«Ευτυχώς δεν πάθαμε τίποτα»!

Αυξάνεται το κύμα ανατιμήσεων σε είδη πρώτης ανάγκης των νοικοκυριών, σε ενέργεια και υπηρεσίες και αναμένεται να κορυφωθεί απ’ το φθινόπωρο. Αμηχανία επικρατεί στους κυβερνητικούς παράγοντες, καθ’ όσον το ράλι στις τιμές των βασικών προϊόντων δεν έχει σταματημό. Ο εντοπισμός της διαδρομής, που ατιμάζει η κερδοσκοπία από την παραγωγή στην κατανάλωση είναι πολυδιάστατος από απόψεως αρμοδιοτήτων και τούτο συντηρεί την παρανομία. Οι έλεγχοι είναι επικοινωνιακής μορφής. Ψάχνεις σε ένα μέρος και αλλού γίνονται οι διαδικασίες που ευνοούν την εισφοροδιαφυγή στους χονδρεμπόρους και στους λιανεμπόρους, που οι τελευταίοι αναγκάζονται να προσαρμοσθούν μόνο στις ανατιμήσεις που τους επιβάλλουν οι προμηθευτές.
Οι αγροτοσυνεταιρισμοί έχουν προειδοποιήσει για την αύξηση του κόστους παραγωγής, την έλλειψη εργατικών χεριών και της τιμής της ενέργειας, των λιπασμάτων και των μεταφορικών, υποστηρίζοντας ότι αν αντί γα τα “market pass” επιδοτούντο οι παραγωγοί, τότε θα προσέφεραν τα προϊόντα τους πολύ φθηνότερα. Διαμαρτύρονται οι παραγωγοί ότι οι έμποροι παίρνουν τα προϊόντα τους και το κύκλωμα του λιανεμπορίου τα φθάνει στους πάγκους και στα ράφια να τα πωλεί σε τιμές πενταπλάσιες. Οι ανατιμήσεις παρατηρούνται στα βασικά είδη διατροφής, οπωροκηπευτικά, αλεύρι, δημητριακά, πατάτες, ψωμί και στο λάδι που φέτος θα ξεπεράσει το 50% της περυσινής του αξίας.
Η δυσφορία των καταναλωτών είναι ότι οι κυβερνητικοί παράγοντες παρακολουθούν ή ότι δεν θέλουν να επέμβουν, επειδή θεωρούν ότι δεν αποφασίζουν να θίξουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, παρά τις μεγαλοστομίες και τις θορυβώδεις εξαγγελίες.
Αναμένεται ν’ ακούσουμε για τη φορολόγηση των υπερκερδών των μεγάλων εταιρειών, κυρίως των καυσίμων, ενώ βλέπουμε ότι οι ενέργειες των αρμοδίων στα υπουργεία μόνον σχολιάζουν και πέραν τούτου ουδέν, κλείνοντας τ’ αυτιά τους να μην ακούουν τα κραυγαλέα παράπονα των καταναλωτών. Αρκούνται οι αιθεροβάμονες στο να βελτιώνουν τα πράγματα με συστάσεις. Δυσφορούν, παρακολουθούν αλλά ως εκεί.
Η απάντηση στο ερώτημα της ακρίβειας είναι η χορήγηση του “market pass”, λέγοντας τελείως αναντίστοιχες και ανακόλουθες δικαιολογίες, όπως «δεν μειώνουμε τον Φ.Π.Α. για να μην κάνουμε τους πλούσιους πλουσιότερους» και άλλα χαριτωμένα!
Η ΕΛΣΤΑΤ με ένα “non paper” καθησυχάζει ότι «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα»! Αλήθεια; Τι άλλο χειρότερο μπορούσαμε να πάθουμε όταν ο πληθωρισμός ροκανίζει τους μισθούς και τις συντάξεις και μετά το πρώτο δεκαπενθήμερο δεν υπάρχει “φράγκο”;