Έξω δεν πάµε καλά

Την εξωτερική πολιτική των κρατών δεν πρέπει να κατευθύνουν τα αισθήµατα, αλλά τα συµφέροντα της στιγµής. Αυτό διακήρυσσε ο Ελ. Βενιζέλος.

Και είναι γεγονός αναµφισβήτητο ότι στη χάραξη την εξωτερικής πολιτικής της χώρας, δεν θα πρέπει να υπολογίζουµε χειρισµούς σε αισθηµατικές φιλικές δυνάµεις, αλλά µόνο σε δυνάµεις των οποίων τα συµφέροντα συµπίπτουν µε τα δικά µας. Για να πετύχουµε έναν τέτοιο στόχο, η χώρα δεν πρέπει να είναι δεδοµένη σε κάποια µεγάλη δύναµη, αλλά να ακολουθεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Η χώρα µας µεταδικτατορικά ακολούθησε µια τέτοια εξωτερική πολιτική µε κυβερνήσεις Κ. Καραµανλή και Α. Παπανδρέου. Ο ίδιος ο Κ. Καραµανλής πιστός στο «ανήκοµεν στη ∆ύση» δεν είχε διστάσει το 1974 να διακόψει τους δεσµούς των Ελλάδας, µε το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Επίσης είχε πραγµατοποιήσει ανοίγµατα προς το ανατολικό µπλοκ, τον τρίτο κόσµο και τους Άραβες. Επιδίωξε τη µεταβολή του προσανατολισµού της χώρας από τη µονοµερή εξάρτηση από τις ΗΠΑ, προς την εξισορροπητική ενίσχυση των δεσµών µε τη ∆υτική Ευρώπη

Όµως εντονότερη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ακολούθησε ο Α. Παπανδρέου. Οι κινήσεις του για τη διαφοροποίηση από τη ∆ύση συνοδεύτηκαν από φιλικά ανοίγµατα προς τον ανατολικό συνασπισµό, τον αραβικό κόσµο, αλλά και προς τα διάφορα µαχόµενα απελευθερωτικά κινήµατα.

Το 1984 ο Α. Παπανδρέου θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός Νατοϊκής χώρας, που θα επισκεφθεί τη Βαρσοβία, σπάζοντας το εµπάργκο των δυτικών χωρών.

Η Ελλάδα επίσης ήταν η πρώτη χώρα της Ευρώπης που αναβάθµισε σε επίσηµη διπλωµατική αποστολή το γραφείο της οργάνωσης για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης στην Αθήνα και υποδέχθηκε τον ηγέτη της Αραφάτ. Για τους ∆υτικούς οργανισµούς θεωρήθηκε σαν «αποστασία» από τις αρχές τους!

Οι διµερείς σχέσεις µε τις ΗΠΑ αναπτύχθηκαν υπό τον εύγλωττο τίτλο των «ήρεµων νερών». Οι δύο χώρες είχαν κατανοήσει τα όρια των κινήσεων τους και των αµοιβαίων προσδοκιών τους. Οι ΗΠΑ είχαν εξασφαλίσει την παραµονή των βάσεων στην Ελλάδα και είχαν αντιληφθεί ότι έπρεπε να αντιµετωπίσουν µε αυτοέλεγχο τις «αντιδυτικές» εξάρσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣOK.

Αυτά είναι µερικά στοιχεία την πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που ακολούθησαν αυτές οι κυβερνήσεις. Υπήρξε σηµαντικός βαθµός αποστασιοποίησης από τους θεσµούς την δυτικής συµµαχίας και ανοίγµατα στο ανατολικό µπλοκ και τον αραβικό κόσµο, που δεν επηρέασαν αρνητικά να στηρίγµατα της χώρας στα εθνικά θέµατα, αλλά και στην εξωτερική µας πολιτική. ∆εν ήλθε η καταστροφή της χώρας, όπως πίστευαν οι συντηρητικές πολιτικές δυνάµεις, που προτιµούσαν την προσήλωση της χώρας σε µια κατεύθυνση. Είναι µια απάντηση σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι η έννοια της εθνικής κυριαρχίας, αποτελεί ένα µύθο, όταν αναφερόµαστε στα µικρά κράτη, όπως είναι η χώρα µας. Πάντοτε στην χάραξη την εξωτερικής πολιτικής πρέπει να προηγείται το εθνικό συµφέρον. Αυτή η πολιτική πρέπει να συνοδεύεται από φρόνηση, διορατικότητα και επαφή µε την πραγµατικότητα. Σ’ αυτήν την πολιτική ο µοναδικός αλάνθαστος παράγοντας εθνικότητας, είναι η εθνική συνείδηση. ∆ηλαδή η θέληση των Ελλήνων, να καθορίσουν την τύχη τους, αλλά σε µια εθνική οικογένεια που να υπηρετείται το εθνικό συµφέρον.

Απαιτείται όµως παραµερισµός της φρόνιµης δειλίας και ιδιαίτερα όταν τα συµφέροντα µας είναι αµετακίνητα.
Οι φιλικές σχέσεις και οι συµµαχίες είναι άχρηστες όταν δεν τηρούνται οι υποχρεώσεις τους και όταν δεν γίνονται σεβαστοί οι όροι τους! Αυτοί οι όροι εξασθενούν στον η χώρα διακηρύσσει ότι είναι δεδοµένη, ό,τι κι αν συµβεί. Τότε πρόκειται περί υποτέλειας και αποδυνάµωση της αρχής ότι η εθνική κυριαρχία την χώρας δεν αποτελεί ένα µύθο, αλλά µια πραγµατικότητα.

ΜΟΝΟ∆ΙΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η χώρα µας µε τη σηµερινή κυβέρνηση δεν ακολούθησε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική των Καραµανλή και Παπανδρέου. Είχε ταυτίσει την εξωτερική πολιτική, µε την πολιτική των ΗΠΑ του Μπάιντεν. Τα περιθώρια ελιγµών και διαπραγµάτευσης ήταν περιορισµένα. Και µάλιστα η κυβέρνηση θέλοντας να πάρει… πιστοποιητικό «καλής διαγωγής» διακήρυσσε ότι είναι δεδοµένη σε οποιαδήποτε εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ!

Η πολιτική αλλαγή όµως στις ΗΠΑ άλλαξε τα δεδοµένα. Αυτό συµβαίνει όταν µια χώρα έχει προσδεθεί µε την ακολουθούµενη πολιτική µιας µεγάλης ∆ύναµης. Οι εξελίξεις σ’ αυτήν επηρεάζουν και τη δική µας χώρας, µάλλον αρνητικά.

Έτσι λοιπόν σήµερα η χώρα βρίσκεται «άοπλη», ανάµεσα στις συµπληγάδες των µεγάλων ∆υνάµεων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κατάφερε να καταστεί «θύµα» των ΗΠΑ και εχθρός της Ρωσίας!

Προσπαθει µε απελπισµένες προσπάθειες να εξασφαλίσει κάποιο αντίβαρο, από το αντίστοιχο «πολεµικό» κόµµα της Ευρώπης. Και που τελικά δεν πείθει ούτε τους Ευρωπαίους. Μετεωρείται ανάµεσα στις εξελίξεις και την αδυναµία του. Οι εξελίξεις διαγράφονται χωρίς τη συµµετοχή της Ευρώπης! Μιας Ευρώπης που διακήρυσσε ότι έχει τοποθετηθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, συντηρώντας τον πόλεµο στην Ουκρανία Η Ελλάδα συντάχθηκε µ’ αυτήν την πολιτική και είναι σήµερα απούσα ακόµη και από τις συσκέψεις των Ευρωπαίων. Αυτή δυστυχώς είναι η µοίρα των µικρών κρατών, όταν δείχνουν δουλικότητα στους µεγάλους. Έτσι λοιπόν στην πρώτη σύνοδο κορυφής που συγκάλεσε ο Βρετανός πρωθυπουργός στο Λονδίνο για τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η Ελλάδα ήταν απούσα, ενώ έλαβε µέρος η Τουρκία. Να σηµειωθεί ότι η «έξυπνη» Ελλάδα έστειλε όπλα στην Ουκρανία, ενώ η Τουρκία παρίστανε την ειρηνόφιλη δύναµη!

Στη δεύτερη σύνοδο που ακολούθησε από τον Μακρόν, η Ελλάδα ήταν απούσα, παρόλο που θα δώσουµε δισεκατοµµύρια για την προµήθεια γαλλικών οπλικών συστηµάτων. Πρέπει να σηµειώσουµε ότι η Γαλλία επιθυµεί τη συνέχιση του πολέµου στην Ουκρανία, γιατί οι πολεµικές της βιοµηχανίες έχουν «θησαυρίσει», πουλώντας όπλα στην Ουκρανία! Εξάλλου η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να διαµαρτυρηθεί στον Γάλλο πρόεδρο για την πώληση στην Τουρκία πυραύλων Meteor (ενώ περίµενε µισή ώρα ο Έλληνας πρωθυπουργός µέχρι να τον δει ο Μακρόν) και ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα πουλήσει στους Τούρκους πυραύλους!

Πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουµε ότι δεν υπάρχουν φιλίες, δεν υπάρχουν συµµαχίες, παρά µόνο συµφέροντα! Και θα ‘ναι όλεθρος για τη χώρα, αν έχει πέσει «θύµα» αυτών των συµφερόντων. ∆ιότι που θα πάει αυτή η ατέλειωτη αγορά όπλων; ∆είχνει να µην έχει… σταµατηµό! ∆εν αρκούσαν αυτά που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός που θα είναι 30 δισ. µέχρι το 2030, αλλά αυτή την εβδοµάδα παρουσιάζει η κυβέρνηση στη Βουλή νέο εξοπλιστικό πρόγραµµα. Λες και βρισκόµαστε σε παγκόσµιο πόλεµο!

Μια πτωχευµένη χώρα του χρωστά 410 δισ. που το έλλειµµα εµπορικού ισοζυγίου έχει φθάσει στα 35 δισ. που το βιοτικό επίπεδο του λαού µας είναι το χαµηλότερο της Ε.Ε, που οι νέοι µας δεν µπορούν να ανοίξουν νοικοκυριό γιατί ο µισθός τους φτάνει µόνο για ενοίκιο, που ο µισθός του Έλληνα επαρκεί για 20 µέρες, που η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια έχουν γονατίσει τον λαό µας, που τα «κοράκια» παίρνουν τα ακίνητα των πτωχών Ελλήνων αντί πινακίου φακής, θυµίζοντας τους µαυραγορίτες της κατοχής, που το ιδιωτικό χρέος έχει φθάσει στα 350 δισ., που το πρόβληµα της στέγης, της υγείας, της παιδείας, πιστοποιεί την ανυπαρξία του κοινωνικού κράτους, η χώρα µας έχει µπει σ’ ένα ξέφρενο πρόγραµµα εξοπλισµών. Και µακάρι να γινόταν… «δουλειά»! Αφού η χώρα µας εξοπλίζεται ασύστολα, οδηγώντας την κοινωνία στη φτώχεια, γιατί δέχεται ανεκπλήρωτα τις
απειλές της Τουρκίας; Πού βρίσκεται ο λόγος της αποτροπής; ∆ηλαδή πόσα δισεκατοµµύρια θα δώσουµε ακόµη για αγορά οπλικών συστηµάτων; Αυτές τις µέρες η χώρα δέχτηκε το πάγωµα
της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, δίνοντας ένα διπλωµατικό πλεονέκτηµα στην Τουρκία, η οποία µε την απειλή της βίας εµπόδισε το στάδιο κατασκευής ενός έργου, για το οποίο υπάρχει απόφαση και χρηµατοδότηση της Ε.Ε. και µάλιστα είναι σύµφωνα µε το ∆ιεθνές ∆ίκαιο.

∆ηλαδή πού πρέπει να φτάσουν οι εξοπλισµοί, για να µπορεί η χώρα τουλάχιστον να µην ταπεινώνεται;

ΑΝΤΙΡΩΣΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε προσδεθεί στην πολιτική των ΗΠΑ του Μπάιντεν και σήµερα µετά την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ, προσπαθεί να αντικαταστήσει την οµπρέλα Μπάιντεν από το σύστηµα Μακρόν και Σολτς. Ένα σύστηµα ανίσχυρο αλλά επικίνδυνο για το µέλλον της Ευρώπης. Προγραµµατίζει εξοπλισµούς 800 δισ. για πιθανό… πόλεµο µε τη Ρωσία!

Αντί να δώσει αυτά τα λεφτά για το κοινωνικό κράτος της Ε.Ε, επιβεβαιώνει για µια ακόµα φορά, ότι η Ευρώπη είναι πολεµοχαρής ήπειρος. Επιβεβαιώνει όµως ότι το όραµα της ευρωπαϊκής ιδέας έχει παραµερισθεί. ∆εν οικοδοµείται η Ευρώπη της ειρήνης, την αλληλεγγύης, της ∆ηµοκρατίας. Οικοδοµείται ένα καθεστώς, που δεν αποδεκτό από το σύνολο των µελών της Ε.Ε, αλλά και από τον ευρωπαϊκό λαό. Η χώρα µας δυστυχώς έχει προσδεθεί σ’ αυτό το αντιδραστικό σύστηµα, µε τη µονοδιάστατη εξωτερική πολιτική. Με ένα σύστηµα που ταυτίζεται µε µια αντιρωσική εξωτερική πολιτική και µια νοοτροπία που θυµίζει την περίοδο του ψυχρού πολέµου. Και δεν συνέβη αυτή η πολιτική µόνο για την Ουκρανία αλλά και για τη Συρία. Έτρεξε να χαιρετήσει το καθεστώς των Τζιχαντιστών, από το γεγονός ότι ανετράπη ο φιλορώσος Ασάντ. Και σήµερα αυτό το φιλοτουρκικό καθεστώς της Συρίας σφάζει σαν τα «αρνιά», γυναίκες και παιδιά, της µειονότητας των αλαουιτών. Και υπάρχει φόβος να µην υποστούν τα ίδια και οι Ελληνορθόδοξοι από το εκεί Πατριαρχείο.

Έξω λοιπόν δεν πάµε καλά!

Αυτό είναι το αποτέλεσµα της µονοδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και όταν η πολιτική αυτή έχει το αντί µπροστά!

*Ο Β. Πεντάρης είναι π. βουλευτής Χανίων