Το φετινό ταξίδι του Ευτύχη
Ανθός του ορίζοντα της αγάπης, γενικά, αλλά και καρπός της αγάπης για τον “Ορίζοντα”, τον γνωστό στην τοπική μας κοινωνία Σύλλογο Εθελοντικής Προσφοράς, που ιδρύθηκε το 2004 και στηρίζει παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες, ειδικά, είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Ο Ευτύχης ταξιδεύει”, το οποίο “περπάτησε” εφέτος σε πολλά σχολεία των Χανίων. Οπως και το παραμύθι της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη “Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο” που έχει εκδοθεί σε βιβλίο (δίνεται δωρεάν στα Ογκολογικά Τμήμα των Νοσοκομείων της Ελλάδας, της Κύπρου και του εξωτερικού, όπου υπάρχουν Ελληνάκια) και στο οποίο βασίζεται άλλωστε. Η ιστορία του ξεχωριστού αυτού, μοναδικού στο είδος του, εκπαιδευτικού προγράμματος, άρχισε να γράφεται τον περασμένο Δεκέμβρη στο Δημοτικό Σχολείο Αγροκηπίου, ύστερα από πρόταση του εθελοντή του “Ορίζοντα” Τάσου Μαραγκουδάκη, με αφορμή ένα παζάρι αγάπης για την ενίσχυση του Συλλόγου. Κι αν έπεσε σε γη γόνιμη η πρότασή του! Κι αν ήταν ανοιχτοί, ορθάνοιχτοι, οι ουρανοί όταν την έκανε! Κι αν ταξίδεψε από σχολείο σε σχολείο, από τάξη σε τάξη, από αγκαλιά σε αγκαλιά ο Ευτύχης το αρκουδάκι, με το βαλιτσάκι του, μεταφέροντας το μήνυμα της ελπίδας, το μήνυμα ότι ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος, ότι μπόρα είναι και θα περάσει, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούσε την ιδέα του Εθελοντισμού! Δημοτικό Σχολείο Αγροκηπίου, Νηπιαγωγείο Αγίων Σαράντα, 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων, 11ο Δημ. Σχολείο Χανίων, 34ο Νηπιαγωγείο Χανίων, 38ο Νηπιαγωγείο Χανίων, 15o Δημ. Σχολείο Χανίων, 10ο Δημ. Σχολείο Χανίων. Οι σταθμοί της φετινής πορείας του Ευτύχη, που ξαναβρέθηκε το περασμένο Σάββατο 6 Ιουνίου, στο σχολείο απ’ το οποίο ξεκίνησε για να τύχει στη γιορτή της απονομής των διπλωμάτων σ’ αυτούς που “έτρεξαν” το πρόγραμμά του.
Πανευτυχής… ο Ευτύχης, το… λούτρινο αρκουδάκι, εκείνο το γλυκό σαν το λάδι βράδυ. Ούτε στο καλύτερο όνειρό του δεν μπορούσε να ζήσει τόση αγάπη, όση έζησε, κατά τη διάρκεια της ξεχωριστής γιορτής που οργάνωσαν στην ξετρουλιαχτή από κόσμο σχολική αυλή ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου και ο “Ορίζοντας” μετά την περιοδεία του από σχολείο σε σχολείο. Πανευτυχείς όμως και όλοι εκείνοι, δάσκαλοι και μαθητές, που δούλεψαν για το πρόγραμμα. Ιδιαίτερα, ωστόσο, ο διευθυντής του σχολείου Γιάννης Τσισμενάκης, ο Τάσος Μαραγκουδάκης, που μέχρι και αγώνα δρόμου με συμμετοχή μαθητών και γονέων διοργάνωσε εκείνο το βράδυ για το… χατίρι του Ευτύχη και βέβαια η σε ρόλο συντονίστριας του προγράμματος, εθελόντρια του “Ορίζοντα” νηπιαγωγός Χριστίνα Τζομπανάκη, που εκτός όλων των άλλων, είχε και την κύρια ευθύνη του στησίματος της εντυπωσιακής έκθεσης απ’ το φετινό ταξίδι του Ευτύχη, που λειτουργούσε… Και του χρόνου με υγεία σε μια παρόμοια γιορτή! Ευτυχείτε!
Αγαπημένοι μου γονείς!
«Αγαπημένοι μου γονείς
• Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε πάντα ό,τι σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω.
• Μη διστάζετε να είστε σταθεροί μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνετε να νιώθω περισσότερη σιγουριά.
• Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος/η από ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το “σπουδαίο”. Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε μόνοι μας.
• Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
• Μην αναστατώνεστε τόσο όταν σας λέω ότι “δεν σας χωνεύω!”. Δεν απευθύνομαι σε σας, αλλά στη δύναμη που έχετε να μου εναντιώνεστε.
• Μη με προστατεύετε πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.
• Μη μου δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζήτησα.
• Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
• Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος-η όταν δεν τις κρατάτε.
• Μην υπερτιμάτε την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σας με σπρώχνουν στην ψευτιά.
• Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Με μπερδεύετε έτσι αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε σας.
• Μη με αγνοείτε όταν σας κάνω ερωτήσεις. Αν κάνετε κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
• Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω ότι είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι σοκ για μένα να ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
• Μη διανοηθείτε ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σας, αν μου ζητήσετε συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σας μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σας.
• Μην ξεχνάτε πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το.
• Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σας είναι δύσκολο να κρατήσετε το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπαθήστε σας παρακαλώ. • Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως, δεν χρειάζεται να σας το πω. Ετσι δεν είναι; Το παιδί σας». Το είχα δώσει κάμποσες φορές αυτό το κείμενο (δεν θυμάμαι που το βρήκα) στους γονείς των μαθητών μου εκ μέρους τους όταν ήμουν δάσκαλος, με τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Σαν σήμερα!
