Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη – Βαγγέλης Κακατσάκης

Έτσι είναι κι έτσι θα τους αναφέρω εδώ, ως μία δυάδα αδιαίρετη, που δεσπόζει στα πνευματικά πράγματα της πόλης και πέραν αυτής. Δύο ευαίσθητοι, σκεπτόμενοι, προικισμένοι άνθρωποι, που πορευόμενοι στα χρόνια της νιότης ανακαλύπτοντας τη ζωή, τα βήματά τους συναντήθηκαν και κοντοστάθηκαν. Εδωσαν τα χέρια και προχωρούν ξέροντας πως «οι άνθρωποι είναι Αγγελοι με ένα φτερό, θα πετάξουν μόνο όταν αγκαλιαστούν». Απ’ αυτή τη συμπόρευση βγήκαν καρποί θεσπέσιοι και όπως λέει ο Paulo Coelho τα δέντρα τα κρίνουμε από τους καρπούς. Και οι δύο έχουν κατακτήσει την ουσία της ζωής. Αλλωστε τα απλά πράγματα είναι τα πιο ασυνήθιστα και μόνο οι σοφοί τα διακρίνουν.
Οι δύο λοιπόν ξεχωριστοί κι αγαπητοί αυτοί άνθρωποι, είχαν την καλοσύνη να μου αφιερώσουν δύο τόμους παλαιότερων πνευματικών εργασιών τους, πολύτιμων για μένα. Αλλωστε, το πνεύμα που καταγράφεται για να μείνει δεν είναι ένδυμα που περνά η μόδα του, είναι ένδυμα ψυχής που βρέχει και αρδεύει ψυχές.
Πρόκειται για τον δεύτερο τόμο ποίησης των ασθενών του Νοσοκομείου Ψυχικών Παθήσεων Χανίων, που επιμελήθηκε η ποιήτρια και σπουδαία παραμυθού κα Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη. Μα τι λιγότερο θα περίμενε κάποιος από μια κυρία που δεν έχει μόνο το όνομα έχει και χάρη.
Ευδοκία! Της δόθηκε προφητικά και εύστοχα. Και ευφυής καθώς είναι, έδεσε άρρηκτα το όνομα με τη ζωή της.
Ο κ. Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος, δημιουργικός κι ακούραστος σκαπανέας του πνεύματος.
Προσκεκλημένος στην εκπομπή μου στο Ραδιόφωνο “Μαρτυρία”, χάρηκα τις αφηγήσεις του, έχει ένα χαριτωμένο τρόπο να μιλά λες και οι λέξεις του γελούν…
Σ’ εκείνη την εκπομπή, είχε την καλοσύνη να μου αφιερώσει την ποιητική του συλλογή “ΚΑΖΟΒΑΡ”. Διαβάζοντας ή καλύτερα μελετώντας την “ΚΑΖΟΒΑΡ” δεν χρειάστηκε ν’ αναρωτηθώ η “ΚΑΖΟΒΑΡ” τι σημαίνει.
Ούτε ότι ο Βαγγέλης Κακατσάκης είναι μιας ιδιαίτερης στόφας ποιητής.
Με μια ξεκάθαρη ματιά στα πράγματα, με έντονο το αίσθημα ελευθερίας και δικαιοσύνης, με εσωτερικές συγκρούσεις που καταγράφονται αριστοτεχνικά στην ποίησή του και διαφαίνονται όταν σε στιγμές έντονης φόρτισης το πάει κρεσέντο κι άλλοτε μια άνευ ορίων αισιοδοξία, διαπιστώνεις να καταλαγιάζει την τρικυμία. Δε θέλει να χαθεί η ελπίδα και κάπου – κάπου ζωγραφίζει ένα ουράνιο τόξο, που φευ διαλύεται με την πρώτη στη διαπασών κραυγή του ευαίσθητου ποιητή.
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να τελειώσεις με τον πολυμήχανο του λόγου Βαγγέλη Κακατσάκη, ο οποίος “Στα πεταχτά”, μάς λέει με χιούμορ πιο σοβαρά πράγματα.
Είναι τεχνίτης του λόγου· τελεία και παύλα.