Ενας αρχηγός κράτους αλλιώτικος απ’ τους άλλους
Ενας αρχηγός κράτους αλλιώτικος απ’ όλους τους άλλους, σημερινούς και χθεσινούς, ήταν σίγουρα ο γνωστός και ως Ελ Πέπε, Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του που έληξε τον περασμένο μήνα. Πάντων διάκονος, για να χρησιμοποιήσω μια ευαγγελική ρήση, κυρίως όμως των φτωχών και των καταφρονεμένων, ήταν ο και “πρόεδρος των φτωχών”, αποκαλούμενος πιο φτωχός αρχηγός κράτους του πλανήτη, που κρατούσε για τις ανάγκες του μόνο το 10% του μισθού του! Λόγω, αλλά και, προπάντων, έργω. Με βάση ένα πρόσφατο δημοσίευμα του Μανώλη Μηλιαράκη στην εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014) που με οδήγησε σε πληθώρα σχετικών δημοσιευμάτων στο Διαδίκτυο και με αφορμή τις εκλογές της προσεχούς Κυριακής στην πατρίδα μας η σημερινή αναφορά. «Δεν είναι ένας άγιος, αναμφίβολα, είναι, όμως ο πολιτικός που θα τον ήθελες να κυβερνά τον τόπο σου», γράφει στο περί ου ο λόγος άρθρο του ο Μανώλης Μηλιαράκης. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: «Δίχως άλλο, αυτό που τον έκανε γνωστό στη χώρα του και μετέπειτα σε ολόκληρο τον κόσμο, ήταν η δράση του, οι πράξεις του κι όχι η οικειότητα που εκπέμπει πάνω στο μικρό τρακτέρ (αγρότης ήταν και αγρότης έμεινε και ως πρόεδρος ο Μουχίκα!) με το οποίο καλλιεργεί τη φάρμα και που είναι το ίδιο διάσημο με τον παλιό “σκαραβαίο” τον οποίο αρνήθηκε να δώσει και με ένα εκατομμύριο δολάρια». Μυθιστορηματική η ζωή του. Αντάρτης πόλης των “Τουπαμάρος” υπήρξε ως νέος ο Μουχίκα (γενν. το 1935) και είχε καταδικαστεί σε 14 χρόνια φυλάκιση, τα περισσότερα απ’ τα οποία τα πέρασε στην απομόνωση, στον πάτο ενός πηγαδιού. Αντάρτης όμως έμεινε και σ’ όλη του τη ζωή, ακόμα κι όταν ανέβηκε (τον ανέβασε η ψήφος των συμπατριωτών του) στο ύπατο αξίωμα της χώρας του. Ούτε γραβάτα, ούτε πολυτελή αυτοκίνητα. Τα γυμνά πόδια στα σανδάλια του στις συνεντεύξεις Τύπου ήταν γι’ αυτόν ο φυσιολογικός τρόπος ζωής. Κατάλοιπο φεουδαρχικών εποχών θεωρούσε, λέει, το προεδρικό πρωτόκολλο. «Ο κόσμος πρέπει να στηρίζεται στον ανθρωπισμό και όχι στην οικονομία και στις αγορές», η φιλοσοφία του, όπως είπε, μιλώντας στον Ο.Η.Ε. Ενα παγκόσμιο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του τον χαρακτηρίζει ως τον «τελευταίο ήρωα της πολιτικής». Ισως να ’ναι και ο μόνος καθώς, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, αρνήθηκε να μένει στην υπερπολυτελή προεδρική κατοικία και περιορίστηκε σε μια φάρμα, όπου καλλιεργούσαν με τη γυναίκα του χρυσάνθεμα προς πώληση για να καλύψουν τα έξοδά τους, δεν είχε κανένα αστυνομικό για την προστασία του, περίμενε “στην ουρά” για να εξεταστεί σε δημόσιο Νοσοκομείο και οδηγούσε μόνος του τη “σακαράκα” του…
Στη στράτα των Μουσούρων…
Στη στράτα των Μουσούρων για τον Ομαλό, τραγουδώντας, το τραγούδι της “Ξαστεριάς”. Μαζί με τον νεομάρτυρα Αγιο Γεώργιο Διβόλη εξ Αλικιανού. Τον ξακουστό πολέμαρχο Αντώνη Σαρρή ή Σαρηδαντώνη. Τον σεβαστό απ’ όλους γενικό αρχηγό Κυδωνίας και για ένα διάστημα πρόεδρο της Βουλής της Κρητικής Πολιτείας Χατζη-Μιχάλη Γιάνναρη. Τον ατρόμητο οπλαρχηγό παπα-Γιώργη Καβρουλή. Τον πρωτοστάτη κάθε επαναστατικής ενέργειας για τη λευτεριά της Κρήτης απ’ τον τούρκικο ζυγό καπετάνιο Αναγνώστη Μάντακα. Τον ηρωικό αρχηγό Εθελοντικού Σώματος για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Μακεδονίας Γεώργιο Ι. Γαλάνη. Τον άξιο δήμαρχο της ευρύτερης περιοχής του Αλικιανού την περίοδο της θερισιανής επανάστασης, γιατρό Γεώργιο Θ. Κολοκοτρώνη. Τον με ενθουσιασμό συμμετέχοντα και στους Βαλκανικούς Πολέμους μακεδονομάχο γιατρό Ιωάννη Χαρίτο Μαυρογένη. Τον νεαρό, μόλις 23 ετών λοχία, ήρωα της Μάχης της Κρήτης Εμμανουήλ Θ. Παπαδερό. Τον επικίνδυνο για τους Τούρκους επαναστάτη και σοφό καθηγητή Αντώνιο Γιάνναρη. Με τον σπουδαίο πατριώτη και μεγάλο ιστορικό της Κρητικής Ιστορίας Βασίλειο Ψιλάκη. Με τον υπέροχο άνθρωπο και καταξιωμένο πνευματικό δημιουργό Γεώργιο Καψωμένο. Εκεί και με αυτούς μου φάνηκε ότι είδα με τα μάτια της φαντασίας μου, όταν τελείωσα την περιδιάβασή μου στις σελίδες του Ημερολογίου με θέμα “Ανθρωποι του Τόπου μας”, που κυκλοφορήθηκε απ’ το Γυμνάσιο Αλικιανού, να βαδίζουν τα σημερινά Μουσουριωτάκια με τους δασκάλους των. Τύχη αγαθή που έφτασε στα χέρια μου, η έκδοση αυτή, σκέφτομαι. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στον διευθυντή του σχολείου Δρ Γ. Καρκάνη και βέβαια στην ομάδα των παιδιών του ημερολογίου και την υπεύθυνη του προγράμματος καθηγήτριά τους Ευγενία Αποστόλου! Κι αν έχουμε ανάγκη όλοι μας και ιδιαίτερα τα σημερινά παιδιά από πρότυπα!
