Εξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κατάρρευση της γέφυρας του Κερίτη στον Αλικιανό μετά από την κακοκαιρία που είχε πλήξει τον νομό Χανίων.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ
Στις 12 Φεβρουαρίου 2011 ο Γιάννης Γαλανάκης είχε δημοσιεύσει κείμενο στα Χανιώτικα νέα με την ιστορία της γέφυρας .
Γράφει αναλυτικά «στη μέση του κάμπου στέκει και στολίζει την περιοχή, τα Χανιά και την Κρήτη.
Εγινε με τη φροντίδα του Ελευθερίου Βενιζέλου πριν από έναν αιώνα και αποτελεί ξεχωριστό στολίδι του τόπου και της περιοχής.
Στην πτώση των Γερμανών έγινε το μετερίζι των ελευθέρων πολεμιστών και σαν άλλο τείχος της ´Βέργας´ στην Καλαμάτα, που εκεί οι Μανιάτες γράψανε ξεχωριστή ιστορία στην επανάσταση του 1821, έτσι και στη Γέφυρα του Κερίτη, το 1941, οι Κρητικοί ελεύθεροι αγωνιστές, γράψανε κι εκείνοι μια ξεχωριστή ιστορία που εντυπωσίασε τον κόσμο ολόκληρο.
Εκεί στα θεμέλιά της και στους γύρω χώρους είναι θρονιασμένη η δόξα που ποτίζεται και θεριεύει με το αίμα που χύθηκε στην αντίσταση και στις θυσίες που ακολούθησαν. Εκεί το αίμα θα παραμένει πάντα ζεστό και θα τροφοδοτεί το δέντρο της λευτεριάς.
Το άρωμα των ιστορικών βουνών που μεταφέρει η κοιλάδα θα πλημμυρίζει τις καρδιές των ανθρώπων της περιοχής και της Κρήτης ολόκληρης.
Αυτά τα μυθικά βουνά με το ιστορικό τους βάθος, θα δίδουν πάντα, όπως και τόπε, κουράγιο και δύναμη στις ανηφοριές της ζωής.
Παντοτινό το χρέος μας σε κείνους που στέσαν βωμούς και ηρώα και χρωματίζουν τα χώματα της Κρήτης, τα βουνά και τους κάμπους της, τις κορφές και τα φαράγγια της.
27 του Μάη του 1941 η πρώτη εκτέλεση στην περιοχή επτά ανθρώπων. 2 του Ιούνη του ?41 σαράντα τεσσάρων ανθρώπων.
1η Αυγούστου του 1941 εκατόν οκτώ ανθρώπων εκεί στα θεμέλια της ιστορικής γέφυρας και δέκα ακόμη ανθρώπους την ίδια μέρα που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της κύκλωσης και της σύλληψης.
Εκεί στα αγιασμένα αυτά χώματα το δέντρο της λευτεριάς θα συγκλονίζει τις ψυχές και θα στένει ψηλότερα το μπόι του ανθρώπου.
Πάντα το άρωμα από αυτά τα ηρωικά βουνά θα εμπνέει και θα φωτίζει και θα καθοδηγεί τους ανθρώπους στο παρόν και στο μέλλον.
Εκεί σ? αυτά τα μετερίζια της ιστορίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πραγματοποιείται μέρα με τη μέρα η παραμόρφωση του τόπου, στο όνομα της ανάπτυξης, με αταίριαστες και βάρβαρες παρεμβάσεις. Εκεί δίπλα σε κεντρικούς δρόμους και στην ιστορική γέφυρα ορθώνουν την παρουσία τους γυάλινα και σιδερένια κατασκευάσματα (φωτοβολταϊκά) και παραμορφώνουν την εικόνα του τόπου και αλλάζουν και διαγράφουν τις ιστορικές καταβολές του.
Πολλά λόγια λέγονται από ψηλά και από παντού για το περιβάλλον και τις αξίες του και πως αυτό αποτελεί τα θεμέλια του αύριο. Ακόμη πιο πολλά από τους κύκλους εκείνους που αποτελούν και συνθέτουν τον κρατικό μηχανισμό.
Αλλά αυτά, σχεδόν πάντα, μένουν στα λόγια διότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Σχεδόν πάντα η συμπεριφορά μας, κράτους και φορέων, κινείται διαφορετικά. Κινείται, πάντα στο επιφανειακό, στο ατομικό και στο εφήμερο. Δεν υπάρχει σεβασμός και φερεγγυότητα ούτε στο παρόν ούτε και στο αύριο. Θέλουμε το γενικό να εξυπηρετεί το ατομικό. Θαρρούμε πως ο τόπος που βρήκαμε ανήκει μόνο σε μας και δεν έχουμε χρέος να τον παραδώσουμε σε άλλους, αλλά είναι μόνο δικός μας.
Παρατηρώντας τα γεγονότα γύρω μας σκέφτεσαι κι αναρωτιέσαι, αν έχουμε κράτος με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και μηχανισμό που κινείται με νόμους που λειτουργούν για την εξυπηρέτηση της Πολιτείας και της κοινωνίας.
Αναρωτιέσαι, ακόμη, και για τους λογής – λογής εκπροσώπους, ψηλά και χαμηλά, αν εκπροσωπούν την κοινωνία ή τις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Τα γεγονότα βάζουν τα ερωτήματα»
