ΜΕ ΤΗΝ ευκαιρία της Ηµέρας της Γυναίκας, µικρή “εικονογράφηση” άγνωστων,
αθόρυβων αλλά πολύ γενναίων χανιώτικων ψυχών, γύρω µας:
“‘Οµορφες γυναίκειες ψυχές
γ ε ν ν α ί ε ς
µπροστά σας υποκλίνοµαι µε δέος…
∆εν τις ακούς ποτέ µεµψίµοιρες
∆εν συγχέουν δικές τους θλίψεις
µε το πονεµένο πρόσωπο των “άλλων”…
Ξεχνούν κακότυχες στιγµές τους
προσφέροντας
συµπόνοια στους άλλους…
Μιλούνε ήπια,
δαµάζοντας τον πόνο
τον αβάστακτό τους.
Γυναίκες που η ζωή δεν τους χαρίστηκε
Ψυχές ευαίσθητες, µα και ατσάλινες
σεµνύνονται
σε πιο ανείπωτα απ’ το δικό τους δράµα:
αυτό της µάνας της σκυµµένης
µπρος στους τάφους των παιδιών της
µπρος στ’ απόλυτο, το ανεκλάλητο κ α κ ό…
Ψυχές γυναίκειες που βρίσκουνε τη δύναµη
Ξανασηκώνονται και στέκονται όρθιες.
Και θα σου πουν παρηγοριάς κουβέντες,
Πνίγοντας το δικό τους κλάµα…
Ψυχές, ελπίδα στο σκοτάδι…
Γυναίκες που όποιος τις γνωρίζει,
νιώθει για πάντα ευλογηµένος…”
