Εύθυμα και σοβαρά των καιρών μας… Δύο αθώες λεξούλες…

Ανοίγεις το ψυγείο και ρίχνεις μια εξεταστική ματιά. Υποσχέθηκες στην οικογένεια «τουρλού» κι εδώ μέσα δεν βρίσκεις ούτε ένα απ’ τα υλικά που θα χρειαστείς.
Γκαντεμιά!
Θέλεις δεν θέλεις πρέπει τώρα να βγεις στην αγορά! Έστω μέχρι το κοντινό μπακάλικο…Πρώτα βέβαια, θα βγεις στην βεράντα να ρίξεις μια ματιά στον καιρό. Διότι απ’ τα ξημερώματα που πιάστηκε το…πόδι σου -και δεν μπορούσες ούτε να το κουνήσεις!- είχες τα πρώτα κακά σημάδια της κακοκαιρίας που είχαν προαγγέλλει όλα τα μέσα.
Δεν τους πίστεψες ωστόσο…
Ανοίγεις το ένα παντζούρι πρώτα, η βροχή που το καταχτυπούσε τη νύχτα ώρες πολλές σταμάτησε, αλλά ένα ανελέητο αγιάζι που σου ήλθε ξαφνικά απ’ την βορεινή γωνιά σε πείθει πως πρέπει να ντυθείς καλά. Ανασύρεις το καπελάκι και το χονδρό μπουφάν απ’ το βάθος της ντουλάπας και βγαίνεις στον δρόμο! Εδώ χαλάει ο κόσμος απ’ τον αγέρα. Όλοι βέβαια -εκτός από κάτι…γέροντες!- κυκλοφορούν σαν να πηγαίνουν στη πλαζ. Μια μικρή κακοκαιρία δεν θα μπορούσε να μας βγάλει απ’ την σειρά μας…
Προχωράς με βήμα αποφασιστικό, καλημερίζεις τη φίλη στο κοντινό μαγαζί, η οποία δείχνει τον μαύρο ουρανό που άρχισε να κάνει πάλι τα δικά του, σε κοιτά μ’ απόγνωση και ψελλίζει: «Μα είναι πράγματα αυτά;»
«Κλιματική αλλαγή!», ανταπαντάς χαριτολογώντας και προχωρείς, γιατί έχει αρχίσει τώρα να ρίχνει…καρεκλοπόδαρα!
Την επόμενη ημέρα ο ήλιος λάμπει στο στερέωμα και σε προδιαθέτει ευχάριστα. Δεν έχεις ψώνια σήμερα, αλλά μια τέτοια μέρα δεν σε χωράει ο τόπος. Εξάλλου μετά την χθεσινή ταλαιπωρία αξίζεις μια καλή βολτούλα. Άλλη μια ματιά στη ντουλάπα, στην πλευρά των καλοκαιρινών ρούχων ετούτη τη φορά, καλύτερα όμως -για καλό και για κακό- να πάρεις κι ένα ζακετάκι… Ντύνεσαι και παίρνεις το ασανσέρ όλο χαρά. Κάνεις να βγεις απ΄ την εξώπορτα και σε υποδέχεται ένας καυτός αγέρας…
Μα τι ζέστη είν’ αυτή, Μάη μήνα;
Καύσωνας σκέτος…
Την ίδια γνώμη έχει κι η καλή σου φίλη του μαγαζιού που μόλις σε δει σηκώνει ψηλά τα χέρια και ξεσπά μ’ οργή: «Κοίτα τα χάλια μας. Μουσκίδι έχω γίνει απ’ τον ιδρώτα… Άσε τη σκόνη που δεν μ’ αφήνει να αναπνεύσω…Μα που βρισκόμαστε επιτέλους! Στη Σαχάρα είμαστε;»
Όχι καλή μου φίλη! Στην Κρήτη μας βρισκόμαστε…
Παρέα όμως με τη…«Κλιματική αλλαγή»!
Δυο …«αθώες λεξούλες» που τις ακούγαμε χρόνια!
Μας εξηγούσαν οι ειδικοί τι σημαίνουν, μας έδιναν οδηγίες για το πώς θα την αποφύγουμε, αλλά εμείς βαρεθήκαμε ν’ ακούμε για την τρύπα του όζοντος, για τους πάγους που λιώνουν σταδιακά, για την υπερθέρμανση του πλανήτη, για την ερημοποίηση που έρχεται, και προτιμούσαμε να μένουμε στη…βολή μας και σ’ αυτά που ξέραμε!
Ότι δηλαδή τον χειμώνα κάνει…κρύο και το καλοκαιράκι…ζέστη! Κι ότι υπάρχουν κι οι ενδιάμεσες περίοδοι, φθινόπωρο και άνοιξη που μας πάνε σταδιακά απ’ την μια κατάσταση στην άλλη…
Πώς εξάλλου να δεχτούμε άλλες…αλλαγές!
Καλά δεν ήμασταν;