Όσοι παραπλανημένοι ανάμεσά μας πίστευαν ότι ο κορωνοϊός ήταν μια υγειονομική κρίση που περνά όπως η γρίπη ή νόμιζαν ότι ήσαν απρόσβλητοι, απορρίπτοντας εμένα, δηλαδή μια μάσκα, τώρα με το lockdown, κατά Μπαμπινιώτη, “απαγορευτικό”, τρέχετε να με φορέσετε!
Είμαι ένα άψυχο πανί, το παραδέχομαι, αλλά έχω την ικανότητα, να κλείνω το στόμα και τη μύτη των ανθρώπων, να τους κάνω ν’ αναπνέουν δύσκολα και να χαλάω τη φωνή τους.
Εφόσον με φοράτε, μπορείτε να φωνάζετε, όσο πιο δυνατά θέλετε. Εγώ είμ’ εδώ ως εγγυητής του συστήματος της δημόσια υγείας, να συγκρατώ τα σταγονίδια, να μην εκτοξεύονται και μολύνουν. Ανακόπτω την πορεία του ιού. Δεν φυλακίζω την “πίστη” σας, όταν με φοράτε στην εκκλησία, όπως αποφάνθηκαν μερικοί ιερωμένοι, γιατί εκεί μέσα κανείς δεν κολλάει(!) που δυστυχώς διαψεύσθηκαν.
Με φοράνε οι μαθητές, αλλά και οι δάσκαλοι στις αίθουσες των σχολείων, για να μην μεταδοθεί η μετάδοση του ιού. Αλλά τι γίνεται όταν πάνε σπίτι και με βγάζουν; Δεν κινδυνεύουν οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι γονείς; Πίσω από μένα μπορεί κανείς να κινεί τα χείλη του και να οσφραίνεται, αλλά του παρέχεται η δυνατότητα να κρύβει την έκφραση του προσώπου του, τη λύπη, ή τη χαρά, ποια χαρά θα μου πείτε, αφού τον πιάνει σύγκρυο, όταν με στεραιώνει στ’ αυτιά του με τα λαστιχένια στηρίγματά μου.
Πάντως μου αναγνωρίζεται ότι έχω προστατευτικές ιδιότητες αντικαθιστώντας πριν έρθει το εμβόλιο.
Δεν αδικώ κανέναν, όταν με πετάει στον σκουπιδοντενεκέ ή με βράζει σε καυτό νερό κι ύστερα με σιδερώνει. Σωστά με απολυμαίνουν για να ‘ρθω πάλι να σκεπάσω στόμα και μύτη, να ξαναπροφυλάξω από την επιδεινούμενη κρίση του μεταλλασσόμενου “Λεβιάθαν” αυτού του φορέα που προκαλεί ασφυξία, χάος και θάνατο.
Χωρίς εμένα κανείς δεν είναι προφυλαγμένος και ας διαμένει σε πολυτελή ενδιαιτήματα. Μου αναγνωρίζεται η ικανότητα να προλαβαίνω κάθε δυσάρεστη επιπλοκή εμένα ένα πανί με ελάχιστη αξία, που έκανα χιλιάδες εργαστήρια να με παράγουν και μερικούς μεγαλοεπιχειρηματίες, να γίνουν πλουσιώτεροι, πουλώντας κατά δισεκατομ. κομμάτια σε διάφορα σχήματα και άσπρα, μαύρα, κόκκινα, εμπριμέ και άλλα υφάσματα.
Σήμερα ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους. Κανείς πια δεν με αποκλείει, πλην ελαχίστων αρνητών. Στόχος μου είναι, να προφυλαχθείτε πρώτα εσείς κι ύστερα να διαφυλάξετε τους άλλους, που βλέπετε μόνο τα μάτια τους κι ακούτε τη φωνή τους αλλοιωμένη. Επικοινωνήστε φίλοι μου με το βλέμμα κι ας είναι δύσκολες οι αναπνοές σας.
Είναι θέμα ψυχολογίας να με συνηθίσετε. Και αυτό το βλέπουμε στα παιδιά, που με θεωρούν σαν ένα καινούργιο παιχνίδι.
