Η Παναγία των Παρισίων αποτελεί ένα από τα σύμβολα της γαλλικής και της κοινής ευρωπαϊκής μας κουλτούρας .
Κάπως έτσι θα αισθανόμουν για το Ανάκτορο της Κνωσού, αλλά και για το Ντουόμο στο Μιλάνο.
Υπάρχει ένα κοινό βιβλίο Ιστορίας στην Ευρώπη, το οποίο όλοι όσο ζούμε το ξεφυλλίζουμε.
Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός συμπίπτει ακριβώς με την παρουσία της ζωής μας στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο.
Οσο ζούμε φτιάχνουμε, αναπολούμε, θαυμάζουμε.
Το γεγονός -αυτό καθ’ εαυτό- της πυρκαγιάς στην Παναγία των Παρισίων μας αιφνιδίασε.
Μας αιφνιδίασε γιατί αυτός ο ναός είδε τον Σαρλ ντε Γκολ να πανηγυρίζει τη νίκη κατά των Ναζί…
Σημασία τελικά έχει αν νοιώθεις ότι χάνεις κάτι από την κοινή Ευρωπαϊκή Ιστορία.
Αυτό νομίζω αφορά και ως πολιτικό επίδικο και το μέλλον της Ευρώπης που κρίνεται στις Ευρωεκλογές.
Εχει σημασία το πώς αντιλαμβάνεσαι την Ευρώπη για να μπορείς να θαυμάσεις την Ακρόπολη, το Κολοσσαίο, την Παναγία των Παρισίων, την Μονμάρτρη που έγινε “μόδα” στην Ελλάδα.
Από την Αθηναϊκή Πλάκα μέχρι την Παναγία των Παρισίων, έχουμε να διηγηθούμε τουλάχιστον δέκα ιστορίες.
Και αυτή η διήγηση η οποία αλλού είναι κοινή και αλλού δεν μοιάζει, είναι η Ευρώπη.