» Στη δημοσιότητα τα δύο συμφωνητικά με τη “Belvedere”
Περίπου 3 χρόνια μετά την αρχική συμφωνία και σχεδόν 2 μήνες από την υπογραφή του ιδιωτικού συμφωνητικού τροποποίησης των όρων μίσθωσης του κτιριακού συγκροτήματος στον λόφο Καστέλι, η Εταιρεία Αξιοποίησης & Διαχείρισης Περιουσίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, μετά από σχετικό αίτημα των “Χ.ν.”, έδωσε την περασμένη Τρίτη στη δημοσιότητα τα συμφωνητικά του 2017 και 2020 που έχει υπογράψει με “Belvedere”.
Από τα κείμενα των συμφωνητικών που αναρτήθηκαν ως ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της “Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας και του Τεχνολογικού Πάρκου του Πολυτεχνείου Κρήτης” (https://www.eadip.tuc.gr/index.php?id=1300), προκύπτει πως ήδη από το 2017 το Πολυτεχνείο φροντίζει να εξασφαλίσει ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους για τον ιδιώτη επενδυτή.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Ειδικότερα, το ιδιωτικό συμφωνητικό του 2017 πέραν από τη 3ετή περίοδο χάριτος που έδινε στον επενδυτή, δηλαδή ότι δεν θα καταβάλει κανένα μίσθωμα από τον Αύγουστο του 2017 έως τον Αύγουστο του 2020, προέβλεπε και μια ειδική περίοδος χάριτος 18 μηνών σε ό,τι αφορά την καταβολή της προκαταβολής ύψους 161.000 ευρώ.
Η εν λόγω προκαταβολή διευκρινίζονταν ότι θα έπρεπε να δοθεί όχι με την έναρξη της συμφωνίας αλλά με την έναρξη των εργασιών ή σε διαφορετική περίπτωση μετά το πέρας 18 μηνών από τη υπογραφή του συμφωνητικού (σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο συμφωνητικό του 2020 η προκαταβολή έχει δοθεί μετά τη λήξη της προθεσμίας των 18 μηνών).
ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η αρχική σύμβαση αναγνώριζε μονομερώς στη ιδιωτική εταιρεία το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση αζημίως εφόσον – χωρίς δική της υπαιτιότητα – δεν προχωρήσουν τα επενδυτικά της σχέδια μέσα σε διάστημα 18 μηνών (σε πρώτη φάση) ή 35 μηνών (δηλαδή με τη λήξη της 3ετούς περιόδους χάριτος). Σε μια τέτοια περίπτωση, δηλαδή αν η “Belvedere” ζητούσε τη λύση της σύμβασης, προβλέπονταν η επιστροφή της εγγυητικής επιστολής (144.000 ευρώ) και της προκαταβολής (161.280 ευρώ) εφόσον αυτή είχε δοθεί στο Πολυτεχνείο.
Αντίστοιχο δικαίωμα λύσης του συμφωνητικού από τη μεριά του Πολυτεχνείου, εφόσον δεν προχωρούσαν τα σχέδια της “Belvedere” και δεν ευθύνονταν γι’ αυτό το Ίδρυμα, δεν προβλέπονταν. Με αυτό τον τρόπο, θα έλεγε κανείς, πως το 2017 η τότε Διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης, “έδεσε τα χέρια” των επόμενων Διοικήσεων, περιορίζοντας σημαντικά τα νομικά περιθώρια πρωτοβουλιών προς μια άλλη κατεύθυνση αξιοποίησης των κτηρίων.
Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Από τα γεγονότα προκύπτει πως οι ιδιώτες επενδυτές δεν κατήγγειλαν το συμφωνητικό και με την πάροδο της τριετίας, μέσα στην οποία ούτε εργασίες πραγματοποίησαν, ούτε κατέβαλλαν μισθώματα, ζήτησαν μια παράταση της προνομιακής τους μεταχείρισης.
Προνομιακής διότι ουσιαστικά η εταιρεία ζήτησε, και πέτυχε σε σημαντικό βαθμό με την τροποποίηση της σύμβασης, να παραταθεί η περίοδος χάριτος για άλλους 18 μήνες.
Πιο συγκεκριμένα, στο ιδιωτικό συμφωνητικό, που υπογράφηκε 3 Αυγούστου του 2020, συμφωνήθηκε να παραταθεί για τους επόμενους 18 μήνες «το δικαίωμα της μισθώτριας (εταιρείας) να καταγγείλει τη σύμβαση αζημίως».
Στο πλαίσιο αυτό, η “Belvedere” αντί για 268.800 ευρώ που ήταν το ετήσιο ενοίκιο που θα έπρεπε να καταβάλλει σύμφωνα με το αρχικό συμφωνητικό, θα πληρώσει μόλις 60.000 ευρώ ώστε, σε πρώτη φάση, να έχει το περιθώριο 6 μηνών για να ξεκινήσει τις εργασίες ή σε περίπτωση που αυτές δεν ξεκινήσουν για λόγους που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητα της μισθώτριας, να μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση αζημίως.
Το συμφωνητικό προβλέπει, μεταξύ άλλων, πως «η προϋπόθεση έλλειψη υπαιτιότητας της μισθώτριας διαπιστώνεται με απόφαση του ΔΣ της Εταιρείας (του Πολυτεχνείου) μετά από εξέταση των προσκομιζόμενων από τη μισθώτρια εγγράφων που αφορούν τις ενέργειές της για την υλοποίηση των συμφωνημένων έργων».
Τι προβλέπεται με τα υπόλοιπα χρήματα (208.000 ευρώ) που θα έπρεπε να καταβάλλει ως ενοίκιο; Αυτά θα επιμεριστούν στα μισθώματα των επόμενων 5 χρόνων.
Μετά το πέρας των πρώτων 6 μηνών, η ίδια διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί για άλλους 6 και άλλους 6 μήνες (συνολικά 3 εξάμηνα) όπου η “Belvedere” θα καταβάλλει 60.000 ευρώ, τα υπόλοιπα χρήματα των ενοικίων θα επιμερίζονται σε μελλοντικά μισθώματα και η ιδιωτική εταιρεία θα έχει το δικαίωμα μονομερώς να καταγγείλει το συμφωνητικό αν και εφόσον δεν ευδοκιμήσουν τα σχέδιά της για ξενοδοχείο.
ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ;
Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι οι όροι του “παιχνιδιού” είναι ραμμένοι στα μέτρα των επενδυτών. Αυτοί πληρώνουν τα ελάχιστα από όσα είχαν συμφωνηθεί αρχικά κι αυτοί έχουν τη δυνατότητα να καταγγείλουν μονομερώς το συμφωνητικό αν δεν προχωρήσουν τα σχέδιά τους.
Κι αν για το κτήριο της παλιάς Μεραρχίας οι υποστηρικτές της επένδυσης επικαλούνταν δημόσια μέχρι πρόσφατα την κατάληψη για τη μη έναρξη των εργασιών, το ερώτημα που μένει αναπάντητο -κι από τα κείμενα των 2 ιδιωτικών συμφωνητικών – είναι ποιος εγγυήθηκε στην “Belvedere” ότι μπορεί να προχωρήσει τα “φαραωνικά”, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, σχέδιά της για υπερπολυτελές ξενοδοχείο, σε μια περιοχή που δεν επιτρέπεται από το σχέδιο πόλης…
