Κύριε διευθυντά,
καθημερινά σχεδόν διαβάζω ευχές, κυρίως στο Φέισμπούκ και λιγότερο σε γραφτά κείμενα, για χαρές ή για λύπες όπως: Ειλικρινείς ευχές, τις πιο ειλικρινείς μου ευχές, Καλό Παράδεισο, Θερμά συλλυπητήρια, Ειλικρινή συλλυπητήρια, τα πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια και διάφορες άλλες.
» Ο εκπαιδευτικός με την 20ετή συνδικαλιστική και αυτοδιοικητική παρουσία, αποχαιρετά την πόλη μας και μιλά για την κοινωνία που γνώρισε
Καταλαβαίνω πως με τέτοιες εκφράσεις θέλομε να τονίσομε όσο γίνεται περισσότερο τα συναισθήματά μας, της χαράς ή της λύπης και προσθέτομε λέξεις, για να φανούμε πιο συμπονετικοί ή πιο χαρούμενοι στους άλλους.
Διερωτώμαι όμως. Μήπως υπάρχουνε υπερβολές στις παραπάνω εκφράσεις μας; Υπάρχουνε άραγε ευχές που δεν είναι ειλικρινείς, τότε γιατί τις δίνομε; Υπάρχουνε άραγε και πιο ειλικρινείς ευχές; Υπάρχει άραγε καλός και κακός Παράδεισος; Υπάρχουνε άραγε θερμά και;;; συλλυπητήρια, ειλικρινή, ανειλικρινή και πιο ειλικρινή συλλυπητήρια; Μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσομε τις εκφράσεις μας αυτές; Λέω μήπως.
Σταύρος Φωτάκης
