Ας μιλήσουμε για στερεότυπα, γιατί όχι; Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ελληνικό λαό. Εμείς οι Έλληνες έχουμε, κατά κοινή ομολογία, συλλογικά αρκετά ελαττώματα, αλλά ταυτόχρονα και σημαντικά πλεονεκτήματα, αν μη τι άλλο σε επίπεδο ιδιοσυγκρασίας. Είμαστε φιλόξενοι, ανοιχτόκαρδοι, γενναιόδωροι, πονόψυχοι και ευαίσθητοι απέναντι στον συνάνθρωπό μας. Στον αντίποδα, άλλοι λαοί, βορειότεροι, «φημίζονται» για τα δικά τους θετικά στοιχεία, αλλά και για τις αντίστοιχες ελλείψεις. Είναι ψυχροί, υπολογιστικοί, συγκρατημένοι και προσεκτικοί σε βαθμό που θα έλεγε κανείς ότι απουσιάζει το γνήσιο, το πηγαίο συναίσθημα από την ζωή τους…
Αυτά στην θεωρία. Για την πράξη τώρα, ας εξετάσουμε την περίπτωση κάποιων Μ.Μ.Ε. Η επικαιρότητα τρέχει, απαιτεί την προσοχή μας. Και δυστυχώς είναι τραγική, αμείλικτη! Λίγες στιγμές μονάχα έχουν παρέλθει από την πιο πρόσφατη τραγωδία… Κάνω το “λάθος” ν’ ανοίξω την τηλεόραση. Ένα δεκάλεπτο περίπου ζάπινγκ στα ελληνικά κανάλια με εκθέτει σε τουλάχιστον μια δεκαπενταριά διαδοχικές προβολές της πτώσης του μοιραίου αεροσκάφους, από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, συμπεριλαμβανόμενης της σκηνής της βίαιης πρόσκρουσής του στο έδαφος και της αναπόφευκτης, συνακόλουθης έκρηξης. Η μοίρα των δύο πιλότων δεν μπορεί παρά να είναι αναπόδραστη. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που καλύπτουν την είδηση αναλύονται σε εκφράσεις τρόμου και θρηνωδίας. Το ψυχαναγκαστικό πλέον πάτημα του τηλεκοντρόλ με οδηγεί και σε διάσημο ειδησεογραφικό κανάλι του εξωτερικού και συγκεκριμένα βρετανικό. Εκεί ο δημοσιογράφος, με σχετικά ουδέτερο, πάντα σοβαρό ύφος, μεταδίδει με τη σειρά του την τραγική είδηση, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι -αυτονόητα- δεν θα προβληθεί ολόκληρο το βίντεο από σεβασμό στους προφανώς νεκρούς πιλότους. Και πράγματι η προβολή στο κανάλι τους σταματάει τη στιγμή ακριβώς που το αεροπλάνο φαίνεται να “χάνεται” πίσω από τον λοφίσκο, χωρίς τα ακόλουθα δευτερόλεπτα με την πτώση, τους καπνούς, τις φλόγες…
Άραγε τελικά ποιοι είμαστε ευαίσθητοι και ποιοι όχι; Ποιοι έχουμε ενσυναίσθηση και σεβασμό και ποιοι όχι; Τα συμπεράσματα δικά σας…
*Η Γιούλα Κανιτσάκη είναι φιλόλογος.
