥΡΙΖΑ», οριοθετεί την ελληνική κεντροαριστερά και παράλληλα ανησυχεί για το ενδεχόμενο εγλωβισμού της Νέας Δημοκρατίας σε υπερσυντηρικές αντιλήψεις ή σε κύκλους που συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση αυτοδυναμίας της.
•Βρίσκεστε στα Χανιά με αφορμή την παρουσίαση του νέου σας βιβλίου για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ο διάλογος για αυτήν βλέπουμε να περιστρέφεται γύρω από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι το άρθρο 16 το σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάζουμε;
Το άρθρο 16 για τα πανεπιστήμια είναι κρίσιμο γιατί συνιστά σημείο απόλυτης αντίθεσης μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ που απορρίπτει κάθε πιθανότητα αναθεώρησης και της ΝΔ που θεωρεί ότι χωρίς αλλαγή της ρύθμισης για τα πανεπιστήμια «ξοδεύεται» η αναθεωρητική διαδικασία καθώς το ζήτημα αυτό μπορεί έτσι να επανέλθει μετά από πέντε τουλάχιστον χρόνια. Όμως το πρόβλημα της αναθεώρησης είναι πολύ βαθύτερο. Η αναθεώρηση προϋποθέτει ευρύτερη και ουσιαστική συναίνεση.
Το Σύνταγμα απαιτεί για την τροποποίησή του αυξημένη πλειοψηφία τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, η οποία πρέπει μάλιστα – για λόγους προστασίας του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος – να διασφαλίζεται στη δεύτερη Βουλή, την αναθεωρητική, αυτή που συντελεί την αναθεώρηση και καταστρώνει το τελικό κείμενο. Η πρώτη Βουλή διαπιστώνει απλώς την ανάγκη της αναθεώρησης.
Η κυβέρνηση χειρίζεται δυστυχώς το Σύνταγμα, όπως και όλους τους θεσμούς, ως απλό «κάρβουνο» στη μηχανή της πόλωσης ή ως δήθεν στοιχείο διαφοροποίησης της «προοδευτικής» από τη «συντηρητική» αντίληψη παίζοντας με θέματα όπως οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας.
Είδαμε τι έγινε με τη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου για την οποία αντιδρά σθεναρά όλος ο εφημεριακός κλήρος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
•Τα τελευταία χρόνια με την επιβολή των μνημονίων, η αίσθηση που δινόταν στον μέσο πολίτη ήταν πως το σύνταγμα της χώρας “υποχωρούσε” έναντι έκτακτων νομοθετικών ρυθμίσεων. Πληγώθηκε λοιπόν ο θεμελιώδης νόμος από τα μνημόνια ή ήταν μια υπερβολή αυτή η συζήτηση;
Δοκιμάστηκε η ερμηνεία και η εφαρμογή ορισμένων διατάξεων, αλλά το Σύνταγμά μας άντεξε και συνέβαλε στην οργανωμένη αντιμετώπιση της κρίσης με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Η δημοκρατική συνταγματική τάξη θα κινδύνευε αν η χώρα όδευε σε ασύντακτη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.
Για σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν δεν ψηφιζόταν κανένας δύσκολος «μνημονιακός» νόμος για περικοπές μισθών και συντάξεων ή για επιβολή φόρων, αλλά η χώρα πρακτικά- με πρωτογενές έλλειμμα 10,5 % του ΑΕΠ το 2015 – δεν είχε ταμειακά διαθέσιμα, δεν μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να χρηματοδοτήσει τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις ένοπλες δυνάμεις. Δεν θα υπήρχε νόμος που να μπορούσε να ελεγχθεί από τα δικαστήρια για πιθανή αντισυνταγματικότητα, αλλά δεν θα υπήρχε ούτε κράτος, ούτε οικονομία, ούτε δημοκρατία σε λειτουργία.
Όλα τα βασικά μέτρα δημοσιονομικής ανασυγκρότησης ελέγχθηκαν δικαστικά στην Ελλάδα και διεθνώς και βρέθηκαν σύμφωνα με το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
•Μιλώντας για το Σύνταγμα, συζητήθηκε πολύ αυτές τις ημέρες αν είναι αντισυνταγματική η συμφωνία των Πρεσπών. Έχει βάση ένα τέτοιο επιχείρημα;
Η συμφωνία έχει ουσιαστικά προβλήματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική και το εθνικό συμφέρον. Δεν επιδιώχθηκε η εθνική συναίνεση.
Αντιθέτως η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τις Πρέσπες για να παρέμβει στα κόμματα της αντιπολίτευσης και να διευκολύνει τη διατήρησή της στην εξουσία υποκαθιστώντας την στήριξη του κ. Καμμένου με την ενδοκυβερνητική αποστασία τεσσάρων βουλευτών του οι οποίοι μαζί με την κα Παπακώστα συνιστούν το κοινοβουλευτικό θεμέλιο της δήθεν «νέας κεντροαριστεράς».
Τραγέλαφος. Αυτές οι μεθοδεύσεις προφανώς παραβιάζουν την συνταγματική κοινοβουλευτική τάξη.
•Παραμένοντας στις πολιτικές εξελίξεις των ημερών, βλέπουμε το ΚΙΝΑΛ να διαλύεται ουσιαστικά μετά τις διαγραφές και γενικότερα την παραδοσιακή ελληνική κεντροαριστερά να αδυνατεί να συνεννοηθεί, δίδοντας την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει τον ρόλο του βασικού πόλου στον χώρο αυτό. Ποιο ρόλο πρέπει να έχει η Δημοκρατική Παράταξη στις εξελίξεις αυτές;
Το ΚΙΝΑΛ προέκυψε ως ένα ευρύτερο συνεργατικό σχήμα επειδή υπήρξε η συμφωνία να οργανωθούν εκλογές για την άμεση ανάδειξη του επικεφαλής του σχήματος αυτού. Φάνηκε ότι χρειάζεται ουσιαστική πολιτική και προγραμματική συμφωνία στα θεμελιώδη ζητήματα και πρωτίστως στο διακύβευμα των επόμενων εκλογών που είναι όχι απλώς η εκλογική αλλά η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ που θα συνιστά στρατηγική νίκη του δικού μας χώρου.
Η απώλεια της εξουσίας, η αδυναμία του να ελέγξει τις εξελίξεις ως προς την κυβέρνηση, την εκλογή του νέου ΠτΔ, την αναθεώρηση του Συντάγματος και το εκλογικό σύστημα, θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με το αξιακό και κοινωνικό του κενό. Η εξουσία είναι τώρα η μόνη συγκολλητική ουσία που συγκρατεί ένα εκλογικό ποσοστό. Αυτή θα χαθεί.
Από την άλλη πλευρά, δεν έχει λογική η δική μας προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα όρθια και η δική μας προσπάθεια να αναδειχθούν οι εσφαλμένες και βλαπτικές επιλογές αλλά και οι θεσμικές ατασθαλίες του ΣΥΡΙΖΑ, να οδηγήσει σε αυτοδύναμη πλειοψηφία της ΝΔ, όπως συζητούν ως ενδεχόμενο κάποιοι αναλυτές των δημοσκοπήσεων.
Μόνο η δημοκρατική προοδευτική παράταξη μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, προοδευτικού, δικαίου και αποτελεσματικού. Μόνο η δημοκρατική παράταξη με τη αυτόνομη και ισχυρή παρουσία της μπορεί να εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα και την οριστική αλλαγή σελίδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί πάντα τη λεγόμενη πολιτική της «αρπαχτής». Κυβερνά αγκαλιά με τον κ. Καμμένο και τώρα, λίγο πριν τις εκλογές, δηλώνει δήθεν κεντροαριστερός βασισμένος στις ψήφους τεσσάρων βουλευτών των ΑΝΕΛ, της κας Παπακώστα και σε κάποιους που είδαν να ανατέλλει το φως των Πρεσπών, ανέβλεψαν και αποφάσισαν να καλύψουν το κενό του κ. Καμμένου. Αυτά δεν έχουν σχέση με την κεντροαριστερά γιατί δεν έχουν σχέση με την δημοκρατική προοδευτική παράδοση.
• Βλέπουμε αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να συνεργάζονται πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο όσο και στην αυτοδιοίκηση. Πώς κρίνετε αυτή την επιλογή;
Σε κεντρικό επίπεδο τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι θλιβερά λίγα. Στον χώρο της αυτοδιοίκησης ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ελάχιστες δυνάμεις.
Από ο,τι βλέπω υποστηρίζει τρεις υποψήφιους περιφερειάρχες που ανήκουν στο ΚΙΝΑΛ, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος και χωρίς να επηρεάζει την προγραμματική ταυτότητα των υποψηφίων που οφείλουν να κινούνται αυτόνομα και με αμιγώς αυτοδιοικητικά κριτήρια.
•Μιλώντας για συνεργασίες, φαίνεται να είμαστε σε προεκλογική περίοδο από τώρα. Αν κριθεί απαραίτητο η ΔΗΣΥ είναι έτοιμη να συνεργαστεί με ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί είδαμε την κυβερνητική συνεργασία των περασμένων ετών να “πληγώνει” σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του κόμματός σας.
Ο ελληνικός λαός θα διαμορφώσει τους συσχετισμούς στην επόμενη Βουλή και εμείς θα σεβαστούμε τη βούλησή του, του λέμε όμως καθαρά, πρώτον, ότι είναι αναγκαία η συντριπτική και στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, ότι η δημοκρατική παράταξη εγγυάται την πολιτική σταθερότητα και την εφαρμογή του μόνου εφικτού σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης που έχουμε επεξεργαστεί.
Τρίτον, ότι δεν είναι λύση μια τεχνητή κοινοβουλευτική αυτοδυναμία της ΝΔ που την καθιστά ανεξέλεγκτη αλλά και αιχμάλωτη υπερσυντηρητικών αντιλήψεων ή κύκλων που συνεργάζονται απροκάλυπτα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτο έχει μεγάλη σημασία η όσο γίνεται πιο ισχυρή εκλογική και κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΙΝΑΛ.
•Προσωπικά δηλώσατε πρόσφατα ότι δεν θα είστε υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη. Θα λέγατε «ναι» σε μια θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας;
Ανακοίνωσα μια απόφαση που δικαιούμαι να λάβω προσωπικά. Τα αλλά αφορούν την παράταξη και αυτούς που έχουν τώρα την ευθύνη για την υπόσταση και την προοπτική της. Αν ζητήσουν τη γνώμη μου, θα τους την πω.
•Ολοκληρώνοντας, θα θέλαμε ένα σχόλιο και για την Κρήτη. Το παραδοσιακά “πράσινο” νησί, τα τελευταία χρόνια έχει στηρίξει σε μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Πως ερμηνεύετε αυτή τη μετακίνηση και πώς μπορεί να αντιστραφεί;
Αυτή είναι μια ερώτηση που θα ήθελα να κάνω εγώ στους υπερήφανους προοδευτικούς πολίτες της Κρήτης. Πώς αξιολογούν τώρα τις επιλογές τους του 2012 και κυρίως του 2015 ;
