Τα Χανιά και ο Π. Κουτσάκης
Πρεπίζει τον τόπο μας υπηρετώντας τον και προβάλλοντάς τον με τον καλύτερο τρόπο απ’ τα δικά του μετερίζια με κυρίαρχο αυτό της συγγραφής. Τον αποφανίζει και μας αποφανίζει όσο ελάχιστοι. Μια απ’ τις πολλές σκέψεις που έκανα, ενώ διάβαζα τις προάλλες σε πρώτη ανάγνωση, με μια ανάσα, το τελευταίο μυθιστόρημα του Πολυχρόνη Κουτσάκη (περί αυτού ο λόγος) “Μια ανάσα μόνο”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “ΠΑΤΑΚΗ”. Το ίδιο έγινε κι ενώ παρακολουθούσα, πάλι με μια ανάσα, την περασμένη Δευτέρα στο Ωδείο της πόλης μας το θεατρικό του θρίλερ “Χωρίς εσένα”, που ανέβασε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. με σκηνοθεσία της Στέλλας Σκορδαρά, μαζί με άλλους, πολλούς, συμπολίτες μας σε μια απ’ τις παραστάσεις του. Γέννημα θρέμμα Χανιώτης ο και επίκουρος καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, καταξιωμένος ανά το πανελλήνιο, αλλά και διεθνώς, μόλις 40 ετών, πολυβραβευμένος συγγραφέας μας, που έχει μέχρι τώρα δει να κυκλοφορούν 15 (!) βιβλία του από διάφορους εκδοτικούς οίκους.
«Από τον καιρό που ήταν έφηβος, αυτό που τον συνάρπαζε (και ακόμα τον συναρπάζει κατά δήλωσή του) ήταν να παρατηρεί τους πολλούς και πολύ διαφορετικούς τρόπους που έχουν οι άνθρωποι για να επικοινωνούν είτε ανά δύο είτε σε ομάδες». Αυτό, μας λέει, τον ώθησε να κάνει δύο δουλειές, που τις αισθάνεται και τις δύο ως ψυχαγωγία. Να διδάσκει και να κάνει έρευνα πάνω σε δίκτυα επικοινωνιών η μια και να γράφει η άλλη. Ενα το κρατούμενο! Συν το ότι βέβαια (μιλώ για το πεδίο της συγγραφής) η φύση τον προίκισε μ’ ένα σπάνιο ταλέντο, το οποίο αξιοποιεί στο έπακρο, δουλεύοντας με εξαντλητικούς ρυθμούς. Μην ξεχνώντας την προτροπή του Ουμπέρτο Εκο που έλεγε ότι ένας καλός συγγραφέας στηρίζεται κατά 5% στο ταλέντο του και 95% στην προσπάθειά του. «Νιώθω επιτακτική την ανάγκη να σ’ ευχαριστήσω, πρώτα απ’ αυτήν τη θέση για τα όσα μου πρόσφερες, διαβάζοντας το βιβλίο σου “Μια ανάσα μόνο”. Γι’ αυτήν καθεαυτή την απόλαυσή της ανάγνωσης και την κουβέντα που άνοιξα μαζί σου για τα πρόσωπα και τα πράγματα. Για τη διδασκαλία της κριτικής γραφής και γενικότερα της κριτικής ματιάς.
Για τη γνωριμία με τον κόσμο των σημερινών εφήβων. Για τις βόλτες στην αγαπημένη μας πολιτεία. Για… Τιμάς τα Χανιά και τα προβάλλεις όσο ελάχιστοι. Είμαι σίγουρος ότι και το βράδυ, που, Θεού θέλοντος, θα παρακολουθήσω στο Ωδείο το έργο σου “χωρίς εσένα” το ίδιο θα πω. Απού φελά, παντού φελά! Να σε χαιρόμαστε! Καλή συνέχεια!». Τα που έγραψα πριν από μια εβδομάδα στη σελίδα που έχει στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) ο Πολυχρόνης. Μένω σ’ αυτό, σχετικά με τις βόλτες στην αγαπημένη πολιτεία, για να πω ότι τα Χανιά και μ’ αυτό το βιβλίο του, όπως και με το προηγούμενο, “Καιρός για ήρωες”, που επίσης απευθύνεται κατ’ αρχάς σε εφήβους, μπαίνει στα σπίτια όλης της Ελλάδας. Αυτή κι αν είναι ουσιαστική διαφήμιση για τον τουρισμό μας! Χώρια όλα τ’ άλλα…
Στρίβω στη Βαλαωρίτου και περνάω μπροστά από το Ρολόι που βρίσκεται πάνω από τον Κήπο και τον θερινό μας κινηματογράφο […] Μετά από μερικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στην κίνηση φτάνω στη μεγάλη κατηφόρα της Σολωμού, περνάω απέναντι στην Μπότσαρη, εκεί που με χαρά είδα προχτές να κλείνει το σούπερ μάρκετ που είχε αντικαταστήσει το σινεμά Απόλλων και καβαλάω το πεζοδρόμιο για να ανέβω αριστερά την Αναπαύσεως, αφού βαριέμαι να κάνω τον κύκλο. (Από το βιβλίο του Πολυχρόνη Κουτσάκη “Μια ανάσα μόνο”, εκδ. ΠΑΤΑΚΗ, Αθήνα 2015).
Σπονδή στην άνευ ορίων αγάπη
Εν αρχή ην το κείμενο, το θεατρικό κείμενο “Χωρίς εσένα”, ο τίτλος του. Μια σύγχρονη ρομαντική ιστορία αγάπης του 21ου αιώνα, έτσι όπως τη φαντάστηκε και την έβαλε “κινηματογραφικά” στο χαρτί ο γνωστός διεθνώς και ως θεατρικός συγγραφέας Πολυχρόνης Κουτσάκης πριν από 10 χρόνια περίπου. Μια ιστορία σπουδή γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις και ειδικότερα σπονδή στην άνευ ορίων αγάπη όπως έγραψα, στο σημειωματάριό μου, παρακολουθώντας το έργο στο Ωδείο, της πόλης μας, όπου το ανέβασε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.
Ενα θεατρικό έργο με… παρελθόν, αφού τον Μάιο του 2008 είχε ανεβεί στο θέατρο “Αμόρε” της Αθήνας, σε σκηνοθεσία Φρύνης Λάλα, με πρωταγωνιστές τους Γιάννη Λεάκο, Νίκο Σάμπαλη, Δανάη Σκιάδη και Φωτεινή Παπαχριστοπούλου. Και, βεβαίως, με παρόν, αφού οι παραστάσεις του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. συνεχίζονται, αλλά και με μέλλον.
«Ελπίζω το συγκεκριμένο έργο να σας αρέσει», γράφει, μεταξύ των άλλων, στο σημείωμά του, στο πρόγραμμα, ο συγγραφέας. Δεν μου άρεσε απλώς, με ενθουσίασε! η απάντησή μου! Ετσι, όπως τρυφερά και αγαπητικά, πρότυπα και πρωτότυπα, με τη βοήθεια της Ανδριάνας Βασιλειάδη, η πολλά υποσχόμενη Στέλλα Σκορδαρά, το σκηνοθέτησε. Ετσι, όπως, ο καθένας και η καθεμιά με τον δικό του (της) μοναδικό, πειστικό, τρόπο, απέδωσαν επί σκηνής τους ρόλους του Γιώργου, του Δημήτρη, της Ελλης και της Εύας, ο Στέλιος Ξανθουδάκης, ο Θωμάς Καζάσης, η Αθηνά Μαθιουδάκη και η Ελια Βεργανελάκη, αντίστοιχα.
Κι έτσι όπως άλλαζαν τα ευρηματικά σκηνικά (σπουδαία και η δουλειά της Ξανθής Κόντου) “έπαιζαν” τα φώτα με την επιμέλεια της Κατερίνας Παπανδρέου και ζούσα αγωνιώντας την ιστορία, παρακολουθώντας την να εκτυλίσσεται μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Κυρίως εκεί γύρω στη μέση του δεύτερου μέρους, που καλύφθηκαν, ως διά μαγείας όλα τα κενά που δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου.
Τι τύχη κι αυτή να ’χουμε στον τόπο μας το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., που συνεχίζει, έχοντας πάντα τον αέρα του Μιχάλη Αεράκη και με το νέο Διοικητικό του Συμβούλιο, με πρόεδρο – διευθύνοντα σύμβουλο τον Νάσο Αθανασόπουλο, τη θαυμαστή πορεία που έχει χαράξει. Στο χέρι μας είναι να την κρατήσουμε! Και για ν’ ανεβαίνουν τέτοιας ποιότητας έργα Κρητικών δημιουργών όπως το “Χωρίς εσένα” του Πολυχρόνη Κουτσάκη.
