Κύριε διευθυντά,
Για να είμαστε -όσο γίνεται -χρήσιμοι σε αυτούς που μας διαβάζουν, πρέπει να μην… είμαστε μόνο αρεστοί στο κοινό αλλά και δίκαιοι. Υποκειμενικό βέβαια αυτό, ανάλογα με την συνείδηση του καθενός μας…
Μία λοιπόν, και μόνο, διαφορά έχει ο στυγερός δολοφόνος της άτυχης βιολόγου από τον serial killer της Κύπρου. Τα 7 αθώα θύματα του Κύπριου ήταν ανώνυμα για αυτό και άργησε το “ψάξιμο” εκεί. Στην περίπτωση του Κολυμπαρίου, το θύμα ήταν επώνυμο. Αμεση ήταν η κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ. που έφερε αποτέλεσμα. ΕΥΤΥΧΩΣ· διαφορετικά τα θύματα του μελλοντικά ίσως να ήταν και περισσότερα από του Κύπριου (…καθώς πρέπει γηγενή, όπως και ο τωρινός Ελληνας ή Κρητικός -αν εξυπηρετεί κάποιους αυτός ο διαχωρισμός-.…). Ας αφήσουν λοιπόν κάποιοι- κάποιες συσχετισμούς με… μαύρα πουκάμισα, αξύριστους…, φωνακλάδες κ.λπ… Δεν κινδυνεύουν από αυτούς.
Οι ψυχικά και νοητικά άρρωστοι ηδονοβλεψίες, συχνά-συχνότατα, έχουν εξελιχθεί σε δολοφόνους, (τα παραδείγματα εξιχνιασμένων δολοφονιών πολλά)… Ας δούμε λοιπόν το πρόβλημα εκεί που πραγματικά υπάρχει και να αφήσουμε τα λογοπαίγνια…
(Πρόταση που πρέπει να συνοδεύει τον… επίλογο…, (εύκολη στην υλοποίηση), “επιχειρήσεις – σκούπα” στα γνωστά… στέκια ηδονοβλεψιών, (για το… παράνομο κυνήγι-ψάρεμμα) υπάρχουν περιπολίες και μπλόκα, γιατί όχι για τους ηδονοβλεψίες; (Εν δυνάμει βιαστές ή δολοφόνοι είναι)
Ευτυχώς για τους παιδόφιλους η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος κάνει καλά την δουλειά της, ας την κάνουν και άλλοι, όχι μόνο οι θεσμικοί, αλλά και εμείς όπου βλέπουμε “περίεργα συμπτώματα ή συμπεριφορές”, μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους…
Ας είναι αιωνία η μνήμη της και ας είναι το τελευταίο θύμα ελεεινών υπανθρώπων.