Η Εβδομάδα των Παθών έρχεται κάθε χρόνο,
μα δεν κρατούν τα πάθη μας μια εβδομάδα μόνο.
Μα κατ’ εξακολούθηση παλεύομε με πάθη,
γιατί πληρώνει ο λαός μίζες, κλεψιές και λάθη.
Πολύ την επληγώσανε αυτή την κοινωνία,
καθημερνά βρισκόμαστε σε άγχος κι αγωνία.
Ό,τι πουλάς είναι φτηνό κι ας γίνεται με κόπο
κι ό,τι αγοράζεις ακριβό και δε σου πιάνει τόπο.
Η κρίση εκατάντησε δύσκολη τη ζωή μας
κι έκανε δυσκολότερη την επιβίωσή μας.
Πρωτογενές πλεόνασμα “εφτιάξαν” οι ταγοί μας
πρωτοφανή ελλείμματα βλέπομε στη ζωή μας.
Δεν ήρθε το πλεόνασμα από ανάπτυξή μας,
μικρό ‘ναι το πλεόνασμα, μεγάλη η στέρησή μας.
Δεν εβελτιωθήκαμε σε θέσεις εργασίας,
η ανεργία γίνεται πηγή απελπισίας.
Με δάνεια βολεύονται οι εθνικές ανάγκες,
πολλοί πολίτες μένουνε σε φτώχεια και παράγκες.
Καθημερινά αυξάνονται τα εθνικά μας χρέη
και το μικρό πρωτογενές τίποτα δε μας λέει.
