Gabriel Colletis Εκδοτικός Οικος: A.A. Λιβάνη
Γιατί αλλιώς δεν θα ξαναδημιουργηθεί μία χώρα που μας αξίζει… Μία χώρα προαγωγής της Δημοκρατίας, προστασίας και διασφάλισης των κοινών αγαθών στην πόλη, στους χώρους εργασίας, στην ύπαιθρο χώρα, παντού.
Με προτεραιότητα των βασικών αναγκών στην εξωτερική αγορά. Με τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην υπηρεσία της ανάπτυξης, με ανάγκη να συσταθεί μια ευρεία κοινωνική συμμαχία με ένα νέο πρόγραμμα. Πρόγραμμα ευθύνης και σωτηρίας χωρίς να πρέπει οι Ελληνες να εγκρίνουν κατευθύνσεις που επιλέγονται από την κυβέρνηση και μόνο.
Αντίθετα οι Ελληνες να εμπλέκονται άμεσα στις δράσεις και στις αποφάσεις για τη δημιουργία μιας χώρας που μας ανήκει…
Συνεχίζουμε την αναζήτηση σημαντικών θέσεων, σκέψεων και προτάσεων που περιλαμβάνει το βιβλίο του ελληνικής καταγωγής Γάλλου πανεπιστημιακού οικονομολόγου, ερευνητή και συγγραφέα Gabriel Colletis ολοκληρώνοντας με το δεύτερο κείμενό μας την περιήγηση εμβάθυνσης στο σημαντικό μελέτημά του.
ΜΙΑ ΚΟΥΡΣΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ
Στις σελίδες 88-89, επισημαίνει ότι οι Ελληνες από το 2009-2010 προσπαθούν να επιβιώσουν από τα διαδοχικά σχέδια διάσωσης της χώρας που αποτελούν μια κούρσα προς την άβυσσο.
Γενικότερα, για την άβυσσο της νέας πραγματικότητας του σύγχρονου κόσμου της άκρατης αταξίας, βίας και εκμετάλλευσης απανθρωπιάς την εκφράσαμε με το ποιητικό έργο μας “Αβυσσος” εκδόσεις Εστία 1987.
ΜΟΝΟΠΟΔΕΣ, ΜΟΝΟΧΕΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΙ ΑΝΕΓΓΙΧΤΟΙ… ΑΒΥΣΣΟΥ
Ως ένδειξη της αγωνιώδους ποιητικής ενόρασης παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το πρώτο ποίημα που σηματοδοτεί τη σημερινή μας πραγματικότητα
Φλόγες αείζωες αναδύουν
Μονόποδες μονόχειρες
τρόμους ανέγγιχτους όπου
κάθε άγγιγμα άνοιγμα
προϊστορικό και ψάρια
πέτρινα να τρώνε
Αλληγορίες…
Αυτός είναι ο προφητικός λόγος του ποιηματικού οράματος τον οποίο ακολουθώ και στα κείμενα του δημοσιογραφικού λόγου “ευθύνη”. Εναν λόγο διαφορετικό από τον καθημερινό λόγο της συμβατικότητας, αλλά και της αποπροσανατολιστικότητας που μας κατακλύζει είτε κοινωνικά είτε πολιτικά είτε πολιτιστικά.
Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΛΟΓΟΥ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΤΟΛΜΟΥΝ
Και προπάντων οικονομικά… αυτή την τόλμη και ευθύνη εκφράζουν τα που καταθέτουν δημόσια ποιητές, πεζογράφοι, καθηγητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, αλλά και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι όλων των τομέων και ειδικοτήτων, αλλά και θεσμικοί λειτουργοί καθώς και πολίτες.
Ενας από αυτούς τους τολμηρούς ακαδημαϊκούς Ευρωπαίους πολίτες, είναι ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος οικονομολόγος και ερευνητής Gabriel Colletis που τόλμησε στο βιβλίο του “Εξω από την κρίση – για μια χώρα που μας αξίζει” να γράφει ότι τα διαδοχικά σχέδια “διάσωσης” της χώρας μας αποτελούν μια αργή κούρσα προς την άβυσσο. Ενώ οι ελληνικές μεσαίες τάξεις φοβούνται ότι θα βυθιστούν σ’ έναν “κοινωνικό μεσαίωνα”.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Με την Ελλάδα, στην καρδιά της Ευρώπης, να βιώνει μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση υπό την επίδραση της θεραπείας – σοκ που εφαρμόστηκε στον ελληνικό λαό από όλους εκείνους που πιστεύουν ότι οι Ελληνες έχουν “φταίξει” και ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεχτούν τις θυσίες που τους επιβάλλονται.
Κούρσα προς την άβυσσο, Κοινωνικός μεσαίωνας, Η ανθρωπιστική κρίση, Κολοσσιαία πολιτική ευθύνη, Παραδημοκρατία, ανελευθερία, μεγάλος αδελφός (επιβολή), μικρός αδελφός διαβολής και συνεχής επιβεβαίωση της ξέφρενης πορείας προς την άβυσσο, ιδιαίτερα τώρα που τη γεωστρατηγική σκοπιμότητά μας απειλούν και τροϊκανικοί ασφυκτικοί εκβιασμοί και καταναγκασμοί μάς εξουθενώνουν.
Με την κοινωνική πολιτική να εκμηδενίζεται με νέα αποπνικτικά μέτρα για υγεία του λαού, ασφάλεια, παιδεία, εργασία, ανάπτυξη και εθνική κυριαρχία.
Με εμάς να καταβυθιζόμαστε μέσα στην άβυσσο της “σωτηρίας” μας. Με ανυψωμένες ρομφαίες από παντού να μας απειλούν…
Η ΝΕΑ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ
Ομως τι έγινε τον Απρίλη του 2010; Ο τότε Ελληνας πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου δήλωσε ότι οι Ελληνες έχουν ξεκινήσει μια νέα Οδύσσεια. Βέβαια μέσα στο πνεύμα ότι εκτός που “φταίξαμε” για την κρίση που ενέσκηψε δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να αποδεχτούμε τις θυσίες που μας επιβάλλονταν.
Σχολιάζοντας ο καθηγητής Gabriel Colletis τη “Νέα Οδύσσεια” των Ελλήνων γράφει στη σελ. 69 ότι «η Οδύσσεια, όπως γνωρίζουμε, αφηγείται την επιστροφή του Οδυσσέα, που μετά τον τρωικό πόλεμο χρειάστηκε 10 χρόνια να επιστρέψει στο νησί του, την Ιθάκη, κατά τη διάρκεια του θαλάσσιου ταξιδιού του, ο Οδυσσέας χάνει το πλήρωμά του. Ελπίζουμε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν ήξερε πραγματικά την ιστορία του Ομήρου και χρησιμοποίησε αυτή τη μεταφορά λόγω άγνοιας».
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ
«Δεν μπορούμε να διανοηθούμε πως ένας επικεφαλής κυβέρνησης ακολουθεί μια πολιτική που οδηγεί και έναν λαό στην περιπλάνηση στην απώλεια…».
Ομως το ζήτημα που τίθεται για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία της χώρας πρέπει να αναπτυχθεί από τους ίδιους τους Ελληνες… για να γραφτεί μια νέα σελίδα στην ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου όσο κι αν αυτή τη στιγμή καθώς και για τα 5 τελευταία χρόνια η Ελλάδα αποτελεί πειραματικό εργαστήριο μιας πολιτικής του χείριστου που τώρα γίνεται ακόμα χειρότερη παρά τις διάφορες τεχνητές ελπίδες επιχειρείται η δημιουργία ψευδαισθήσεων και παραισθήσεων από τους κυβερνώντες, αλλά και από τους επικυβερνώντες της εξωτερικής και εσωτερικής αχρειότητας.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΙΩΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΟ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
Για να τονίσει ο Gabriel Colletis (σελ. 91) ότι η Ελλάδα βιώνει μια πραγματική κάθοδο στον Αδη, αναφέροντας (σελ. 90) τη δήλωση του σπουδαίου Ελληνα κοινωνιολόγου και αγωνιστή Κωνσταντίνου Τσουκαλά που είπε «Φοβάμαι αντιδράσεις όλο και πιο βίαιες απέναντι στην έλλειψη προοπτικής εξόδου από την κρίση».
Για να πει στις σελ. 78-82 κάτω από τον υπότιτλο “Η χώρα σε πώληση” ότι «ήδη από την εποχή των πρώτων μέτρων της κυβέρνησης Παπανδρέου είχε εξεταστεί η περίπτωση εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου με στόχο την ελάφρυνση του βάρους του χρέους».
Ομως, παρά τις συνεχείς εκποιήσεις, το χρέος όχι μόνο δεν έχει μειωθεί, αλλά είναι σημαντικά βαρύτερο (παρά τη μερική διαγραφή του το 2012).
Ομως, η ιδιωτικοποίηση δημοσίων και κοινών αγαθών δεν είναι το ίδιο γιατί τα κοινά αγαθά ανήκουν σε όλους τους Ελληνες (π.χ. παραχώρηση γης, παράκτιων εδαφών, νερό κ.ά.) και όχι στο κράτος.
Οπως, συμβαίνει τώρα που το κράτος δεν λογαριάζει τόσο αντιδημοκρατικά τον λαό για να μη θεωρεί θεμιτό πως μπορεί να τα πωλήσει…
ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ
Παραταύτα, τονίζει ο Gabriel Colletis η Ελλάδα φαίνεται να είναι, εν μέρει, καταδικασμένη να πωληθεί σε πλειστηριασμό στον μεγαλύτερο πλειοδότη όπως έχει ήδη συμβεί σε τόσους τομείς. Για να προσθέσουμε εμείς ότι με τις συνεχιζόμενες εκπωλήσεις των πάντων η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον των Ελλήνων, αλλά των μεγάλων ξένων οικονομικών επικυρίαρχων της χώρας οι οποίοι θα απομυζούν τον πλούτο κατευθύνοντες, όπως τους συμφέρει υπερ-εκμεταλλευτικά τη σημερινή και την αυριανή Ελλάδα σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα. Με το ελληνικό κράτος να αποτολμά τόσο εξοργιστικά για τον λαό να παίρνει δραματικά εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας. Με πρωτοφανή αύξηση ανεργίας (νεολαίας, γυναικών), με κατάρρευση των εισοδημάτων και αναπτυσσόμενης φτώχειας, με την παιδεία υπό διάλυση.
Στο επόμενο η παρουσίαση του εξόχου ενδιαφέροντος βιβλίου του καθηγητή Γιάννη Βουρδουμπά με κείμενά του στα “Χανιώτικα νέα”.
ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΕ ΠΕΝΘΟΣ
Με πολιτισμό σε πένθος, με επικίνδυνο σύστημα υγείας, με ελληνική υπογεννητικότητα, με δημογραφικό σοκ, με αποδιοργανωμένη άμυνα (την ώρα που η Τουρκία μας εκβιάζει παρά τις πρωθυπουργικές συναντήσεις Σαμαρά – Νταβούτογλου) τώρα που είμαστε αποδυναμωμένοι, με χρέος μη βιώσιμο, σε σχέση με τη δραστηριότητα και τον πλούτο του έθνους, το οποίο τρέχει… με τριπλή λεηλασία αφαίρεσης. Με το… success story που λειτουργεί με αμφίβολες σχετικά με την αρτιότητα εξακολουθούμενες πολιτικές στην Ευρώπη.
Με επιβαλλόμενη οικονομική μεγέθυνση μέσων υποβάθμισης και δυσανάπτυξης, με προσποιήσεις πως με την οικονομική πολιτική της προετοιμάζει το μέλλον, ενώ στην πραγματικότητα το θυσιάζει… Για τη μη θυσία, όμως του μέλλοντος της Ελλάδας, των Ελλήνων ο καθηγητής Gabriel Colletis τονίζοντας το έλλειμμα Δημοκρατίας διατυπώνει στο δεύτερο και τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου του κύριες πολιτικές επιλογές και τους κύριους μοχλούς οικονομικής, πολιτικής καθώς και ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για ν’ απομακρυνθούμε από τον δρόμο της αβύσσου.
