Η έξοδος

Στο απόγειο των συζητήσεων επί επιπέδου, όχι και τόσο ευπρεπούς για τον συγκεκριμένο άνθρωπο στην πιο νευραλγική θέση του γ.γ. της κυβέρνησης, απ’ την οποία συμπεριεφέρετο βλακωδώς και προκαλούσε δημοσίως, ο κ. Σαμαράς, κόντρα στη δυσαρέσκεια και την κατακραυγή της κοινωνίας, αντεπιτίθεται και χρησιμοποιεί την οικονομία για να καταλαγιάσει τον θόρυβο, θριαμβολογώντας ότι βγαίνουμε στις αγορές. Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου διεμηνύθη ότι μπήκαν οι βάσεις και “διαμορφώθηκαν οι δημοσιονομικές και χρηματοοικονομικές προϋποθέσεις για ανάκαμψη”, ότι βγαίνει η Ελλάδα από την κρίση. Εφαρμόζει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Δεν θα καταργούσε τον εαυτό του ο πρωθυπουργός για το βίο και τις ημέρες του αντ’ αυτού, που δεν απεδοκίμασε, στον οποίο έστησε παγίδα ο κ. Κασιδιάρης και τώρα τρίβει τα χέρια του, επειδή βρήκε πάτημα να ομιλεί επί άλλης βάσεως. Αντί, λοιπόν, να δώσει εξηγήσεις, να απομακρύνει από κοντά του και όλους τους άλλους που δεν χαμπαριάζουν τους θεσμούς και να τηρήσει τη συνταγματική νομιμότητα, βγαίνει και διατρανώνει την πρόθεση της κυβέρνησης να βγει στις αγορές όχι το 2015, όχι στο τέλος του 2014, αλλά τώρα σε τρεις μήνες. Η επίσκεψη της κας Μέρκελ την 11 Απριλίου στην Αθήνα σφραγίζει την πρόθεσή της να βγούμε στις αγορές.
Τέτοια επιμονή να δανειστούμε με αυξημένο επιτόκιο κάπου 5,5% βάζει σε σκέψεις κάθε καλόπιστο μήπως και αυτό εντάσσεται στα προαπαιτούμενα. Για την έξοδο μίλησε ο πρωθυπουργός πεισθείς ίσως απ’ την “επίθεση φιλίας” και πιέσεις των Ευρωπαίων εδώ στην Αθήνα να βγει στις αγορές.
Φαίνεται πως άνοιξε η όρεξη των τοκογλύφων, που έχουν καιρό να πάρουν ελληνικά ομόλογα από τότε που άρχισε η κρίση και από τα οποία κέρδιζαν περίπου 40%! Λέει η κυβέρνηση, να κάνουμε ένα βήμα προς τους επενδυτές καλύπτοντας έκτακτες ανάγκες της χώρας και να δώσουμε το μύνημα ανεξαρτησίας απ’ τους ελέγχους της τρόικας και τις πιέσεις για μεταρρυθμίσεις. Δικαιολογούνται και για έναν άλλο λόγο, ότι θέλουν να διαφυλάξουν ό,τι έχει απομείνει στο Τ.Χ.Σ., είναι περίπου 11 δισ. ευρώ, απ’ τα 50 δισ. ευρώ, που πήραμε απ’ το 2ο δάνειο των 130 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως μαξιλάρι για κάθε ενδεχόμενο.
Εχουν σηκώσει σημαία ως ελπίδα της ανάκαμψης τη δημιουργικότητα του ανθρώπινου δυναμικού, εκθειάζοντας τις πρωτοεμφανιζόμενες επιχειρήσεις και την αλλαγή νοοτροπίας των Ελλήνων, οι οποίοι μέσα στην κρίση και τη μιζέρια της ρευστότητος στην αγορά ανακαλύπτουν καινοτόμες ιδέες, που βρίσκουν έδαφος εφαρμογής και ανθούν, βοηθούσης και της τεχνολογίας. Εντύπωση προκαλούν οι κυβερνητικές δηλώσεις ότι κατά τις συζητήσεις για τα προαπαιτούμενα της απελευθέρωσης της δόσης “κρατήθηκαν άθικτες οι κόκκινες γραμμές” και ότι “θα ακολουθήσει τώρα η έξοδός μας στις αγορές και μετά η συζήτηση για το χρέος”. Γίνεται δε λόγος για ένα ποσό της τάξεως των 2 δισ. ευρώ, έτσι για… δείγμα!
Οι απόψεις διίστανται, αν το να βγούμε από τώρα στις αγορές μας ωφελεί ή μας βλάπτει, διότι το πρόβλημα του χρέους δεν αντιμετωπίζεται, αν δεν γίνει κάποιο “κούρεμα”. Πάντως από την Κουμουνδούρου πιστεύεται ότι πρόκειται για “στημένη έξοδο με προσυμφωνημένη αγοραπωλησία με συγκεκριμένο οίκο”.
Μένει να διαπιστωθεί τι από τα δύο επιδιώκεται, η βιωσιμότητα του χρέους ή η βιωσιμότητα της πολιτικής των δύο κυβερνώντων, που επιμένουν να τη θεωρούν ενδεδειγμένη και αναγκαία! Για το πρώτο είναι μακρύς ο δρόμος, για το δεύτερο ύστερα και από την “Μπαλτακειάδα” πολύ φοβούμαι ότι οι πιθανότητες διατηρήσεως αυτού του κυβερνητικού σχήματος είναι λιγοστές.