Ευλογημένος ο Ερχόμενος…!

Μετά από ευγενική πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου, κ. Αμφιλοχίου, επισκέπτεται για μία ακόμη φορά το νησί μας η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, προκειμένου να τελέσει τα θυρανοίξια του μοναδικού στην Ελλάδα Ιερού Ναού του νεοφανούς Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, εκλεκτού τέκνου του Συρικαρίου Κισάμου και να προστεί των εορταστικών εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση πενήντα ετών αγλαόκαρπης πορείας και προσφοράς του καταξιωμένου διεθνώς πνευματικού καθιδρύματος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, στις εγκαταστάσεις της οποίας έλαβε χώρα το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό γεγονός των τελευταίων αιώνων. Η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
Σύμπασα η Εκκλησία της Κρήτης, πιστή και αφοσιωμένη θυγατέρα της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, υποδέχεται με αισθήματα αφάτου χαράς και πνευματικής αγαλλιάσεως τον Σεπτό Προκαθήμενο του Σταυραναστάσιμου Οικουμενικού Θρόνου και τον Πρώτο της καθόλου Ορθοδοξίας. Τον Ηγούμενο του Μεγαλομονάστηρου του αειφώτου Φαναρίου, όπου, επί αιώνες, φυλάσσεται η κιβωτός των τιμαλφών της Πίστεως και του Γένους και παραμένει άσβεστο το καντύλι της Ορθοδόξου Πίστεως.
Με αισθήματα, λοιπόν, υιικής αφοσιώσεως και ευγνωμοσύνης, κλήρος και λαός υποδέχεται σήμερον τον Πατριάρχη της ειρήνης, της αγάπης, της καταλλαγής και του διαλόγου.
Τον ασκητικό Πατριάρχη.
Τον εν μεγαλωσύνη ταπεινό!
Τον πεπληρωμένο Θείας Χάριτος, συνέσεως και σοφίας.
Τον εν απλότητι και αγιοσύνη ακηλίδωτον βίον διάγοντα.
Τον ανυποχώρητον υπερασπιστή των αδυνάτων και εμπεριστάτων αδελφών μας και των πάσης φύσεως μειονοτήτων.
Τον ακάματο προστάτη της κτιστής Δημιουργίας και του Περιβάλλοντος.
Τον φλογερό κήρυκα της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου.
Τον αίροντα επ’ ώμων τον Σταυρό του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα.
Τον Πατριάρχην μας, ο Οποίος από της αναρρύσεώς Του εις τον Οικουμενικό Θρόνο και σε όλη τη διάρκεια της υπερεικοσιπενταετούς ευκλεούς Πατριαρχίας Του, πολλάκις ήλθε αντιμέτωπος με τις προκλήσεις και προσκλήσεις των καιρών και ιδιαίτερα των μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και πάντοτε με τη σοφία και τη διορατικότητα που Τον διακρίνει, με πνεύμα αγάπης, κατανόησης, αλλά και με αποφασιστικότητα, οδηγεί το σκάφος της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε ασφαλή και απάνεμο λιμένα.
Δεν δειλιά ποτέ να καταθέτει τη μαρτυρία και την αλήθεια της Ορθοδόξου ζωής  και παραδόσεως και να αναλαμβάνει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες, τις οποίες οι εκάστοτε περιστάσεις απαιτούν, υπέρ της των πάντων ενώσεως  και της ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.
Το αυτό πράττει και σήμερα με τη χορήγηση της αυτοκεφαλίας στην πολύπαθη Εκκλησία της Ουκρανίας, θεραπεύων, με τον τρόπο αυτό, τα από πολλών ετών υπάρχοντα σχίσματα.
Στις ανιστόρητες, αντικανονικές και αντεκκλησιαστικές αντιδράσεις, ο Παναγιώτατος προσφέρει, όχι τον διχασμό και τη στείρα αντιπαράθεση, αλλά την αγάπη, την προσευχή και το διάλογο, με τη γαλήνη (εσωτερική και εξωτερική) που Του προσδίδει η σοφία και προπάντων η βεβαιότητα ότι πράττει το καθήκον Του, όπως τούτο υπαγορεύεται από τα Ιερά Θέσμια των Οικουμενικών Συνόδων, των Πατέρων της Εκκλησίας και την απ’ αιώνων παράδοση.
Είναι αυτονόητο ότι στην τραχεία οδό την οποία διέρχεται, κατά την περίοδο αυτή, εμείς τα πιστά τέκνα Του, όπως πάντοτε, είμαστε σταθερά κοντά Του, ταπεινοί  συνοδοιπόροι και συμπροσευχόμενοι.
Την ιστορική και εύσημον αυτή ημέρα της ευφρόσυνης παρουσίας Σας στον τόπο μας, αιτούμενοι ταπεινώς την ευχή και ευλογία Σας, επιτρέψατέ μας “εν ενί στόματι και μία καρδίαν” να αναφωνήσωμε:
Ως εύ παρέστητε Παναγιώτατε του Γένους Πρώτε και Διδάσκαλε!
Είησαν τα έτη Σας μήκιστα!