Σχολειά χτίστε!
«Λιτά χτίστε τα, απλόχερα μεγάλα/ Γερά θεμελιωμένα, μακριά απ’ τ’ ανήλιαγα σοκάκια/ τα σχολειά χτίστε…/ Οπου απλωσιά, όπου ψήλωμα, όπου υγεία,/ Σχολειά χτίστε/ Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων περίσσια/ Ανοίχτε, να ’ρχεται ο Κυρ-Ηλιος/ Διαφεντευτής να χύνεται, να φέγγει/ Σχολειά χτίστε./ Κι ο δάσκαλος, ποιητής. Και τα βιβλία/ να είναι σαν τα κρίνα./ Σαν τα τραγούδια να ’ναι!/ Αρχή σοφίας. Χτίστε τα σχολειά./ Υψώστε τα παλάτια».
«Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου» μας λέει στις “Παροιμίες” του ο σοφός Σολομώντας. «Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις» αντιτείνει κάποιους αιώνες αργότερα ο αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος Αντισθένης. «Αρχή σοφίας, χτίστε τα σχολειά», αποφαίνεται στις αρχές του 19ου μ.Χ. αιώνα ο ελάχιστα γνωστός στους σημερινούς Ελληνες εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στο ποίημα του “Τα σχολειά χτίστε”, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Νουμάς” με το που είχε αναλάβει στα στιβαρά του χέρια το πηδάλιο της διακυβέρνησης της Ελλάδας ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ενα τέτοιο σχολειό «απλόχωρο», «μεγάλο», «γερά θεμελιωμένο», «μακριά απ’ τ’ ανήλιαγα σοκάκια», στην «απλωσιά», με «περίσσια πορτοπαράθυρα», μέσα απ’ τ’ οποία μπαίνει «ο κυρ Ηλιος» της διά βίου παιδείας «διαφεντευτής» είναι και το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, σκέφτηκα με το που διάβασα στην εφημερίδα μας τις προάλλες για την πραγματοποίηση στις εγκαταστάσεις του, από τις 14 μέχρι τις 18 του Φλεβάρη μιας ακόμα εκδήλωσης, μιας σειράς σεμιναριακών μαθημάτων με θέμα “Πολιτισμός, τουρισμός και περιφερειακά Μ.Μ.Ε.” του προγράμματος “Κωστής Παλαμάς” του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκεί με οδήγησε, συνειρμικά, το όνομα Κωστής Παλαμάς… Κι ας μην είχε στον νου του ο Εθνικός μας ποιητής ένα σχολείο διά βίου Παιδείας, όπως αυτό λειτουργεί και λειτουργείται απ’ το Ινστιτούτο Τύπου στους χώρους του Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, που έστησε ο Αγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, αφού ανακαινίστηκαν, εκ βάθρων χάρις στο μεράκι και το πάθος του ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” Γιάννη Γαρεδάκη. Σχολειά χτίστε! Διαχρονική η προτροπή του ποιητή! Κάθε είδους σχολειά χτίστε και διατηρήστε! Σαν αρχή σοφίας… Πολιτεία, τοπική και κεντρική, ακούς;
Εχεις αντιληφθεί τις υποχρεώσεις σου στην περίπτωση, για παράδειγμα, του Ινστιτούτου;
Εκκοκιστήριο ιδεών
«Οι ζωγραφιές μου είναι ένα αποτέλεσμα μιας πολιορκίας που μου γίνεται από ανορθόδοξες σκέψεις κι έπειτα εγώ, ζητώντας τη βοήθεια των χρωμάτων, τρέχω στην έξοδό μου. Εχω στο νου τότε μόνο και τις ζητώ να φροντίσουν για καλές ειδήσεις, για τις καρποφόρες μνήμες της γης… με το φρύδι δριμύ και την άκανθο του ήλιου… που λέει ο Ελύτης. Είναι γι’ αυτό καμωμένες, για να ταξιδέψουν τα καλά αισθήματα σαν πολύχρωμα λεωφορεία μαθητικών εκδρομών, σαν μυστικά της Αγάπης στο χρόνο, σαν φρουροί, που κρατούν σκοπιά, φυλάγοντας τους τόπους όπου ευδοκιμεί το Αόρατο. Μοιάζουν με τους γαλάζιους ταχυδρόμους, τους αγγέλους που μεταφέρουν τα ευχάριστα στους ανθρώπους που αγαπάμε, που συνεργαζόμαστε, που εκτιμάμε». Τα που γράφει ο καλός μου φίλος Βεροιώτης ποιητής και ζωγράφος Γιάννης Ναζλίδης, προλογίζοντας το συλλεκτικό, χάρμα ιδέσθαι και αναγιγνώσκειν, ευρωπαϊκών προδιαγραφών Ημερολόγιο 2015 του “Εκκοκιστηρίου Τέχνης”, ενός ιδιότυπου χώρου πολιτισμού και ελεύθερης έκφρασης, που εδώ και τρία χρόνια δημιούργησε στις εγκαταστάσεις ενός παλιού εκκοκιστηρίου. Για να τελειώσει με τη φράση: «Να προλαβαίνεις να χωράς στη λάμψη ενός κεριού/ να ζεις το αήττητο της θάλασσας… σκέφτομαι». Τι να προσθέσω εγώ σ’ όλα αυτά που γράφει ο φίλος μου ο Γιάννης, ύστερα και από την απολαυστική περιδιάβαση στις 70 περίπου ποιητικές ζωγραφιές του και τα γεμάτα απαστράπτουσες εικόνες 60 περίπου ποιήματά του, που περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο του “Εκκοκιστηρίου”, εκτός από το τετριμμένο ότι η καλή ποίηση είναι ζωγραφική που μιλά και καλή ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει; Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα αγαπητικό «Να χαρώ εγώ», την αγαπημένη φράση που χρησιμοποιεί ο ίδιος στην καθημερινή επικοινωνία του. «Να χαρώ εγώ ζωγράφο και ποιητή!». Και για λογαριασμό όλων εκείνων που έχουν κοινωνήσει ή θα κοινωνήσουν από το δισκοπότηρο της ποίησης και της ζωγραφικής σου, Γιάννη!
