Κορωνοϊός: Η καινούρια λέξη που μπήκε στη ζωή μας, εντελώς ξαφνικά, κι απ’ όσο δείχνουν τα γεγονότα, θα συμβιώσουμε μαζί της για ένα, αρκετά, μεγάλο χρονικό διάστημα! Και για να τα πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, άλλαξε άρδην η ζωή μας κι έφερε τα πάνω κάτω. Από τις πληροφορίες και τις οδηγίες των ειδικών που μονοπωλούν την επικαιρότητα, καθημερινά, πρόκειται για έναν ιό, ο οποίος μεταδίδεται με μεγάλη ευκολία και δυστυχώς, είναι θανατηφόρος, εάν και όπου μεταδοθεί!..
Ανησυχία, φόβος, ακόμη και πανικός είναι μερικά από τα συναισθήματα που από την πρώτη στιγμή κυριάρχησαν στον πληθυσμό, όλων των χωρών του πλανήτη! Τα μέτρα που απαραίτητα οφείλουν να λάβουν οι πληθυσμοί παγκοσμίως, τείνουν προς την απομόνωση των μαζών και τον εγκλεισμό των πολιτών στις εστίες τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα της κάθε χώρας.
Κλείσαν’ εργασίες, σχολεία, δημοτικοί χώροι κοινωνικής προσφοράς, μ’ αποτέλεσμα η σύγχυσις, ο προβληματισμός κι ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, ένα άγνωστο που, δυστυχώς, σκοτώνει και αφαιρεί ζωές, σωρηδόν, σ’ ένα τέτοιο σημείο και βαθμό, που έχει ξεφύγει από τις υγειονομικές, ιατρικές υπηρεσίες της κάθε χώρας, αφήνοντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις πίσω και ανοιχτές πληγές στους πολίτες!
Όμως, αυτοί οι τελευταίοι, εμείς, εσείς, όλοι μας, μπροστά σ’ αυτήν την χαοτική κατάσταση, καλούμαστε να επιδείξουμε ψυχραιμία, ν’ αναπροσαρμόσουμε το επίπεδο της καθημερινότητάς μας, να το φιλοσοφήσουμε και ιδιαίτερα, ν’ αναστοχαστούμε (!) βάζοντας τη ζωή μας αλλά και τη σκέψη μας, πάνω σ’ άλλες βάσεις. Οφείλουμε, πρωταρχικά, κάνοντας την ενδοσκόπησή μας, να βάλουμε φρένο σ’ όλες εκείνες τις ανεξέλεγκτες δραστηριότητές μας, σχετικά με το πώς θα κυριαρχήσουμε ο ένας επί του άλλου, κραδαίνοντας και προτάσσοντας το υπερ-Εγώ μας, έναντι του διπλανού μας, τον οποίο υποτιμούμε σε μόνιμη βάση, θεωρώντας τον ταυτόχρονα υποδεέστερο ημών και αφαιρώντας του το δικαίωμα στη ζωή, στην επιβίωση και στη συμπόρευση. Οφείλουν κάποιοι, οι οποίοι στον στίβο της ζωής τα θέλουν όλα δικά τους, να καταλάβουν ότι η ζωή είναι δικαίωμα όλων, δικαίωμα μάλιστα αναφαίρετο και όχι ένας αγώνας για την επιβίωση και την επικράτηση του ισχυροτέρου και πλέον δυνατού, επί του αδυνάτου και οικονομικο-κοινωνικά ασθενέστερου!
Ολοι οι άνθρωποι, όλοι μας, πλούσιοι και φτωχοί, είμαστε ίσοι μπροστά στο θάνατο. Εκεί τα χρήματα δεν έχουν καμιά σημασία.
Οφείλουμε ν’ αναστοχαστούμε για την κοινωνία της ισότητας και των ίσων ευκαιριών. Μια κοινωνία που μέχρι σήμερα, προέβαλε σαν όνειρο απατηλό!
Μια κοινωνία της ισότητας αλλά όχι της ισοπέδωσης. Την κοινωνία που ζητούμενο, πρωταρχικό, θα είναι η αξιοκρατία και η αξιολόγηση!
Να αναστοχαστούμε, βάζοντας την αγάπη και τον αλτρουισμό σημαία και κινητήριο δύναμη απέναντι στις μάζες που καταπιέζονται κι όμως τα φώτα της δημοσιότητας τις περισσότερες φορές δεν πέφτουν επάνω τους!
Ο αγώνας για την επιβίωση στις μέρες μας, είναι άνισος, είναι ανελέητος, δίχως όρια και προσχήματα! Χάσαμε το μέτρο περίσσεψε το κακό. Κι όμως, μια μάνα μάς γέννησε όλους, ένα πιάτο φαγητό ανήκει στον καθ’ ένα μας. Κι όμως ακόμη και γι’ αυτή την μερίδα, κάποιοι έχουν αντίθετη άποψη!
Λοιδορούμε κι αντιστεκόμαστε στον Χριστιανισμό, τη θρησκεία, που σημαία και λάβαρό της έχει την αγάπη και τη θυσία!
Ας έλθουμε, λοιπόν, πιο κοντά ο ένας προς τον άλλο μας. Ας ανοίξουμε μαζί με τα μάτια του σώματος κι εκείνα της ψυχής. Ας ορθώσουμε δίπλα στο εγώ παράλληλα και το εμείς. Τ’ οφείλουμε στα παιδιά μας, στις επόμενες γενεές. Αγαπώ σημαίνει δίνομαι, γλυκαίνω, προσφέρω. Τόσοι αναξιοπαθείς περιμένουν μια ανοιχτή αγκαλιά. Θα τους τη στερήσουμε;
Υ.Γ.: Η μετάδοση του ιού προς τους άλλους, σ’ ένα μεγάλο βαθμό εξαρτάται από ’μας τους ίδιους!
