Στις εφημερίδες ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Γράφεις για το σήμερα, έχοντας στο μυαλό σου ότι θα διαβαστείς αύριο, άρα πρέπει να προσαρμόσεις τη γραφή σου στο χθες… Αν μπερδευτήκατε, μην ανησυχείτε, είναι κάτι που όλοι δυσκολεύονται να το συνηθίσουν όταν ξεκινήσουν να αρθρογραφούν σε μια ημερήσια εφημερίδα.
Στα “Χανιώτικα νέα” η σχέση με τον χρόνο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη. Καθώς πέρα από την παραπάνω βασική αρχή, ο αρθρογράφος πρέπει να ‘χει στο νου του μια ακόμη παράμετρο. Oτι σ’ αυτή την εφημερίδα, όταν γράφεις πρέπει να έχεις πάντα στο μυαλό σου το αύριο.
Αυτή η αγωνία για το αύριο, για το μέλλον του τόπου μας, αποτελεί έμπνευση για τα “Χανιώτικα νέα” από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας τους. Μια Κυριακή, 17η του Δεκέμβρη. Σαν σήμερα πριν από 52χρόνια.
Τη μέρα εκείνη, οι Χανιώτες κρατούσαν στα χέρια τους μια νέα εκδοτική προσπάθεια την οποία αγκάλιασαν και στήριξαν, συνοδεύοντάς την στην κορυφή του Επαρχιακού Τύπου.
Στα 52 αυτά χρόνια άλλαξαν πολλά. Η τεχνολογία, η γραφή, η “φύση” της είδησης, οι άνθρωποι που γράφουν μα και αυτοί που διαβάζουν την εφημερίδα.
Αυτό που παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου, είναι η αγωνία, η λαχτάρα κάθε αύριο να είναι καλύτερο για τον τόπο μας.
Εκεί όρισαν την πυξίδα πριν από 52 χρόνια ο Γιάννης Γαρεδάκης, η σύζυγός του Ελένη και οι άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα τους. Σε αυτή την ρότα συνεχίζουν τα “Χανιώτικα νέα”, με την πίστη ότι θα ξεπερνούν κάθε λογής σκοπέλους.
Πορεία ευθύνης.
Εμμένω στον χαρακτηρισμό που απέδωσα στο παρελθόν στην εφημερίδα και εύχομαι να διατηρηθεί και στο μέλλον. Δηλαδή, να εξακολουθεί να είναι “κοινόχρηστη περιουσια” των Χανιωτών.