Γνωστή είναι η διαχρονική και γόνιμη ενασχόληση των Ελλήνων γιατρών με τα γράμματα. Η πόλη μας υπερηφανεύεται επειδή μεταξύ των πνευματικών της δημιουργών συγκαταλέγονται και πολλοί γιατροί. Σ’ αυτή τη μεγάλη και ιδιαίτερα αξιόλογη χορεία ανήκει και ο, σελινιώτικης καταγωγής, γνωστός γιατρός της πόλης μας και τέως πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου της, ο Δρ Ευτύχης Ι. Λαμπουσάκης.
Χρόνια τώρα ερευνά και προβάλλει σημαντικά ζητήματα, κυρίως της επαρχίας του (“Η ιατρική περίθαλψη στην επαρχία Σελίνου”, “Τα Ασκληπιεία της Κρήτης”, “Επαρχία Σελίνου-Γεωγραφία,ιστορία,οικονομία”) και έχει αναδειχθεί ως ένας από τους συστηματικούς ερευνητές και καταγραφείς της ιστορίας και του πολιτισμού της.
Πρόσφατα ασχολήθηκε με την ιστορία της ευρύτερης οικογένειάς του και μας έδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο 64 σελίδων με τον τίτλο «Οικογένεια Λαμπουσάκηδων».
Είναι αλήθεια ότι την ιστορία ενός τόπου και στην περίπτωσή μας, των Χανιών και κατ’ επέκταση της Κρήτης, συγκροτούν και οι μικροϊστορίες των διαφόρων μεγάλων οικογενειών. Επομένως η καταγραφή της ιστορίας τους αποτελεί έργο μεγάλης, ανυπολόγιστης, σημασίας.
Κάθε ευρύτερη οικογένεια ξεκινά από ένα θρύλο. Τα γραπτά στοιχεία συνεχίζουν και τεκμηριώνουν την ιστορία της από ένα σημείο και μετά. Για τα προηγούμενα χρόνια οι παραδόσεις είναι οι μοναδικοί βοηθοί του καταγραφέα.
Η μελέτη, επομένως, της πορείας οποιασδήποτε οικογένειας, αποτελεί στην κυριολεξία, ένα γοητευτικό ταξίδι που πραγματοποιεί κάθε ερευνητής, το οποίο μέσα από την παράδοση και την γραπτή ιστορία στη συνέχεια, αποκαλύπτει τη λαχτάρα για τη ζωή, τους αγώνες για τη λευτεριά, τη συμμετοχή στην ανάπτυξη του πολιτισμού και γενικά στην πρόοδο και στην προκοπή του τόπου.
Φυσικά και δεν είναι δυνατόν μέσα στις λίγες ή πολλές σελίδες οποιουδήποτε βιβλίου,όσο καλογραμμένες και να είναι, όπως συμβαίνει με την εργασία του γιατρού – συγγραφέα, να παρουσιαστεί στην έκταση και το βάθος που της αξίζει η πορεία μιας οικογένειας, και στην περίπτωσή μας της οικογένειας των Λαμπουσάκηδων αφού είναι γνωστό ότι «η κάθε μια γενιά και η κάθε μια φαμίλια μπορεί να γράψει ένα χαρτί που νά ’χει φύλλα χίλια…».
Μαθαίνει όμως ο αναγνώστης, έστω και περιληπτικά όπως συμβαίνει σε όλες τις ανάλογες συγγραφές (έχω προσωπική πείρα), τη ζωή και τη δράση των μελών της, τη ζωντάνια, την επιμονή, την αγωνιστικότητα τους και γενικά την προσφορά τους στους διάφορους τομείς της ζωής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τα Σφακιά, την αρχική κοιτίδα των πρώτων Λαμπουσάκηδων, σύμφωνα με την παράδοση που έχει διασωθεί και τη Μονή Σελίνου στην οποία εγκαταστάθηκε ο Γεώργιος (Καγιαλές)-Λαμπουσάκης, ο τωρινός γενάρχης, τα μέλη της οικογένειας, μετακινήθηκαν και απλώθηκαν σε μικρά και μεγάλα μέρη, τη Σκάφη, την Παλαιόχωρα κι έφτασαν ίσαμε την Αμερική όπου και διέπρεψαν.
Οι πρώτοι, γεωργοί και εμπορευόμενοι, δημιούργησαν πολύτεκνες οικογένειες, σπούδασαν τα παιδιά τους, τα οποία πρόκοψαν, αποτέλεσαν και αποτελούν λαμπρά στελέχη της κοινωνίας μας. Συνεχίζουν τη φωτεινή πορεία που άρχισε ο πρώτος Λαμπουσάκης που επειδή έλαμπε από ομορφιά, σύμφωνα με την παράδοση, έδωσε τ’ όνομα στην οικογένεια.
Τα τεκμήρια και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που παραθέτει ο συγγραφέας, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Ο λόγος του, γνωστός και από άλλα κείμενά του, μεστός, εύληπτος, καθαρός, μας μεταφέρει από περασμένους σε τωρινούς καιρούς και μας κάνει γνωστά έστω και περιληπτικά, πρόσωπα αξιόλογα (και των δύο φύλων) που τίμησαν την οικογένειά τους, τον τόπο μας, τον άνθρωπο. Θερμά συγχαρητήρια.
