Κύριε διευθυντά,
διαβάζοντας το δημοσίευμα του Γιώργου Κώνστα την Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021 στα Χανιώτικα νέα σχετικά με την εξαγορά του οικοπέδου της ΑΒΕΑ έναντι 4,9 εκ. ευρώ μου γεννήθηκαν κάποιοι προβληματισμοί.
Μελετώντας το άρθρο προσπαθούσα να καταλάβω αν πρόκειται για κάτι θετικό ή επιζήμιο. Με μεγάλη προσοχή διάβασα τις δηλώσεις των εκπροσώπων του δημοτικού συμβουλίου προκειμένου να βγάλω ένα συμπέρασμα γιατί ναι στην εξαγορά ή γιατί όχι. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση κατέληξα σε ορισμένα πλεονεκτήματα της εξαγοράς του οικοπέδου αλλά συγχρόνως προέκυψαν και σαφείς προβληματισμοί και ερωτηματικά, τα οποία παραθέτω παρακάτω:
Θετικά:
1ον Ένα σημαντικό ακίνητο, τεράστιο περιουσιακό στοιχείο αποκτάται από τον δήμο Χανίων.
2ον Θα αξιοποιηθεί ως χώρος στάθμευσης των αυτοκινήτων, το οποίο φυσικά κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι απαραίτητο ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
3ον Θα δημιουργηθεί ένας χώρος αναψυχής τον οποίο θα απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι.
Αντίλογος – Προβληματισμοί:
Γιατί δεν υιοθετήθηκε η πρόταση του κύριου Βάμβουκα να διεκδικηθεί το οικόπεδο στη νότια πλευρά της ΑΒΕΑ, ιδιοκτησία της ίδιας εταιρείας έναντι 1,4 εκ. ευρώ; Οι δημότες πάλι θα είχαν χώρο στάθμευσης και χώρο αναψυχής. Όπως φαίνεται μέσα από το άρθρο η απάντηση του δημάρχου είναι ότι επιθυμεί για τους πολίτες «τα φιλέτα». Δηλαδή θα μπορούσαμε να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα με το ένα τρίτο των χρημάτων και λιγότερα αλλά δεν θα ήταν το οικόπεδο «φιλέτο».
Στο ίδιο ερώτημα γιατί δεν υιοθετήθηκε η πρόταση του κύριου Βάμβουκα δεν φαίνεται να δίδεται κάποια απάντηση από τους υπόλοιπους εκπροσώπους του δημοτικού συμβουλίου. Ενδεχομένως ο κύριος Δαμιανάκης με την ερώτηση «Θα ήταν αποδεκτό να χτιστεί μια πολυώροφη πολυκατοικία μπροστά από το σχολείο;» δίνει μια απάντηση, ότι δηλαδή αγοράστηκε το παραθαλάσσιο οικόπεδο γιατί δεν θα ήταν σωστό να χτιστεί πολυκατοικία μπροστά από το σχολείο, αν καταλαβαίνω σωστά. Οι κύριοι Αρχοντάκης και Παπαδογιάννης θεώρησαν λανθασμένους τους χειρισμούς του δημάρχου αλλά προφανώς συμφωνούν με την εξαγορά του συγκεκριμένου οικοπέδου. Οι κύριοι Ρίζος και Βουρλάκης θεωρούν ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο είναι διεκδίκηση λαϊκών αγώνων. Και διερωτώμαι: «Έτσι δικαιώνεται ο λαϊκός αγώνας; Εναντι του αντιτίμου των 5 εκαταμμυρίων ευρώ;». Ωστόσο εύστοχη η παρατήρηση του κυρίου Ρίζου για τη δωρεά στον δήμο από την Dimand των 400.000 ευρώ ότι «τζάμπα δωρεές δεν υπάρχουν» και ενδεχομένως έχει νόημα σε συνάρτηση με την τοποθέτηση του κυρίου Βάμβουκα ότι «οι δημότες πληρώσανε για να δημιουργηθεί αυλή 2,9 στρεμμάτων δίπλα στο ξενοδοχείο της Dimand». Ο κύριος Σαρρής στήριξε επίσης τη συμφωνία της εξαγοράς του συγκεκριμένου οικοπέδου μιλώντας για επικοινωνιακά παιχνίδια μέσω των οποίων επιχειρείται η υπονόμευση της συμφωνίας και η παρουσίαση της ως “Βατερλώ” και δίνει τον λόγο στους δημότες και στους κατοίκους της πόλης να εκφράσουν τη γνώμη και το συναίσθημά τους σχετικά με τη συμφωνία αυτή και αν τη θεωρούν Βατερλώ.
Εγώ λοιπόν με το παρόν κείμενο αυτό, διερευνώ και ψάχνω απαντήσεις για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα. Αυτό καλώ όλους τους Χανιώτες να κάνουν, να αναλογιστούν και να πάρουν θέση. Γιατί η ευθύνη είναι όλων. Αυτή η πόλη είναι όλων μας και όλοι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε το καλύτερο. Επικαλούμαι εδώ τα λόγια του Καζαντζάκη « Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί εγώ θα φταίω». Όλοι έχουμε ευθύνη για αυτή την πόλη και όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι, το λιγότερο είναι να εκφράσουμε την άποψη μας. Λοιπόν αγαπητοί συνδημότες σας καλώ να αναρωτηθείτε αν είστε ευχαριστημένοι, αν θεωρείτε ότι οι ανάγκες στη γειτονιά του καθενός από εμάς καλύπτονται από τον δήμο. Έχει ο δήμος να διαθέσει τόσα χρήματα και συγχρόνως να καλύψει και τις ανάγκες κάθε γειτονιάς; Ή αυτή η εξαγορά θα γίνει εις βάρος των υπολοίπων υποχρεώσεων του δήμου;
Για παράδειγμα εγώ είμαι κάτοικος του Αγίου Ονουφρίου και δασκάλα στο σχολείο της περιοχής και με αυτές τις ιδιότητες μου θα εκφράσω τις ανάγκες τις περιοχής που ζω. Ο κεντρικός δρόμος που ενώνει τα Κουνουπιδιανά με τον οικισμό του Αγίου Ονουφρίου και καταλήγει ως την παραλία και τον οικισμό της αεροπορίας δεν έχει πεζοδρόμιο. Πάνω σε αυτόν τον δρόμο βρίσκονται η Εκκλησία, σούπερ μάρκετ, σχολή χορού, σχολή ξένων γλωσσών, γήπεδο του τένις και το δημοτικό σχολείο Αγίου Ονουφρίου. Καθημερινά, ιδιαίτερα την περίοδο της καραντίνας σε αυτόν τον δρόμο περπατούν άτομα όλων των ηλικιών, με τα παιδιά τους (και η υπογράφουσα), με τα εγγόνια τους, με τα κατοικίδιά τους, παιδιά δημοτικού και γυμνασίου μόνα τους. Το καλοκαίρι συχνά βλέπω μητέρες με τα παιδιά τους να περπατούν για να πάνε στην παραλία να κολυμπήσουν. Ως δασκάλα έχει χρειαστεί να μετακινήσουμε τα παιδιά του σχολείου είτε προς την παραλία για περίπατο είτε στην εκκλησία για εκκλησιασμό. Ωστόσο το αποφεύγουμε δυστυχώς γιατί είναι άκρως επικίνδυνο. Καθημερινά κινδυνεύουμε όσοι κινούμαστε σε αυτόν τον δρόμο να γίνουμε ή μακαρίτες ή δολοφόνοι. Δυστυχώς εκτός των άλλων οι οδηγοί στην κατηφόρα αυξάνουν ταχύτητα.
Στον δρόμο μπροστά από το Πολυτεχνείο έπρεπε να σκοτωθεί ο Γιάννης και η Στέλλα για να μπουν φανάρια και να κατασκευαστεί πεζοδρόμιο. Ελπίζω να μη χρειαστεί να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στον Άγιο Ονούφριο.
Σε τηλεφωνική μου επικοινωνία με εκπρόσωπο της δημοτικής αρχής σχετικά με αυτό το θέμα έλαβα την εξής απάντηση: ότι η τεχνική υπηρεσία του δήμου είναι υποστελεχωμένη και έχει πολύ φόρτο εργασίας και για αυτό μου πρότεινε να πληρώσω η ίδια ιδιώτη μηχανικό να κάνει τη μελέτη και να την υποβάλω στην τεχνική υπηρεσία. Το αφήνω ασχολίαστο. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Αλλά τι να το κάνω το «φιλέτο» κύριε δήμαρχε αν η τεχνική υπηρεσία δεν μπορεί να κάνει μια μελέτη για κατασκευή πεζοδρομίου;
Επίσης άλλο φλέγον ζήτημα της περιοχής μας και αίτημα επί σειρά ετών είναι η κατασκευή κτηρίου για το Νηπιαγωγείο του Αγίου Ονουφρίου, το οποίο προς το παρόν συστεγάζεται με το δημοτικό. Μια Οδύσσεια που δεν τελειώνει ποτέ, οικόπεδα που χαρίζονται από την εκκλησία στον δήμο για την κατασκευή σχολείου, τεράστια περιουσία που τελικά ο δήμος δεν καταφέρνει να κρατήσει. Και δυστυχώς ενώ είναι επιτακτική η ανάγκη για την ανέγερση νέου σχολικού κτηρίου προκειμένου να αποσυμφοριστεί το δημοτικό σχολείο, δεν γίνεται καμία απολύτως κίνηση ούτε καν φαίνεται να υπάρχει ως σκέψη. Για εμένα προσωπικά που το ζω και βλέπω μαθητές να στοιβάζονται στην κυριολεξία μέσα σε λίγα τετραγωνικά με όποιες συνέπειες έχει αυτό, είναι τραγικό, απαράδεκτο.
Επομένως καταλήγοντας φτάνω στο συμπέρασμα ότι ναι το θέλω το «μπον φιλέ» αρκεί να μπορώ να το πληρώσω, διαφορετικά ας αρκεστώ σε κάποιο άλλο κομμάτι του κρέατος και να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Αν λοιπόν ο δήμος έχει να διαθέσει τόσα χρήματα, ακόμα και αν θα μπορούσε να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερα χρήματα, ας τα διαθέσει. Όμως βασική προϋπόθεση να είναι εξασφαλισμένο ότι θα είναι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις του σε όλους τους Χανιώτες και όλες τις Χανιώτισσες απέναντι σε όλους τους κατοίκους αυτού του δήμου σε κάθε γειτονιά. Μπορείτε κύριε δήμαρχε να πληρώσετε για το οικόπεδο και συγχρόνως να φτιάξετε και πεζοδρόμια και σχολεία; Τότε μπράβο! Επιτυχία η αγορά του οικοπέδου! Δεν μπορείτε; Τότε λυπάμαι! Αποτυχία η αγορά!
Με εκτίμηση
Δήμητρα Αθανασακοπούλου Ναναδάκη
σύζυγος, μητέρα, εκπαιδευτικός,
κάτοικος Αγίου Ονουφρίου
