Εξοπλιστικά. Το… σκάνδαλο!

Επρεπε να φτωχύνουμε για να βγουν στην επιφάνεια τα αμαρτήματα προσώπων που στον καιρό της παντοδυναμίας τους ήσαν “υπεράνω υποψίας”, φράση χρησιμοποιούμενη απ’ τους μυθιστοριογράφους αστυνομικών περιπετειών μέχρις αποδείξεως του εναντίον. Τότε που οι κοινωνίες έτρεφαν το σκάνδαλο και τα υψηλά πρόσωπα, οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι δικαστές, οι δημόσιοι λειτουργοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι κυρίες επί των τιμών διαμόρφωναν μέσω των ισχυρών των μίντια ένα μόνιμο πρεστίζ για να είναι πρόσωπα σεβαστά και προστατευόμενα από πιθανούς κινδύνους εκβιασμών ένεκα παράνομων ενεργειών τους. Και το κατάφεραν, διότι μπορούσαν ν’ απομακρύνουν τις υποψίες. Ετσι οι υποδεέστεροι, αυτοί που οι “πατρίκιοι” τους θεωρούσαν “πληβείους” δεν μάθαιναν ποτέ τις συμμορίες των καταχραστών. Μόνο υποψίες είχαν ανεπιβεβαίωτες.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και όλα τα πρόσωπα που ήσαν “υπεράνω υποψίας” έγιναν πρόσωπα που γεννούν υποψίες. Η ειρωνεία είναι ότι κάθε αποκάλυψη σκανδάλου προέρχεται από εκείνα τα πρόσωπα που υπεραμύνονται κατά της παρανομίας, ενώ υπέθαλπταν τα σκάνδαλα. Οπου και να ψάξει κανείς από το 1974 κι ύστερα θ’ ακουμπήσει σε σκανδαλώδεις πράξεις, όπως η πώληση της ΑΓΕΤ, της Ολυμπιακής, του ΟΤΕ, στις περιπτώσεις Κοσκωτά, του Χρηματιστηρίου, της “Αθήνα 2004”, του Βατοπεδίου, του παραδικαστικού κ.ά.
Το κορυφαίο σκάνδαλο βρίσκεται στις αμυντικές δαπάνες εξοπλιστικών προγραμμάτων για αγορά οπλικών συστημάτων, αρμάτων, Α/Φ, ελικοπτέρων, φρεγατών και υποβρυχίων. Σε όλο τον κόσμο οι προμήθειες πολεμικού υλικού γίνονται απ’ ευθείας με διακρατικές συμφωνίες, ενώ εδώ επεμβαίνουν οι μεσάζοντες που είναι ελληνική εφεύρεση με πολιτικές προεκτάσεις.
Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες απ’ το 1974 ως το 2010 έχουν ξοδευθεί περί τα 50 δισ. ευρώ εκ των οποίων είναι άγνωστο πόσα πήραν τα εργοστάσια παραγωγής, πόσα πήγαν στους μεσάζοντες και πόσα για μίζες παραγόντων και υψηλά ισταμένων. “Είμαστε μία μικρή χώρα. Ευτυχώς ή δυστυχώς γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Γύρω απ’ τους αμυντικούς εξοπλισμούς φτιαχτήκανε περιουσίες και πολιτικές καριέρες”. Ομολογία πρώην αναπληρωτή υπουργού Αμυνας σε τηλεοπτικό σταθμό τον Νοέμβριο 2013.
Οι Δικαστικές Αρχές δεν είχαν τεκμηριώσει τις αντίστοιχες κατηγορίες μέχρι που ωρίμασαν οι προϋποθέσεις κι έφτασαν στην άκρη του νήματος, να ξηλώσουν το “πουλόβερ” της διαπλοκής στις αγορές των εξοπλιστικών, αποδεικνύοντας ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα υπάρξει πλυντήριο καταχραστών της δημόσιας περιουσίας. Και σκάει το ένα μετά το άλλο τα σκάνδαλα, όπου η διερεύνηση για το κάθε ένα είναι λαβυρινθώδης, επειδή υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες που ελέγχονται, όπως η σκοπιμότητα της προμήθειας ή ποιότητα των υλικών, η υπερτιμολόγηση, ο τρόπος πληρωμής και τα αντισταθμιστικά οφέλη.
Αλλη ιστορία και αυτή που ώζει. Ο προμηθευτής οπλικών συστημάτων μαζί με την παραγγελία υπόσχεται ότι θα κάνει άλλες υπηρεσίες που καθορίζονται στη σύμβαση και σε αξία 10% επί του ποσού της αγοράς, τις οποίες αναθέτει σε άλλες εταιρείες.
Ο εμπλεκόμενος μεσάζων αντιπρόσωπος αποποιείται την παροχή, που μπορεί να είναι τεχνογνωσία, κατασκευή εργοστασίου αντ/κών ή και συναρμολόγηση οπλικών συστημάτων και ζητά μετρητά.
Η εταιρεία συμφωνεί, υπό την προϋπόθεση να μοιρασθούν την αξία των αντισταθμιστικών. Τέτοιου είδους αντισταθμιστικά οφέλη έχει χάσει το κράτος ουκ ολίγα.
Απ’ τη γερμανική δικαιοσύνη εντοπίσθηκαν ποσά που διακινήθηκαν για μίζες προμηθειών και γι’ αυτό υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις το 5μελούς δικαστηρίου του Μονάχου μία για τη Ζήμενς και μία για τη Ferostal. Υψηλόβαθμα στελέχη των εταιρειών αυτών καταδικάστηκαν, αφού ομολόγησαν ότι λάμβαναν μεγάλο ποσοστό από τις μίζες που προορίζονταν για την Ελλάδα, έστελναν το ποσό στον Ελληνα αντιπρόσωπο και αυτός επέστρεψε στον Γερμανό μάνατζερ ό,τι είχαν συμφωνήσει.
Τώρα για να βγει στην επιφάνεια η οργανωμένη επιχείρηση προς απόκτηση παράνομων κερδών απ’ το Τ.Τ. φαίνεται ότι οι δικαστές δεν φοβούνται πλέον κανέναν προκειμένου να τηρήσουν τον όρκο τους.