Είναι περίεργο! Είκοσι πέντε ημέρες πριν τις ευρωεκλογές και όλα κυλούν στην ελληνική κοινωνία σαν να μην συμβαίνει τίποτα γι’ αυτή την κινητοποίηση. Κάποιος παλμός φαίνεται στις αυτοδιοικητικές, αλλά και αυτός υποτονικός.
Οι πολίτες δεν το πολυκουβεντιάζουν, γιατί άλλα πράγματα τους απασχολούν, πολύ σοβαρότερα, στην καθημερινότητά τους, που έχουν σχέση με την επιβίωσή τους. Μπορεί να θέλουν μ’ αυτή την αντίδρασή τους να δείξουν ότι τιμωρούν τα κόμματα, ότι βρίσκονται σε μια πρωτοφανή αδιαφορία με αποτέλεσμα, να μη μπορούν να κάνουν σωστές επιλογές, με λογική, στην εκλογική τους συμπεριφορά.
Αυτό συμβαίνει και για έναν άλλο λόγο, επειδή οι λαοί των χωρών της Ε.Ε. δεν μπορεί να πει κανείς ότι ενημερώνονται σωστά για ότι συμβαίνει στην Ε. Ενωση. Το πρόβλημα δεν τόχουν μόνο οι Ελληνες. Υπάρχει σε όλες τις χώρες – μέλη. Οπως είναι δομημένο το πλέγμα του λεγόμενου ευρωπαϊκού δικαίου, είναι δύσκολο να μάθει ο καθένας τι ισχύει, αν κάποια θέματα τα αποφασίζουν τα εθνικά Κοινοβούλια ή για άλλα και ποια λαμβάνονται αποφάσεις με πλειοψηφία απ’ το Ευρωκοινοβούλιο.
Στην Ελλάδα υπάρχει παντελής έλλειψη πληροφόρησης, ένεκα κυρίως της κρίσεως, που επί 4 χρόνια ακούμε περί τρόικας, περί δανειστών, όταν μάθαμε για τα χρέη, τα ελλείμματα, γίναμε φωστήρες (!) για τα Σουάπς, τα CDS, τα σπρεντς, το P.S.I. κ.λπ. Τα μίντια πρωταγωνίστησαν γι’ αυτά τα θέματα, πλην εξαιρέσεων, γιατί απ’ τη μια μεριά οι δημοσιογράφοι έγιναν εξπέρ επί ευρωκοινοτικών θεμάτων και από την άλλη οι μιντιάρχες δεν θέλουν να μάθει ο λαός την πραγματική κατάσταση των θεμάτων που τ’ άφηναν να “λουφάξουν”. Τέτοιοι εξπέρ δημοσιογράφοι μπαίνουν στα ψηφοδέλτια, αλλά το ερώτημα παραμένει, αν θα κάνουν “καλή δουλειά” ως ευρωβουλευτές, όπως την έκαναν “αμερόληπτα” (;) τηρώντας τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Κρίσιμες αυτές οι ευρωεκλογές δεδομένου ότι όσοι εκλεγούν πρώτοι έργο τους θα είναι να ανακόψουν τον κακό δρόμο που ’χε πάρει η Ε.Ε. κι έχει ξεφύγει απ’ τον ρόλο για τον οποίο ιδρύθηκε. Γιατί στη διαδρομή της πορείας της ασχολήθηκε πιο πολύ με τα ευρωοικονομικά “αφήνοντας πίσω τον κοινωνικό τομέα, που ήταν ένας λόγος να εξελιχθεί από Ε.Ο.Κ. σε Ε.Ε.”.
Εκχωρήθηκαν με πολιτικές αποφάσεις αρμοδιότητες σε υπερεθνικά όργανα, που λίγους ωφέλησαν με αποτέλεσμα τώρα, μετά την κρίση, να μην μπορούν οι επικεφαλής των οργάνων “στην εποχή των μεγάλων ανταγωνισμών” να βάλουν μια τάξη πριν “ξεχαρβαλωθεί” ο ήδη διαταραγμένος ρυθμός λειτουργίας του συστήματος.
Χρηματοδοτούνται “θέματα ανάπτυξης, για να σταθεί η Ε.Ε. στο ύψος των περιστάσεων” και να παίξει κάποιο ρόλο στο διεθνές σκηνικό, ότι βάζουν σε πρώτη μοίρα τα ευρύτερα συμφέροντα και μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο τα ατομικά.
Οι νεοφώτιστοι ευρωβουλευτές, που θα μας εκπροσωπήσουν σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο πρέπει τάχιστα ν’ αποκτήσουν κοινή αντίληψη για το τι πρέπει να γίνει σε πολλούς τομείς, που ενδιαφέρουν άμεσα τη χώρα μας κάτω από την ομπρέλα της Ε.Ε. γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να μείνουμε στο περιθώριο, επειδή ένα κράτος μεμονωμένο και καταχρεωμένο, όπως είμαστε εμείς “δεν θα μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τον διεθνή ανταγωνισμό” και την προκλητικότητα των μεγάλων”. Η Γερμανία κυριαρχεί στην Ευρώπη. Μόνη της δεν μπορεί να σταθεί… αν δεν υπάρχουν οι μικρότερες χώρες ούτε και αυτές χωρίς τις μεγαλύτερες…
Αυτοί, που πάνε στην Ευρώπη, επειδή ήσαν καλοί στη δουλειά τους δεν σημαίνει ότι “κάνουν” και για τα ευρωπαϊκά πράγματα. Ο ποδοσφαιριστής, ο ηθοποιός, ο δημοσιογράφος τι θα κάνει; Θα λειτουργήσει και θα αξιολογήσει με κοινωνικά ή με πολιτικά κριτήρια, όταν το ευρωβουλευτιλίκι δίδεται ως ρεγάλο του αρχηγού; Και χωρίς σταυρό και με σταυρό οι ευρωβουλευτές ήταν το “δωράκι του αρχηγού”. Ο κόσμος θα ψηφίσει αυτούς που βγαίνουν συνεχώς στην τηλεόραση, τους ευνοούμενους των Μ.Μ.Ε., για να κάνουν άλλες δουλειές που θα τους πουν οι μιντιάρχες, που θα τους έχουν πει τ’ αφεντικά τους.
Αυτά ακούστηκαν και άλλα σε ακομμάτιστη εκδήλωση της Ενωσης Γυναικών Ελλάδος στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών υπό την προεδρία της κας Τιτίνας Πανταζή, πρώην ευρωβουλευτού, με κεντρική ομιλήτρια την νυν ευρωβουλευτή κα Μαριέττα Γιαννάκου, που δεν είναι υποψήφια.
