∆εύτερη Ανάγνωση: Ν∆, αντιπολίτευση και εγκλωβισµένοι θεσµοί

ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ 2019-2023 τα πράγµατα “έβαιναν καλώς”: είχαµε παραµερίσει την “πρώτη φορά” αριστερά, η πλειοψηφία ήταν υπέρ του νέου, όλα έδειχναν πως η χώρα ξανάβρισκε τους ρυθµούς της.
∆ΥΣΤΥΧΩΣ, τα διαχρονικά εγγενή και θεσµικά προβλήµατα (διάκριση/ ανεξαρτησία εξουσιών, διαφάνεια, συνεννόηση σε καίρια θέµατα, δικαίωση πολιτών/θυµάτων, κρατική ολιγωρία, ανάληψη ευθυνών…) συσσωρεύτηκαν και έγιναν “ταµπού” που καµιά κυβέρνηση δεν τόλµησε να εγγίσει! Κάθε φορά που συµβαίνει πολύνεκρο δυστύχηµα, αναδεικνύεται το ανεύθυνο, το σπασµωδικό και το κυνικό των κυβερνώντων που αποποιούνται πάσαν ευθύνην! Αυτό που µετρά είναι η εξουσία! Ήρκεσε µια τραγωδία (Τέµπη) µε 57 νεκρούς (κυρίως νεαρά παιδιά) και η επιµονή των γονιών τους για δικαίωση, για να τινάξει στον αέρα τη δήθεν… µοντέρνα ψηφιακή Ελλάδα.
ΕΚΤΟΤΕ, κυβέρνηση και “συστηµικά” καιροσκοπικά αντιπολιτευόµενα κόµµατα βρίσκονται σε περιδίνηση. Τα Τέµπη αποτέλεσαν τον καταλύτη για την ευαισθητοποίηση/δραστηριοποίηση της κοινής γνώµης. Ένα σοκ που οδήγησε την κοινωνία σε συσπείρωση και τελικά σ’ αυτό που ονοµάστηκε “κοινωνική αντιπολίτευση”.
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ εκλέγονται έµµεσα από το λαό, αλλά λησµονούν γρήγορα τί σηµαίνει λαός (Σάµινα, Μάνδρα, Μάτι, Τέµπη κ.λπ.). Όσο για την ανάληψη “πολιτικής ευθύνης” από αυτούς, µάλλον σηµαίνει έµµεση συγκάλυψη προσώπων! Κι όταν ένας ηγέτης αποκόπτεται από τους απλούς ψηφοφόρους του, γρήγορα καταρρέει. Αν µάλιστα, επιµένει στο να περιστοιχίζεται από κόλακες συµβούλους, ειδικευµένους στην, µε λόγια και ψευδή στοιχεία, εξαπάτησή του, έ, δεν αργεί και η πτώση του.
ΥΠΑΡΧΕΙ κενό αντιπολίτευσης. Η διασπασµένη και εν είδει ανελκυστήρα αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, Πλεύση Ελευθερίας, Ελληνική Λύση), ουδέποτε απείλησε σοβαρά τη Ν∆. Ειδικά ο άλλοτε “ελπιδοφόρος” ΣΥΡΙΖΑ, µετά από πέντε διασπάσεις σε δέκα χρόνια [ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας. ΜέΡΑ25, Νέα Αριστερά, Κίνηµα ∆ηµοκρατίας], βρίσκεται στο χειρότερο σηµείο από το 2015. Αποδεικνύεται έτσι, πως υπάρχει βαθιά κρίση εµπιστοσύνης προς τα παραδοσιακά κόµµατα εξουσίας. Οι πολίτες στις δηµοσκοπήσεις εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τα κόµµατα και για τους ηγέτες τους. Αλλά, µε µια θλιβερή αντιπολιτευτική εικόνα, η κυβέρνηση, αντί να επιταχύνει τις µεταρρυθµίσεις σε θεσµούς και υπηρεσίες, αντί να “φτιάξει” ένα κράτος δικαίου, επιµένει να ωραιοποιεί τα έργα της ή να παροχολογεί!
ΕΤΣΙ, αίσθηση αδικίας, παραβίαση Συντάγµατος, ανθρωποβόρα και ατιµώρητα εγκλήµατα, υπερ-ακρίβεια, ύφος και ήθος εξουσίας, έπαρση και απαξίωση, οδηγούν την κοινωνία σε επικίνδυνες αντιπαραθέσεις.
ΝΕΟ κίνηµα εκκολάπτεται…(;) Αν δεν συνέλθει το πολιτικό σύστηµα, ο λαός κατ’ ανάγκη “θα βγαίνει στους δρόµους” αγωνιζόµενος για τα δίκαιά του και την επιστροφή της χαµένης αξιοπρέπειάς του. ∆εν έχουµε ανάγκη από αλλαγή κυβέρνησης, έχουµε ανάγκη από αλλαγή κυβερνητικής νοοτροπίας. Που να αποβλέπει στη δηµιουργία -επιτέλους!- ενός κράτους ευνοµούµενου, ασφαλούς, ισόνοµου, δικαίου.
(Στ.Γ.Κ.)