■ Παρουσιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη οι ‘‘Ευκαιρίες ζωής’’
Ευκαιρίες για στοχασµό και σκέψη προτείνει στο αναγνωστικό κοινό ο συγγραφέας και δηµοσιογράφος Φίλιππος Ζάχαρης µέσα από το βιβλίο του «Ευκαιρίες Ζωής».
«Η ζωή µας δίνει κάποιες ευκαιρίες σκέψης, για έναν αναστοχασµό, για µια επανανοηµατοδότηση της σκέψης, της µεγάλης σκέψης. Αυτή τη σκέψη είχαν προσφέρει φιλόσοφοι και στοχαστές πολλές δεκαετίες πίσω, ακόµη και πριν από τον Β΄Παγκόσµιο Πόλεµο. Μιλάω για µια σκέψη η οποία θα επιφέρει κάποιες σηµαντικές αλλαγές και θα δώσει νόηµα σε κάποιες αξίες και κάποια οράµατα που δυστυχώς αν δεν έχουν πεθάνει, έχουν εκλείψει. Οι αξίες αυτές είναι η αλληλεγγύη, η ανθρώπινη στοχαστικότητα, η σκέψη επί παντός σκεπτού» τονίζει ο κ. Ζάχαρης, µιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, µε αφορµή την παρουσίαση του βιβλίου του στη Θεσσαλονίκη στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΜ-Θ αλλά και στο σπίτι του φύλακα της Αλυκής στο Αγγελοχώρι.
Ο ίδιος επισηµαίνει ότι «η µεγάλη σκέψη είναι αυτή η οποία έχει χαθεί» καθώς όπως λέει «µπορεί να δούµε σήµερα πολλά έργα τέχνης, τα οποία όµως δεν είναι ουσιαστικά τέχνη αλλά ευρεσιτεχνία. Μπορούµε να δούµε επίσης και να διαβάσουµε πολλά βιβλία αλλά δεν θα δούµε αυτό που συγκινούσε και ξεσήκωνε το σκεπτόµενο κοινό πριν από πολλές δεκαετίες». Ωστόσο υπογραµµίζει πως «αυτό δεν σηµαίνει ότι πρέπει να είµαστε ισοπεδωτικοί και καταστροφολόγοι» απλώς τονίζει ότι «θα πρέπει να βρεθούν τα περάσµατα στη σκέψη, στο συναίσθηµα, στην έκφραση προκειµένου οι πυρήνες µεγάλης σκέψης, όπως αναφέρει, να ωθήσουν τον άνθρωπο να προχωρήσει σε πολλά επίπεδα και όχι µόνο γενικώς και αορίστως στην ποίηση, τη λογοτεχνία, την ποίηση, τον στοχασµό.
«Υπάρχουν άνθρωποι, απλώς δεν γνωρίζουν τον τρόπο να κινηθούν. Υπάρχουν πυρήνες, υπάρχει θέληση στον κόσµο γιατί και ο κόσµος δεν ανέχεται αυτή την αποξένωση, αυτή την αλλοτρίωση αλλά νοµίζω δεν έχει βρει ακόµη τον τρόπο για να προχωρήσει µπροστά. ∆εν µπορώ να πω ότι προτείνω τρόπους διεξόδου. Αυτό που κάνω είναι να στοχάζοµαι, να προσπαθώ να επανανοηµατοδοτήσω κάποια πράγµατα. ∆εν νοµίζω ότι είµαι εγώ αυτός που µπορεί να προτείνει γιατί ήδη µεγάλοι στοχαστές και φιλόσοφοι του παρελθόντος έχουν πει πολλά πράγµατα και έχει καλυφθεί η ρητορική. Απλώς από ένα σηµείο και µετά, πρέπει να τα υπενθυµίζουµε όλα αυτά. Νοµίζω ότι ο αναστοχασµός και η επανανοηµατοδότηση των πραγµάτων είναι το καίριο σηµείο και το µυστικό. Γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν σηµαντικοί πυρήνες ανθρώπων που κάνουν πολιτιστικό και καλλιτεχνικό έργο» σχολιάζει.
Στο πλαίσιο αυτό, κάνει λόγο για ευκαιρίες που υπάρχουν ώστε αυτοί οι πυρήνες ανθρώπων ατοµικά και συλλογικά να εκφράζονται µε τη µορφή παραίνεσης και υπενθύµισης σε χώρους όπως η επιστήµη, η εκπαίδευση, ο πολιτισµός και να κινητοποιήσουν τους ανθρώπους στη σκέψη, το διάβασµα, τον στοχασµό.
Ο κ. Ζάχαρης αναφέρει ότι δεν µπορεί να απαντήσει αν είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος ωστόσο δηλώνει ότι ελπίζει και σηµειώνει πως το βιβλίο του απευθύνεται στους ανθρώπους που θέλουν να σκεφτούν και επιµένουν να σκέφτονται.
Ο Φίλιππος Ζάχαρης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1964 και φοίτησε στο Γυµνάσιο και το Λύκειο της Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά. Είναι πτυχιούχος της Γερµανικής Φιλολογίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών και εργάστηκε επί σειρά ετών ως δηµοσιογράφος, παράλληλα µε τη διδασκαλία της γερµανικής γλώσσας και τις µεταφράσεις. Ξεκίνησε τη δηµοσιογραφία το 1996. Συνεργάζεται µε γερµανόφωνα µέσα καθώς και µε ηµερήσιες περιφερειακές εφηµερίδες, ασχολείται επί πολλά έτη µε τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία. Είναι µέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου – Ε.Σ.Π.Η.Τ και της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών. Το 2017 τού απονεµήθηκε από την Ένωση Ευρωπαίων ∆ηµοσιογράφων το βραβείο «Κωνσταντίνος Καλλιγάς» για την ποιότητα της δηµοσιογραφικής του εργασίας και την πολύχρονη προσπάθειά του υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
