Ο κ. ΜΑΚΡΟΝ κατάφερε αντί να γίνει μέρος της λύσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να γίνει μέρος του προβλήματος. Ανοίγει ξανά μια μεγάλη κουβέντα στην Ενωμένη Ευρώπη, στους λαούς της.
ΑΝ μπορεί μια μεταρρυθμιστική ατζέντα να περάσει, χωρίς την συγκατάθεση της κοινωνίας. Προσέξτε την παγίδα. Οι διαδηλώσεις, οι κινητοποιήσεις είναι κομμάτι πια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
Η ΜΕΓΑΛΗ Βρετανία, η Ιταλία, η Γαλλία είναι στον αέρα. Βλέπετε ότι ο Μακρόν υποχωρεί άτακτα, ανεβάζοντας το γαλλικό έλλειμμα στο 3,4%…
ΚΑΝΕΙ δηλώσεις ο Ιταλός Ντι Μάιο, και ρωτά «πώς θα στείλετε επιθεωρητές σε μας για λίγους δεκαδικούς;» Μακρόν και Ντι Μάιο είχαν στήσει ομηρικούς καβγάδες για το προσφυγικό.
ΝΟΜΙΖΩ ότι πριν βρούμε μια πολιτική άκρη σε όλο αυτό, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την αξία των λέξεων.
ΠΕΡΝΑ μια δύσκολη φάση από άκρη σε άκρη η Ευρώπη. Υπάρχει μήπως ένα “παράλληλο κατεστημένο” που δρα με το κατεστημένο; Ή μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά: Κομμάτι από την πίτα ζητούν όλοι. Είναι τόσο απλό.
ΤΑ “κίτρινα γιλέκα” δεν είναι ο “κάθε πικραμένος”… Είναι κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουν αίτημα για την αναδιανομή του πλούτου.
ΜΕ ΤΟ Brexit τι συμβαίνει; Μια χώρα πρότυπο κοινοβουλευτισμού, διχάζεται και εκτρέπεται σε πολιτική κρίση. «Οι συμφωνίες είναι για να μην τηρούνται» που έλεγε και ο Τσώρτσιλ.
ΕΝΑ είναι σίγουρο ότι έχει πέσει… βαρυχειμωνιά στην Ευρώπη.
