Η κούρσα των στρατιωτικών εξοπλιστικών στην Τουρκία παραπέμπει σε άλλες εποχές, πλήττει τα τελευταία χρόνια την οικονομία της και δίνει το δικαίωμα στους διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης, να προβλέπουν αυτό που πολλοί στο περιβάλλον του Ερντογάν δεν καταλαβαίνουν, ότι η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια σε χρεοκοπία.
Οι διπλωματικές σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ έφθασαν σε κρίσιμο σημείο με την παράδοση τμημάτων των Ρωσικών S-400. Έτσι αναστέλλεται απ’ τους Αμερικανούς το πρόγραμμα παραγωγής τμημάτων των F-35, που σημαίνει για την τουρκική οικονομία απώλεια 9 δισ. $ και τον τερματισμό της εκπαίδευσης των Τούρκων πιλότων στα F.35.
Αφότου διορίστηκε υπουργός Οικονομικών ο .γαμβρός του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ρωγμές στην εκλογική βάση, ύστερα και από το προηγούμενο, που δεν ξεχάστηκε, του γιου του Μπιλάλ, ο οποίος κατηγορήθηκε οτι έκανε εμπόριο πετρελαίου με πολεμιστές Ισλαμιστές. Εξάλλου οι “δυτικόφρονες” Τούρκοι ασκούν έλεγχο στον πρόεδρο, ότι γνώριζε την προετοιμασία του πραξικοπήματος απ’ τους “Γκιουλενιστές”, αλλά το άφησε να εκδηλωθεί, βέβαιος για την αποτυχία του, προκειμένου να ικανοποιήσει πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι κατηγορίες αυτές που του προσάπτουν, η αποκάλυψη ότι είχε μυστικές επαφές με το Ρ.Κ.Κ. για να βρεθεί δίκαιη και επιτρεπομένη απ’ τον νόμο λύση για το κουρδικό ζήτημα και ότι ιδιωτικοποίησε την κρατική περιουσία, την οποία πήραν σκληροπυρηνικοί κεμαλιστές, είναι αρκετές να τον φέρουν ενώπιον κινδύνων. Υπάρχει και το προηγούμενο του Αντνάν Μεντερές που απαγχονίστηκε κατηγορηθείς για κατάλυση της δημοκρατίας και απόπειρα να μονιμοποιήσει το Ισλαμικό Κράτος στην Τουρκία. Σημειωτέον ότι από μερίδα της τουρκικής κοινωνίας, ο Οτσαλάν θεωρείται ο υπ’ αριθ. ένα κίνδυνος για την Τουρκία.
Οι “Ερντογανιστές” υπερηφανεύονται για την ανδρεία του προέδρου τους, που προμηθεύτηκε τους S400 και επειδή αψήφισε τον πλανητάρχη με στόχο η πατρίδα τους ν’ αποκτήσει ανεξαρτησία. Υπάρχει όμως μεγάλη μερίδα των Τούρκων, που αντιτίθεται στην εξοπλιστική υστερία του Ερντογάν και τα πολεμοκάπηλα παραμύθια του, επιθυμούντες την ειρήνη. Αντίθετοι είναι και οι κεμαλιστές του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος, C.H.P. που ανέδειξαν τον Ιμάμογλου δήμαρχο Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι θεωρούν τον Ερντογάν εξασθενημένο.
Ο Ερντογάν μετά 16 χρόνια, που κυβερνά, παίζει ένα παιχνίδι, προκειμένου να μη χαθεί η εξουσία. Ο διορισμός του γαμβρού του ως υπουργό Oικονομικών θεωρείται κίνηση αδιαφορίας για τον λαό και μ’ αυτό εκδιώκει την επιβίωση πολιτικά της Ερντογανικής οικογένειας.
Εν τω μεταξύ με τον Νταβούσογλου δεν ξεχνούν τη “γαλάζια πατρίδα” και επιδιώκουν με τη συμπαράσταση της Γερμανίας την επίλυση των προβλημάτων με τη χώρα μας σε “ένα πακέτο”.